ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ....

ΑΓΩΓΗ

 (ειδική διαδικασία γαμικών διαφορών 592επ ΚΠολΔ)

...

ΚΑΤΑ

.....

Καρδίτσα 11-1-2023

           ΙΣΤΟΡΙΚΟ....(στρατιωτικός που υπηρετεί μακριά απο τον τόπο διαμονής των τέκνων τα οποία διαβιούν με την μητέρα)

          Επι της ανωτέρω αιτήσεώς της ασφαλιστών μέτρων, εκδόθηκε η με αρ. .../2022 απόφαση ΜΠρ... η οποία δέχθηκε ότι όχι μόνο δεν αποδείχθηκε η καταμαρτυρούμενη από την αντίδικο αντισυζυγική μου συμπεριφορά, αλλ` αντίθετα ότι ήταν αυτή που με τη συμπεριφορά της προκαλούσε ένταση στη μεταξύ μας σχέση και δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην υποχρέωση για συμβίωση και επέλεξε να παραμείνει στην Καρδίτσα για αν είναι με τους γονείς της, σε αντίθεση με εμένα που επιθυμούσα να βρισκόμαστε όλοι μαζί στον ίδιο τόπο ως οικογένεια και συνεπώς ότι η διακοπή της συμβίωσης επήλθε από μέρους της αιτούσας χωρίς εύλογη αιτία. Δέχθηκε επίσης ότι, αν και είχα εγκατασταθεί υπηρεσιακά στο ..., ωστόσο, ακόμα και από το χρόνο της προσωρινής δ/γής επικοινωνούσα ανελλιπώς με τα τέκνα μας στα πλαίσια που όρισε το δικαστήριο διατηρώντας με αυτά άριστη σχέση και ιδιαίτερα αναπτυγμένα συναισθήματα αγάπης. Επίσης ότι και πριν την διάσπαση, είχα αναπτύξει με τα τέκνα μου δυνατούς ψυχικούς και συναισθηματικούς δεσμούς και αμοιβαία αισθήματα στοργής και αγάπης, τα οποία δεν ατόνησαν μετά την διάσπαση αφού διατηρώ συστηματική επαφή και επικοινωνία και τους αφιερώνω ποιοτικό χρόνο και ενδιαφέρομαι για την ανατροφή και τα προβλήματα τους. Επίσης έγινε δεκτό, ότι ως εκ της προσωπικότητας, μόρωσης και παιδείας μου, είμαι δραστήριος και συγκροτημένος και μπορώ να συμβάλλω έτι περαιτέρω στην συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των τέκνων μου. Άλλωστε κατά τις καλοκαιρινές διακοπές διαμένουν μαζί  μου για πολλές συνεχόμενες ημέρες χωρίς να εκφράσουν κάποια δυσαρέσκεια για την απουσία της μητέρας τους.   

          Μετά δε ταύτα, ανέθεσε προσωρινά την αποκλειστική επιμέλεια στη μητέρα, όρισε τόπο διαμονής τους το σπίτι της μητέρας στην ..... και όρισε επικοινωνία μου επί 10 συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα, όπως κατωτέρω αναφέρονται, έτσι ώστε να έχω συνεχόμενο επαρκή και ποιοτικό χρόνο με τα τέκνα μας, καθόσον υπηρετώ στο Διδυμότειχο και δεν μπορούσα αυτονόητα να πηγαινοέρχομαι κάθε Σ/Κ, αλλά και μία εβδομάδα εναλλάξ για τις εορτές Χριστουγέννων και Πάσχα και δύο 15νθήμερα επίσης εναλλάξ κατ` έτος την περίοδο του καλοκαιριού.

          Έκτοτε, τηρούμε την ανωτέρω απόφαση ασφαλιστικών μέτρων σε όλες τις διατάξεις της. Τα τέκνα μας διαμένουν στην ανωτέρω οικία στην ..., ενώ εγώ υπηρετώ .... Πηγαίνουν στην ... Δημοτικού στο .. Δημοτικό, καθώς και σε φροντιστήριο Αγγλικά και  καλλιτεχνικά (ζωγραφική και διαλογισμός).

          Κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας μου (10ημερο), μένουμε στην πατρική μου οικία ..., όπου και διανυκτερεύουν. Εγώ επιμελούμαι τότε για όλα τα θέματα της καθημερινότητάς τους και συγκεκριμένα, τα πηγαίνω στο σχολείο τους και στα φροντιστήρια τους και τα παίρνω από εκεί, τα διαβάζω στα μαθήματα τους, καθόσον έχω τις γνώσεις και στην Αγγλική, μαγειρεύω και τρώμε μαζί, πλένω, καθαρίζω και εν γένει φροντίζω για την υγιεινή τους όπως και τους σπιτιού. Επιπλέον, στο ελεύθερο χρόνο τους, μαζί αθλούμαστε στο πάρκο .. όταν έχει καλό καιρό και κάνουμε βόλτα με τα ποδήλατα (δραστηριότητες που αν και τις ευχαριστούν και επιθυμούν, δεν κάνουν με την μητέρα τους) , βγαίνουμε βόλτα αναψυχής στα μαγαζιά που τους αρέσει και κάνουμε και ημερήσιες εκδρομές στις γύρω περιοχές όπως Τρίκαλα, Λάρισα κλπ. Αλλά και κατά τις λοιπές περιόδους επικοινωνίας, δηλ. εορτές και καλοκαιρινές διακοπές-μπάνια, όπως έχουν οριστεί από την ανωτέρω απόφαση, διαμένουν μαζί μου, πηγαίνουμε διακοπές και τα φροντίζω κατά τον ίδιο ανωτέρω τρόπο, με αποτέλεσμα να έχουν ενδυναμωθεί έτι περαιτέρω οι στενοί συναισθηματικοί δεσμοί αγάπης και τρυφερότητας μεταξύ μας. Την ίδια φροντίδα, στοργή και αγάπη, επεδείκνυα προς αυτά και προ της διάσπασης καθόσον πάντοτε ησχολούμην με τα τέκνα μας και συνεπιμελούμην για την μόρφωση, τις δραστηριότητες τους, και εν γένει για την ομαλή και ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους καθημερινά (μετακινήσεις στο σχολείο, φροντιστήρια και δραστηριότητες, διάβασμά τους, υγιεινή τους κλπ), καθόσον έχω την ικανότητα, επιθυμία και εν γένει μορφωτικά εφόδια προς τούτο, ενώ τα υπεραγαπώ όπως και εκείνα. Για το λόγο αυτό άλλωστε και μετά την διάσπαση εξακολουθούμε κατά τους ανωτέρω χρόνους επικοινωνίας, να διαμένουμε μαζί, αφού το λαχταρούν και με επιζητούν, ενώ και εγώ, παρά την μεγάλη απόσταση, ανελλιπώς διατηρώ τους δεσμούς, επικοινωνία και επαφή με αυτά, χωρίς να φείδομαι κόπου και χρόνου μετακινήσεων. 

          Επειδή με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, είναι απολύτως βέβαιο ότι είμαι εξίσου κατάλληλος από κοινού με την μητέρα τους να ασκώ την γονική του μέριμνα και δεν υπάρχει λόγος να στερηθώ αυτή και να «περιοριστώ» μόνο στην επικοινωνία μου με αυτά.

          Και ναι μεν η άσκηση της συνεπιμέλειας σε πρακτικό-καθημερινό επίπεδο, με βάση τις ανωτέρω συνθήκες ζωής μας και ιδίως της μεγάλης απόστασης, προσκρούει στο δεδομένο του τόπου κατοικίας τους στην οικία της εναγομένης και δεν θα ήταν προς το συμφέρον τους να μετακομίσουν στο ..., αφού στην ... έχουν ήδη αναπτύξει τις καθόλου βιοτικές και κοινωνικές τους σχέσεις, πλην όμως ουδείς λόγος συντρέχει να μην συμμετέχω και εγώ ισότιμα με την εναγόμενη στην καθόλου ανατροφή, εκπαίδευση, μόρφωση και εν γένει ομαλή και ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και να μην μου ανατεθεί η από κοινού και εξίσου άσκηση της γονικής μέριμνας-επιμέλειας τους, δεδομένου ότι αυτό, δηλ. η ισότιμη συμμετοχή μου, είναι προς το βέλτιστο συμφέρον τους. Άλλωστε εάν εξαιρέσει κανείς την νηπιακή ηλικία, γίνεται πλέον δεκτό ότι  για το μεταγενέστερο χρόνο, όπως εν προκειμένω στην ηλικία των τέκνων μας, αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. (ΑΠ 426/2021, ΑΠ 616/2020, ΑΠ 1175/2020, ΑΠ 1016/2019, ΑΠ 1422/2019, ΑΠ 824/2018, ΑΠ 550/2017, ΑΠ 1612/2017, ΑΠ 317/2015, ΕφΠειρ 298/2021 όλες δημοσιευμένες σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

          Το ότι δηλ. η κατοικία των τέκνων μας είναι η ανωτέρω, όπου και έχουν αναπτύξει τις ανωτέρω σχέσεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκλείει την ισότιμη συμμετοχή και θετική παρουσία μου στην εν γένει ανατροφή, ομαλή και ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας, διαπαιδαγώγηση και μόρφωσή τους. Αντίθετα, το βέλτιστο συμφέρον των ανηλίκων, πρέπει να προάγεται και εν προκειμένω τωόντι προάγεται, από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και στη φροντίδα τους. Συνεπώς αυτό επιβάλλει την άσκηση της επιμέλειας από εμάς τους γονείς  από κοινού και εξίσου, ακόμα και εάν δεν συνδυάζεται, όπως τώρα, με την εναλλασσόμενη κατοικία των τέκνων στις οικίες των γονέων, καθόσον στην προκείμενη περίπτωση αυτό είναι ανέφικτο ως εκ της μεγάλης απόστασης.

          Άλλωστε, γίνεται παγίως πλέον δεκτό, ότι η εναλλασσόμενη διαμονή μπορεί να διαταχθεί από το Δικαστήριο αυτοτελώς, χωρίς την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας, οπότε οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού την επιμέλεια του παιδιού (συνεπιμέλεια) σύμφωνα με τον κανόνα της 1513 εδ α`ΑΚ, με εξαίρεση μόνο εκείνες τις πράξεις επιμέλειας κατ’ άρθρο 1513 εδ. β`ΑΚ, που μπορεί να επιχειρεί κάθε φορά μόνος του ο γονέας με τον οποίο διαμένει εκ περιτροπής το παιδί. Δηλ. με τον κανόνα της διάταξης 1513 ΑΚ αποσυνδέεται ο τόπος διαμονής του παιδιού από την άσκηση της επιμέλειας. Συνεπώς, το παιδί μπορεί να διαμένει με τον έναν γονέα και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού, με εξαίρεση τις πράξεις της επιμέλειας του άρθρου 1513 εδ. β` ΑΚ, (ενδ ΜΠρΠατρ 73/2022 ΝΟΜΟΣ)

          Επιπλέον, γίνεται δεκτό ότι σκοπός του ν. 4800/2021, είναι ακόμα και μετά την διάσπαση ή τη λύση του γάμου, να μετέχουν ισότιμα και από κοινού και οι δύο γονείς στην ανατροφή των τέκνων τους και να μην επιφυλάσσεται ο ρόλος αυτός μόνο για τον ένα γονέα (συνήθως την μητέρα), παρεκτός εάν πρόκειται για κακοποιητή γονέα, ή για άλλες παρόμοιες σοβαρές καταστάσεις. Για το λόγο αυτό άλλωστε η ΑΚ 1519 ορίζει ότι ακόμα και όταν η επιμέλεια ασκείται από τον ένα γονέα, όπως όταν του ανατίθεται με δικαστική απόφαση, και πάλι για τα εκεί ρητά αναφερόμενα σημαντικά ζητήματα, αλλά και για ζητήματα εκπαίδευσης που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του, ο νομοθέτης θέλει την από κοινού απόφαση και άσκησή της, και σε περίπτωση διαφωνίας επιλαμβάνεται το δικαστήριο.

          Συνεπώς ακόμα και μετά την έκδοση της ανωτέρω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ανατέθηκε προσωρινά η αποκλειστική επιμέλεια στην εναγόμενη μητέρα κατά παρέκκλιση της ΑΚ 1513, ουδείς λόγος συντρέχει να μην μου ανατεθεί η από κοινού και ισότιμη άσκηση της επιμελείας των ανηλίκων μας για το μέλλον. Άλλωστε η ανωτέρω απόφαση, έπαυσε να ισχύει αυτοδίκαια, γιατί η εναγομένη δεν άσκησε εμπρόθεσμα και εντός 60 ημερών κατά το νόμο και το διατακτικό της, την σχετική κύρια αγωγή επιμέλειάς τους, παρά το ότι ήταν αυτή που ζητούσε το ασφαλιστικό μέτρο, αφού η απόφαση δημοσιεύτηκε την ..., ενώ η σχετική κύρια αγωγή της, κατατεθείσα την .. στο ..., μου επεδόθη την ... Η συζήτησή της ορίστηκε για την ... και μετά από αναβολή για την .... Πέραν όμως τούτων, πρόκειται για ασφαλιστικό-ρυθμιστικό μέτρο και όχι για δικαιοκρισία με δύναμη δεδικασμένου για το δικαίωμα επιμέλειάς της (που θα προϋπέθετε και το αμετάκλητο της σχετικής απόφασης).

          Επομένως κατά την διάταξη της ΑΚ 1513, ...

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ...

(ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ)

 ΑΓΩΓΗ  (τακτική συνεπιμέλειας ανηλίκων τέκνων, προσδιορισμού τόπου διαμονής-εναλλασσόμενη κατοικία, επικοινωνίας, μετοίκησης, χρήσης οχήματος)

...ΚΑΤΑ...ασκούσης προσωρινά με την με αρ. ...απόφαση ασφ. μέτρων , την αποκλειστική επιμέλεια των κατωτέρω, διαμενόντων μετ` αυτής, ανηλίκων τέκνων μας.

         ΙΣΤΟΡΙΚΟ ....

          Με το ν. 4800/2021 αναμορφώθηκαν οι διατάξεις των ΑΚ 1510 επ. Η ΑΚ 1513 ορίζει πλέον ότι στις περιπτώσεις διάσπασης της εγγάμου συμβίωσης οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού την γονική μέριμνα. Ο κανόνας της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας καθιερώνεται ήδη στην ΑΚ 1510.1^α, που αφορά στην άσκηση πριν τον χωρισμό. Η ΑΚ 1513 αποκλείει έτσι την αυτοτελή άσκηση της γονικής μέριμνας από καθένας από τους γονείς. Δηλ. εισάγει τον κανόνα ότι η γονική μέριμνα μετά τον χωρισμό συνασκείται από τους γονείς όπως συμβαίνει και κατά την διάρκεια του γάμου και έτσι καθιερώνεται η συνάσκηση μετά τον χωρισμό, ως νόμιμο σύστημα, όπως συμβαίνει και στη διάρκεια του γάμου. Το δε δικαστήριο επιλαμβάνεται  μόνο κατ` εξαίρεση και κατ` αρχήν μόνο για την επίλυση διαφωνιών των γονέων σε επιμέρους ζητήματα που αφορούν στην άσκηση της γονικής μέριμνας. Με τις νέες διατάξεις καθιερώνεται υποχρέωση συνεργασίας των γονέων μετά τον χωρισμό και ο ισότιμος ρόλος τους στην επιμέλεια του παιδιού. Η ΑΚ 1513 προβλέπει ειδικότερα ότι η μεταβολή των όρων συμβίωσης των γονέων δεν έχει επίπτωση στην άσκηση της γονικής μέριμνας και καθιερώνει το ανωτέρω νόμιμο σύστημα, ήτοι εξακολούθησης της άσκησης από κοινού από τους γονείς, αποκλίνοντας έτσι από το προϊσχύσαν δίκαιο που αξίωνε παρέμβαση του δικαστηρίου για την ρύθμισή της ακόμα και όταν οι γονείς δεν διαφωνούσαν σχετικά με την άσκησή της. υνεπώς, με εξαίρεση τις πράξεις της ΑΚ 1513β, όλες οι λοιπές πράξεις που αφορούν στην επιμέλεια, πρέπει να ασκούνται από κοινού από τους γονείς, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να παραιτηθούν από το δικαίωμα της από κοινού άσκησης.

          Σημειώνεται εδώ για το κανονιστικό νόημα του όρου «εξίσου», ότι αυτός δεν μπορεί να ερμηνευτεί ότι έχει έννοια χρονική, αφού η ίση κατανομή του χρόνου άσκησης είναι ανέφικτη ενόσω οι γονείς ζούν μαζί και συνεπώς δεν μπορεί κάτι που δεν ήταν ισόχρονο κατά την διάρκεια του γάμου να «εξακολουθεί» (ΑΚ 1513) να είναι τέτοιο μετά την διάσπαση. Ο όρος δηλ. γίνεται δεκτός με την έννοια τους ισότιμου, της ίσης αξίας συμμετοχή στην άσκηση της επιμέλειας (δηλ. δεν μπορεί ο ένας να φέρνει μόνο δώρα και να κάνει εκδρομές και ο άλλος να έχει αναλάβει την άχαρη καθημερινότητα του τέκνου)

           Η πρώτη απόφαση των γονέων μετά τον χωρισμό τους και από τις πιο σημαντικές, διότι καθορίζει τις συνθήκες διαβίωσης του παιδιού και την καθημερινότητα του, είναι εκείνη που αφορά στον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του παιδιού. Η απόφαση αυτή καθορίζει επίσης τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας και την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς. Η απόφαση για τον προσδιορισμό της διαμονής του παιδιού περιλαμβάνεται στην επιμέλεια του παιδιού (ΑΚ 1518 § 1) και λαμβάνεται στο πλαίσιο της από κοινού άσκησής της.  Ισχύει επομένως και εδώ ο κανόνας ότι «Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου» (ΑΚ 1511) και επίσης η υποχρέωση των γονέων «Κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων»(ΑΚ 1512). Η απόφαση για τον προσδιορισμό της κατοικίας του παιδιού έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στις περιπτώσεις χωρισμού των γονέων. Μετά τον χωρισμό τους, επειδή οι γονείς δεν ζουν πλέον μαζί, πρέπει να προσδιορίσουν ιδίως με ποιον από αυτούς θα διαμένει το παιδί, αν ο τόπος διαμονής του θα είναι εναλλασσόμενα ο τόπος κατοικίας και των δύο γονέων και στην περίπτωση αυτή το χρονικό διάστημα και την περιοδικότητα της εναλλασσόμενης διαμονής του παιδιού με καθέναν από τους γονείς του. Αν οι γονείς διαφωνούν στο θέμα αυτό, αποφασίζει το δικαστήριο (ΑΚ 1514.παρ. 2 εδ.β`) με βάση το συμφέρον του παιδιού, που συγκεκριμενοποιείται με τα κριτήρια της ΑΚ 1511.2β`, μεταξύ δε αυτών την ικανότητα και πρόθεση του κάθε γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά του γονέα στο προηγούμενο διάστημα, αλλά και με τη συνεκτίμηση της γνώμης του παιδιού ανάλογα με την ωριμότητά του. Λαμβάνεται υπόψη ο προσωπικός χρόνος που ο κάθε γονέας μπορεί να αφιερώσει στο παιδί, η συναισθηματική σύνδεση, η ικανότητα του κάθε γονέα να φροντίζει το παιδί και να δημιουργεί κλίμα συναισθηματικής σταθερότητας κλπ.

           Με τις νέες διατάξεις αποσυνδέεται το θέμα της άσκησης της επιμέλειας μετά τον χωρισμό, από το ζήτημα του προσδιορισμού του τόπου διαμονής του τέκνου. Συνεπώς το παιδί μπορεί να διαμένει με τον έναν ή τον άλλον γονέα ή να έχει εναλλασσόμενη κατοικία και η επιμέλεια να ασκείται από κοινού.  Ο δικαστικός δηλ. προσδιορισμός του τόπου διαμονής του παιδιού θα αποτελεί στις περιπτώσεις αυτές ένα επί μέρους ζήτημα διαφωνίας των γονέων που ασκούν εκ του νόμου από κοινού την επιμέλεια, το οποίο μπορεί να ρυθμιστεί δικαστικά. Συνεπώς αποσυνδέεται επίσης η δικαστική απόφαση για τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του παιδιού από τη γονική μέριμνα και ιδίως την επιμέλεια, η οποία μπορεί να εξακολουθεί να ασκείται από κοινού. Στο πνεύμα αυτό το δικαστήριο έχει, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα, όταν οι συνθήκες ζωής των γονέων και του τέκνου το επιτρέπουν και εφόσον είναι προς το συμφέρον του τέκνου, να αποφασίσει στο πλαίσιο της από κοινού άσκησης της επιμέλειας του παιδιού ιδίως την εναλλασσόμενη κατοικία του τέκνου στο πλαίσιο της από κοινού άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου.

Αριθμός Απόφασης 62/2022

Αριθμός κατάθεσης δικογράφου : Μ……/2020
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Καρδίτσας
(Ασφαλιστικά Μέτρα)

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή, Μαριάννα Μπέη, Πρόεδρο Πρωτοδι­κών.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ιό Φεβρουάριου 2022 χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση :

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ : …………………………., για τον εαυτό της ατομικά και για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων της, …………………., κατοίκων ……………., οδός ………….., ΑΦΜ ……………., η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου ……………… του Δικηγορικού Συλλόγου Καρδίτσας.

ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ : ………………….., διαμένοντος στο ………………, που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Ανδρέα Βρόντου του Δικηγορικού Συλλόγου Καρδίτσας.

Η αιτούσα ζητά να γίνει δεκτή η από ………… αίτησή της, που κατα­τέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου με αριθμό Μ…………/2020 και προ­σδιορίστηκε αρχικά για τις 9-12-2020, οπότε αποσύρθηκε από το έκθεμα λόγω αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων στα πλαίσια αντιμετώπισης του κορονοϊού και επαναπροσδιορίστηκε με πράξη της Προέδρου Πρωτοδικών Καρδίτσας για τις 3-3-2021, οπότε αποσύρθηκε εκ νέου απ^` το έκθεμα και επαναπροσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 9^ης -6-2021, κατά την οποία αναβλήθηκε για τις 6-10-2021, οπότε αναβλήθηκε για τις 17-11-2021 και ξανά για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των δια- δίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα έγγραφα σημειώματά τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η αιτούσα, με την υπό κρίση αίτησή της, εκθέτει ότι απ’ τον γάμο της με τον καθ’ ου έχουν αποκτήσει δύο τέκνα, τη ………….. και την ……………, τα οποία τυγχάνουν ανήλικα και τα οποία μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους που επήλθε από αποκλειστική υπαιτιότητα του καθ’ ου, διαμένουν μαζί της στην …………... Επικαλούμενη δε επείγουσα περίπτωση, η αιτούσα ζητά, ως ασφαλιστικό μέτρο, να ανατεθεί προσωρινά στην ίδια αποκλειστικά η επιμέλεια των ανήλικων τέκνων της, διότι αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον τους, για τους περιγραφόμενους στο δικόγραφο λόγους, να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να της καταβάλλει το ποσό των 540 € ως προσωρινή διατροφή για λογαριασμό εκάστου εκ των ανηλίκων τέκνων τους, που αδυνατούν να εργαστούν και να διατρέφουν τον εαυτό τους από την περιουσία τους και των οποίων ασκεί την επιμέλεια, την πρώτη ημέρα κάθε μήνα απ’ την επίδοση της αίτησης με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση, καθώς και το ποσό των 300 ευρώ για προσωρινή διατροφή της ιδίας, που στερείται εισοδήματος. Επίσης, ζητά να της παραχωρηθεί προσωρινά η χρήση της οικογενειακής στέγης στην Καρδίτσα και να της επιτραπεί να παραλάβει τα αναφερόμενα στην αίτηση κινητά πράγματα - οικιακό εξοπλισμό, που είναι απαραίτητα για τη χωριστή εγκατάσταση της ιδίας και των ανηλίκων καθώς και τα προσωπικά τους αντικείμενα, με την απειλή σε βάρος του καθ’ ου χρηματικής ποινής 300 ευρώ και προσωπικής κράτησης ενός έτους για τυχόν παραβίαση της απόφασης. Τέλος, ζητά να καταδικαστεί ο καθ’ ου στη δικαστική της δαπάνη.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η αίτηση παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται στο Δικαστήριο αυτό για να δικαστεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 39Α, 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι αρκούντως ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στα άρθρα 341, 345, 1389,1390,1391, 1392, 1393, 1394, 1395, 1485, 1486, 1489 εδ. β, 1493, 1496, 1498, 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1516 παρ. 2, 1518 ΑΚ, 728§1, 729, 735, 176 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος απειλής χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης σε βάρος του καθ’ ου για την παραβίαση των διατάξεων της παρούσας, το οποίο τυγχάνει απορριπτέο ως νόμω αβάσιμο, καθόσον, η μεν απόφαση που αναθέτει προσωρινά την άσκηση της επιμέλειας του τέκνου σ’ έναν γονέα δεν υποδηλώνει και την υποχρέωση παράδοσης ή απόδοσής του σ’ αυτόν, αφού η εν λόγω απόφαση δεν συνιστά εκτελεστό τίτλο σχετικά με την αξίωση αυτή αν δεν περιέχει ειδική καταψηφιστική διάταξη, κατόπιν υποβολής ειδικού καταψηφιστικού αιτήματος, με την οποία ο μη έχων την επιμέλεια γονέας που έχει μαζί του το τέκνο θα καταδικάζεται να εκτελέσει την παράδοση ή την απόδοση του τέκνου στον άλλο γονέα (άρθρο 950 § ι ΚΠολΔ, Π. Γέσιου- Φαλτσή, Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως, τ. ΙΙα Ειδικό Μέρος, Β' έκδ. 2017, § 52, αρ.περ. 11, σελ. 166,Ι. Τέντες, Αναγκαστική Εκτέλεση, 2017, VII, αρ. περ. 93, σελ. 143), η δε απόφαση που ρυθμίζει τη χρήση της οικογενειακής στέγης σε περίπτωση ανάγκης εκτέλεσής της, εκτελείται κατά τις κοινές διατάξεις του άρθρου 943 ΚΠολδ, ήτοι με άμεση εκτέλεση, μη υφισταμένου στην περίπτωση αυτή πεδίου εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 946 και 947 του ιδίου κώδικα, ήτοι της έμμεσης εκτέλεσης. Τέλος η απόφαση περί διατροφής εκτελείται με τα διατάξεις των άρθρων 953 επ. ΚΠολΔ και συνεπώς δεν χρειάζεται προσφυγή σε εκείνες του άρθρου 946 ΚΠολΔ για την έμμεση εκτέλεση. Επομένως, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, η αίτηση πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.

Ο καθ’ ου η αίτηση με δήλωση του πληρεξουσίου του δικηγόρου στο ακροατήριο άσκησε προφορικά ανταίτηση, την οποία κατέθεσε και εγγράφως με το σημείωμά του επί της έδρας. Με την ανταίτησή του, επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, ζητά ως ασφαλιστικό μέτρο να του ανατεθεί προσωρινά η συνεπιμέλεια των ανηλίκων τέκνων του, άλλως ζητά να αναγνωριστεί προσωρινά το δικαίωμά του στην από κοινού άσκηση με την καθ’ ης της γονικής μέριμνας-επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων τους, να οριστεί προσωρινά ότι τα τέκνα θα διαμένουν μαζί του στην κατοικία του στην οδό ……….. στην ……….. δέκα συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα και την περίοδο των Χριστουγέννων - Πρωτοχρονιάς - Πάσχα καθώς και τη θερινή περίοδο κατά τα εκτιθέμενα στο δικόγραφό του, να διαταχθεί η παράδοση των ανηλίκων τέκνων στον ίδιο απ’ την καθ’ ης και να απαγγελθεί σε βάρος της τελευταίας προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή για κάθε παραβίαση της απόφασης. Άλλως και επικουρικά, ζητά να ρυθμιστεί η επικοινωνία του με τα ανήλικα τέκνα του κατά τον προτεινόμενο απ’ τον ίδιο τρόπο. Πλην, όμως, η ασκηθείσα με τον άνω τρόπο ανταίτηση τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη καθώς κατά το άρθρο 686 παρ. 6 ΚΠολΔ μόνο η πρόσθετη παρέμβαση μπορεί να ασκηθεί προφορικά στο ακροατήριο, για δε την ανταίτηση απαιτείται η τήρηση έγγραφης προδικασίας, που εν προκειμένω δεν συντρέχει.

Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα της αιτούσας, ……….., την ανωμοτί εξέταση του καθ’ ου η αίτηση, που λήφθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο, απ’ όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν οι διάδικοι, μεταξύ δε αυτών και οι φωτογραφίες, που ο καθ’ ου η αίτηση προσκομίζει, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αρ. 3. 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ, ΑΠ 95/2014, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), απ’ την ………… ένορκη βεβαίωση της μάρτυρα του καθ’ ου η αίτηση, ενώπιον του Συμβολαιογράφου ………………., που λήφθηκε δίχως να κληθεί η αιτούσα και η οποία εκτιμάται ως δικαστικό τεκμήριο στα πλαίσια της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων (Τέντες, ΕρμΚΠολΔ Κεραμέα/ Κονδύλη/Νίκα, υπό άρθρο 347 αρ. 2, Μαργαρίτης, ΕρμΚΠολΔ, υπό άρθρ.690 αρ. 5, ΑΠ 904/2002 ΕλλΔνη 44, 1284, ΑΠ 221/1993 ΕΕμπΔ 53, 343, ΑΠ 739/1988 ΕΕΝ 1989, 384, ΕφΛαρ 555/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρ. 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), πιθανολογούνται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στην ………….. στις ……….., από τον οποίο απέκτησαν δίδυμα τέκνα, τη ………….. και τη …………, που γεννήθηκαν στις …………….. Μετά τον γάμο τους, εγκαταστάθηκαν στην …………., σε ιδιόκτητο διαμέρισμα της αιτούσας στην οδό ………….. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε οριστικά τον Ιούλιο του 2020, όταν η αιτούσα αρνήθηκε να ακολουθήσει τον καθ’ ου, που είναι στρατιωτικός, στη μετάθεσή του στο …………, επιλέγοντας να παραμείνει με τα ανήλικα τέκνα στην ………….κοντά στους γονείς της. Ειδικότερα, λόγω του στρατιωτικού επαγγέλματος του καθ’ ου, ήταν γνωστό εξ αρχής στην αιτούσα ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα μόνιμης εγκατάστασής τους στην ………, αλλά έπρεπε να μετακινούνται συχνά ανάλογα με τις μεταθέσεις του. Έτσι, ενώ μετά το γάμο τους οι αντίδικοι εγκαταστάθηκαν στην ……….., δίπλα στους γονείς της αιτούσας, στη συνέχεια ο καθ’ ου μετατέθηκε στο …………….. Κατά τη γέννηση των ανηλίκων ο καθ’ ου αν και ήταν τοποθετημένος στο ………, υπηρετούσε στο ……….. Η αιτούσα τότε, λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε με την εγκυμοσύνη της, παρέμεινε στην ……… κοντά στους γονείς της, όπου και γέννησε τα ανήλικα τέκνα τους. Μετά τη γέννηση των τέκνων, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της, η αιτούσα και τα ανήλικα εγκαταστάθηκαν τελικά στο ……….. Εκεί εγκαταστάθηκαν και οι γονείς της, σε χωριστή οικία που μίσθωσαν, προκειμένου να τη βοηθάνε με τα ανήλικα. Στη συνέχεια ο καθ’ ου έλαβε μετάθεση για την ………., όπου μετέβη όλη η οικογένεια και μαζί τους μετακόμισαν και οι γονείς της αιτούσας, σε χωριστή οικία που μίσθωσαν, προκειμένου και πάλι να βοηθάνε τη θυγατέρα τους, παρότι εκείνη τότε δεν εργαζόταν. Μετά την ……….. το ζευγάρι με τα ανήλικα τέκνα μετακόμισε στη …….., όπου τους επισκεπτόταν τακτικά η μητέρα της αιτούσας, περνώντας πολύ χρόνο μαζί τους. Το 2019 λόγω μετάθεσης του καθ’ ου μετακόμισαν στη ………., όπου τους επισκεπτόταν τακτικά η μητέρα της αιτούσας, όπως η ίδια κατέθεσε ενόρκως. Τον Ιούλιο του 2020 ο καθ’ ου έλαβε μετάθεση για το ………. Πριν την εγκατάστασή τους εκεί, η αιτούσα και ο καθ’ ου συμφώνησαν και ο τελευταίος τη μετέφερε μαζί με τα ανήλικα τέκνα απ’ τη ……… στην ………., μέχρι εκείνος να βρει και να οργανώσει τη νέα τους κατοικία στο …………. Όταν όμως ο καθ’ ου οργάνωσε τη στέγασή τους στο ………. και κάλεσε, επανειλημμένα, την αιτούσα να μεταβεί στο ………. μαζί με τα ανήλικα, όπως είχαν συμφωνήσει, η αιτούσα αρνήθηκε και συνέχισε να παραμένει στην ……. κοντά στους γονείς της. Ο καθ’ ου της απέστειλε στις 21-8-2020 εξώδικη δήλωση, διαμαρτυρόμενος για τη συμπεριφορά της και καλώντας τη να μεταβεί με τα ανήλικα στο ……….., δίχως, όμως, αποτέλεσμα, καθώς η αιτούσα αρνήθηκε και ζήτησε απ’ τον καθ’ ου να λύσουν το γάμο τους. Ο καθ’ ου της επέδωσε νέα εξώδικη δήλωση στις 28-8-2020 διαμαρτυρόμενος και πάλι και αρνούμενος τη συναινετική λύση του γάμου. Τότε η αιτούσα άσκησε την ένδικη αίτηση με αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής, επικαλούμενη την οριστική πλέον ρήξη του γάμου τους από υπαιτιότητα του καθ’ ου που ήταν πάντα νευρικός, επιθετικός και προσβλητικός απέναντι στην ίδια και τα ανήλικα τέκνα τους. Στις 9-9-2020 συζητήθηκε το αίτημα προσωρινής διαταγής της αιτούσας και έγινε εν μέρει δεκτό απ’ το Δικαστήριο, το οποίο ανέθεσε προσωρινά στην αιτούσα την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους, υποχρέωσε τον καθ’ ου η αίτηση να της καταβάλει για προσωρινή διατροφή των ανηλίκων το ποσό των 200 ευρώ για έκαστο και για διατροφή της ίδιας το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως την πρώτη ημέρα κάθε μήνα, παραχώρησε τη χρήση της οικογενειακής στέγης στην ……… στην οδό ……….. στην αιτούσα και τα ανήλικα και όρισε να παραδοθούν τα αιτούμενα κινητά πράγματα στην αιτούσα και τα ανήλικα, πλην των προσωπικών αντικειμένων του καθ’ ου και ενός φορητού υπολογιστή. Η προσωρινή διαταγή τηρήθηκε απ’ τους διαδίκους και η αιτούσα αφού παρέλαβε τον οικιακό εξοπλισμό και τα κινητά πράγματα που ζητούσε, συνέχισε να διαμένει στην οικία της στην ………… με τα ανήλικα τέκνα, ο δε καθ’ ου που είχε εγκατασταθεί υπηρεσιακά στο ………, κατέβαλε κάθε μήνα στην αιτούσα την ορισθείσα διατροφή για την ίδια και τα ανήλικα τέκνα του, με τα οποία επιδίωκε να επικοινωνεί στα πλαίσια που όρισε το Δικαστήριο, διατηρώντας μαζί τους άριστες σχέσεις και ιδιαίτερα αναπτυγμένα συναισθήματα αγάπης. Απ’ την αποδεικτική διαδικασία δεν πιθανολογήθηκαν οι ισχυρισμοί της αιτούσας σχετικά με την αντισυζυγική συμπεριφορά του καθ’ ου. Η μάρτυράς της στην κατάθεσή της στο ακροατήριο αναφέρθηκε γενικά και αόριστα σε νευρική, απότομη, προσβλητική και αδιάφορη συμπεριφορά του καθ’ ου απέναντι στην αιτούσα και τα τέκνα τους, δίχως, όμως, να εκθέτει πραγματικά περιστατικά, που να στηρίζουν τους χαρακτηρισμούς αυτούς. Το μόνο περιστατικό έντασης που κατέθεσε η μάρτυρας και επιβεβαίωσε ο καθ’ ου στην ανωμοτί εξέτασή του, έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2020 ανάμεσα στο ζευγάρι, όταν ο καθ’ ου σε λεκτική παρατήρηση της αιτούσας αντέδρασε έντονα φωνάζοντάς της μπροστά στα παιδιά. Το συγκεκριμένο περιστατικό όμως ήταν μεμονωμένο και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε από μόνο του να επιφέρει την οριστική ρήξη της έγγαμης συμβίωσης. Αντίθετα, πιθανολογείται ότι η αιτούσα ήταν εκείνη που με τη συμπεριφορά της προκαλούσε ένταση στη σχέση της με τον καθ’ ου, ο οποίος επιθυμούσε να βρίσκονται όλοι μαζί ως οικογένεια στον ίδιο τόπο. Η αιτούσα, όμως, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην υποχρέωση για συμβίωση, αφού, παρότι εξ αρχής γνώριζε τις απαιτήσεις του επαγγέλματος του καθ’ ου και τις αναγκαίες μετακινήσεις τους, τελικά επέλεξε να παραμείνει στην ……. για να βρίσκεται κοντά στους γονείς της, τους οποίους, όπως εκτέθηκε, φρόντιζε να έχει κοντά της σε όποιο μέρος ζούσε με τον καθ’ ου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αιτούσα καθ’ όλο το παραπάνω χρονικό διάστημα της έγγαμης συμβίωσής της με τον καθ’ ου δεν εργαζόταν (εργάστηκε μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα όσο ζούσαν στο …………..) και ήταν επιφορτισμένη μόνο με την ανατροφή των τέκνων της. Υπό αυτές τις συνθήκες, όταν η αιτούσα αρνήθηκε δίχως λόγο να μεταβεί με τα ανήλικα τέκνα τους στο …………., παρόλο που ο καθ’ ου είχε κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για τη στέγασή τους, όπως άλλωστε είχαν συμφωνήσει, επήλθε οριστικά η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους. Επομένως, η διακοπή της συμβίωσης επήλθε από μέρους της αιτούσας χωρίς εύλογη αιτία, με συνέπεια να μην δικαιούται να λάβει διατροφή απ’ τον υπόχρεο καθ’ ου, δεκτής γενομένης ως ουσιαστικά βάσιμης της προβληθείσας από μέρους του κατ’ άρθρο 1391 παρ. ι - 1390 ΑΚ σχετικής ένστασης. Ο καθ’ ου δε, επικαλούμενος τα άνω γεγονότα, άσκησε την με αρ. κατ. ΜΕΙΜΠ ………/20 αγωγή διαζυγίου στο Δικαστήριο τούτο, επί της οποίας δεν έχει εκδοθεί απόφαση. Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε ότι η αιτούσα είναι νέα, γεννημένη το 1979, υγιής, είναι στοργική μητέρα και νοιάζεται για τα παιδιά της, διαθέτοντάς τους τον απαιτούμενο χρόνο και περιβάλλοντάς τα με αγάπη. Είναι πτυχιούχος της φιλοσοφικής σχολής/τμήματος ιστορικού- αρχαιολογικού, αλλά δεν εργάζεται. Απ’ τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης διαμένει, όπως ειπώθηκε, σε ιδιόκτητη οικία στην ……… μαζί με τα ανήλικα τέκνα της, δίπλα στους γονείς της, που τη στηρίζουν οικονομικά και τη βοηθάνε στη φροντίδα των τέκνων. Τα ανήλικα τέκνα διατηρούν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τη μητέρα τους, που ασκεί με προσωρινή διαταγή την επιμέλειά τους απ’ τον Σεπτέμβριο του 2020 και τα περιβάλλει με αγάπη και στοργή, ενδιαφέρεται και φροντίζει για την ανατροφή, την επίβλεψη και την ψυχοσωματική τους υγεία και ανάπτυξη και τους εξασφαλίσει ένα ήρεμο και ομαλό ατομικό και οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο τα ανήλικα τέκνα έχουν προσαρμοσθεί πλήρως. Ο καθ’ ου, απ’ την άλλη πλευρά, είναι επίσης νέος, γεννημένος το 1974, υγιής και υπηρετεί ως στρατιωτικός στο …….. φέρων το βαθμό του ταγματάρχη. Μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής του με την αιτούσα, παρά την μεγάλη χιλιομετρική απόσταση, έρχεται τακτικά στην ……., όπου διατηρεί ιδιόκτητη οικία, προκειμένου να επικοινωνεί με τα τέκνα του. Οι ανήλικες κόρες των διαδίκων, ήδη πριν από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων τους, είχαν δημιουργήσει και με τον πατέρα τους ένα δυνατό ψυχικό και συναισθηματικό δεσμό και έχουν αναπτυχθεί αμοιβαία μεταξύ τους αισθήματα στοργής και αγάπης, τα οποία δεν έχουν ατονήσει κατά το χρονικό διάστημα από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης μέχρι τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης, αφού ο καθ’ ου διατηρεί συστηματική επαφή και επικοινωνία μαζί τους, αφιερώνοντάς τους ποιοτικό χρόνο. Ήτοι ο καθ’ ου όχι μόνο δεν επέδειξε αδιαφορία για τα μη συνοικούντα μαζί του τέκνα του, αλλά επιδιώκει να επικοινωνεί τακτικά μαζί τους, ενδιαφερόμενος για την ανατροφή και τα προβλήματά τους. Από κανένα στοιχείο δεν πιθανολογήθηκε ότι ο καθ’ ου είναι αδιάφορος πατέρας, ότι συμπεριφέρεται στα ανήλικα τέκνα του με νευρικότητα, ότι τα μαλώνει, ότι αδιαφορεί για τη διατροφή τους και την υγεία τους. Το μοναδικό εκτιθέμενο απ’ την μάρτυρα της αιτούσας γεγονός ότι τα ανήλικα πήραν κιλά το καλοκαίρι, όταν βρίσκονταν με τον καθ’ ου, δεν αρκεί για να οδηγηθεί το Δικαστήριο σε κρίση για την ακαταλληλότητα του πατέρα να ασκεί την επιμέλεια, ούτε αποτελεί ένδειξη ανευθυνότητας και αδιαφορίας από μέρους του. Πιθανολογήθηκε, επιπροσθέτως, ότι ο καθ’ ου είναι δραστήριος και συγκροτημένος και μπορεί να συμβάλλει έτι περαιτέρω στην συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των ανηλίκων τέκνων του, τα οποία τους προηγούμενους θερινούς μήνες διέμειναν μαζί του συνεχόμενες ημέρες, χωρίς να εκφράσουν κάποια δυσαρέσκεια για την απουσία της μητέρας τους. Η επικοινωνία του Δικαστηρίου με τα ανήλικα τέκνα των αντιδίκων δεν κρίθηκε απαραίτητη, δεδομένου και του ότι δεν υποβλήθηκε σχετικό αίτημα από καμία εκ των δύο πλευρών, πιθανολογείται, όμως, ότι πρόκειται για υγιή παιδιά, ήρεμα και σωστά ανατρεφόμενα, που περιβάλλονται από αγάπη και δέχονται την δέουσα φροντίδα για την ηλικία τους και από τους δύο γονείς, με τους οποίους έχουν άριστες σχέσεις. Απ’ όλη τη διαδικασία πιθανολογήθηκε η αγάπη και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η σοβαρή πρόθεση και η ψυχική διάθεση και των δύο γονέων να ασχοληθούν με την ανατροφή των παιδιών τους. Και οι δύο γονείς είναι κατάλληλοι για την ανάθεση της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους, αφού έχουν πλήρη συνείδηση του γονεϊκού τους ρόλου και μπορούν να ασκούν ικανοποιητικά τα καθήκοντα, που τους επιβάλλονται και απορρέουν από την ιδιότητά τους αυτή, ανταποκρινόμενοι με προθυμία, στοργή και υπομονή στις υλικές και συναισθηματικές ανάγκες των τέκνων τους. Παρά ταύτα, στην ένδικη περίπτωση, που οι αντίδικοι γονείς διαμένουν σε διαφορετικές πόλεις με μεγάλη χιλιομετρική απόσταση μεταξύ τους και διατηρούν κακές σχέσεις, που χαρακτηρίζονται από έντονη αντιπαλότητα και αδυναμία συνεννόησης, δεν κρίνεται πρόσφορη η από κοινού άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων τους με την εναλλασσόμενη διαμονή των τελευταίων ή τον καταμερισμό των εκφάνσεών της και στους δύο γονείς. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου πρέπει προσωρινά να υπάρξει παρέκκλιση από τη ρύθμιση του άρθρου 1513 ΑΚ και να γίνει λειτουργική κατανομή της γονικής μέριμνας με την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων προσωρινά στην αιτούσα μητέρα, με την οποία αυτά θα συνεχίσουν να διαμένουν στην ………, όπου διαμένουν απ’ το 2020 έχοντας αναπτύξει το φιλικό, σχολικό και κοινωνικό τους περιβάλλον. Η αιτούσα, την παρούσα χρονική στιγμή, παρέχει τα εχέγγυα ότι θα φροντίσει για την σωστή ανατροφή και την ψυχοσωματική τους υγεία και η λύση αυτή προσωρινά κατατείνει στο βέλτιστο συμφέρον τους. Κατά δε τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 1519 ΑΚ, η αιτούσα θα δύναται να λαμβάνει μόνη της αποφάσεις μόνο για επείγοντα και τα εντελώς τρέχοντα ζητήματα επιμέλειας των τέκνων, για δε τις συνήθεις πράξεις επιμέλειάς τους, θα πρέπει να ενημερώνει προηγουμένως, άτυπα, τον πατέρα. Οι λοιπές εκφάνσεις της γονικής μέριμνας (διοίκηση περιουσίας και εκπροσώπηση του ανηλίκου κατ’ άρ. 1510 παρ. 1 ΑΚ) θα συνεχίσουν να ασκούνται από κοινού και απ’ τους δύο γονείς. Η συνεννόηση, εξάλλου, των γονέων είναι απαραίτητη για την λειτουργία της συνεπιμέλειας και θα πρέπει οι αντίδικοι να επικεντρωθούν σ’ αυτή στο εξής προς το συμφέρον των τέκνων τους στα πλαίσια της οριστικής ρύθμισης της επιμέλειας αυτών. Άλλωστε, η ικανότητα του κάθε γονέα να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, θα αποτελεί πάντοτε κριτήριο για τη ρύθμιση των σχέσεών του με τα ανήλικα τέκνα του. Ακολούθως, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1520 ΑΚ, όπως ισχύει μετά τις 16-9-2021, κατά τα άρθρα 18 και 30 Ν. 4800/2021, ο γονέας, με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή του με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του, ο δε γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον έτερο γονέα σε τακτή χρονική βάση. Περαιτέρω, ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου, εκτός αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται διαφορετική ρύθμιση. Εν προκειμένω, προς διαφύλαξη της ψυχικής υγείας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων και τη διατήρηση των συναισθηματικών τους δεσμών με τον πατέρα και την ομαλή ανάπτυξή τους, το συμφέρον τους επιβάλλει να ρυθμιστεί και η επικοινωνία του πατέρα μ’ αυτά. Το δικαστήριο, εξάλλου, στα πλαίσια των άρθρων 692 παρ.1, 732 και 735 ΚΠολΔ έχει τη διακριτική ευχέρεια να διατάζει κάθε πρόσφορο ασφαλιστικό μέτρο που υπαγορεύεται από τις περιστάσεις, και αν κρίνει ότι συντρέχει επείγουσα περίπτωση, μπορεί να ρυθμίσει και αυτεπαγγέλτως το ζήτημα αυτό, στο πλαίσιο της ρύθμισης της επιμέλειας του προσώπου του ανηλίκου, δηλαδή ακόμη και χωρίς να υποβληθεί σχετικό αίτημα εκ μέρους των γονέων, εφόσον η ρύθμιση της επικοινωνίας επιβάλλεται από λόγους αναγόμενους στο συμφέρον του τέκνου (I. Χαμηλοθώρη Ασφαλιστικά Μέτρα έκδ.2010 αριθμ.267,1272,1273, 1290, ι847, Πουλιάδη σε Γεωργιάδη- Σταθόπουλου ΑΚ άρθρ. 1520 αριθμ. 16, 46). Με τις παραδοχές αυτές, παρά τη μη παραδεκτή υποβολή σχετικού αιτήματος ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου από τον καθ’ ου η αίτηση, το δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να προβεί στη ρύθμιση του ως άνω ζητήματος. Έτσι, ο καθ’ ου, με τον οποίο δεν θα διαμένουν τα τέκνα και που δεν θα ασκεί προσωρινά την επιμέλεια αυτών, έχει το δικαίωμα να επικοινωνεί μαζί τους ελεύθερα και ακώλυτα, διότι με τον τρόπο αυτό εξυπηρετείται το συμφέρον τους, αφού διατηρείται ο φυσικός δεσμός με τον πατέρα τους και παρέχεται στον τελευταίο η δυνατότητα ενημέρωσης για την ανατροφή, την μόρφωση και εκπαίδευσή τους, τον τρόπο διαβίωσης και την ανάπτυξή τους, δίχως να δημιουργείται κανένας κίνδυνος. Λαμβανομένων δε υπόψη της ηλικίας των ανηλίκων, των σχέσεων που διατηρούν με τον πατέρα τους, των υπηρεσιακών αναγκών του τελευταίου, ο οποίος υπηρετεί στο ………. αλλά μπορεί να βρίσκεται στην ……., όπου διατηρεί ιδιόκτητη οικία, για δέκα συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα, όπως ο ίδιος εκθέτει στο σημείωμά του, η επικοινωνία του καθ’ ου με τα ανήλικα τέκνα του πρέπει να ρυθμιστεί ως εξής : Επί δέκα (10) συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα, από ώρα 17:00 της πρώτης ημέρας έως ώρα 17:00 της δέκατης ημέρας με διαμονή των τέκνων στην οικία του στην ……….. στην οδό ………….. Ο πατέρας θα ενημερώνει την μητέρα μέχρι την 20η ημέρα κάθε προηγούμενου μήνα ποιες θα είναι οι δέκα (10) συνεχόμενες ημέρες του επόμενου μήνα, στις οποίες θα ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του με τα ανήλικα τέκνα του. Ο πατέρας θα παραλαμβάνει ο ίδιος τα ανήλικα τέκνα από την κατοικία της μητέρας τους κατά την έναρξη του ανωτέρω χρονικού διαστήματος και θα τα επιστρέφει ο ίδιος στο ίδιο μέρος στη λήξη του. Κατ’ εξαίρεση τις περιόδους των εορτών Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς-Πάσχα και κατά τη θερινή περίοδο, ήτοι κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, η επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του θα γίνεται ως εξής : α) κατά τις εορτές των Χριστουγέννων- Πρωτοχρονιάς, κατά τα ζυγά έτη από τις 24 Δεκεμβρίου ώρα ι8:οο έως τις 30 Δεκεμβρίου ώρα ι8:00, και κατά τα μονά έτη από 31 Δεκεμβρίου ώρα 18:οο έως τις 7 Ιανουάριου ώρα ι8:00, β) τις ημέρες του Πάσχα, τα ζυγά έτη από Μεγάλη Δευτέρα ώρα ι8:00 έως τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 18:οο και κατά τα μονά έτη από τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 18:οο έως την Κυριακή του Θωμά ώρα ι8:οο, γ) κατά τα ζυγά έτη από την 1η Ιουλίου ώρα 1ο:οο έως τις 15 Ιουλίου ώρα 20:00 και από την 1η Αυγούστου ώρα ιο:οο έως τις 15 Αυγούστου ώρα 20:00 και τα μονά έτη από την 16η Ιουλίου ώρα 10:00 έως 31 Ιουλίου ώρα 10:00 και από την 16η Αυγούστου ώρα ιο:οο έως και 31 Αυγούστου ώρα 1ο:οο. Τις λοιπές ημέρες ο πατέρας θα έχει ελεύθερη καθημερινή επικοινωνία μαζί τους είτε τηλεφωνική είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, messenger, skype κλπ.) για μισή ώρα μεταξύ των ωρών 18:οο και 21:οο. Περαιτέρω, από τα ίδια, ως άνω, αποδεικτικά μέσα, πιθανολογήθηκε ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, ……… και ………., ηλικίας 1ο,5 ετών, δεν έχουν εισοδήματα από περιουσία, ούτε από οποιαδήποτε άλλη πηγή, λόγω, δε, της ανηλικότητάς τους δεν μπορούν να ασκήσουν βιοποριστική εργασία. Συνεπώς, δεν μπορούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους και δικαιούνται να λαμβάνουν διατροφή σε χρήμα, προκαταβαλλόμενη κατά μήνα, από τους υπόχρεους γονείς τους, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις. Στα πλαίσια της άσκησης της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της, η αιτούσα δικαιούται κατ’ άρθρο 1516 παρ. 2 ΑΚ, να ασκήσει τις αξιώσεις διατροφής που έχουν τα τέκνα της κατά του καθ' ου η αίτηση. Η αιτούσα είναι, όπως ειπώθηκε, κάτοχος πτυχίου φιλοσοφικής σχολής/τμήματος ιστορικού-αρχαιολογικού και ομιλεί την αγγλική γλώσσα. Δεν εργάζεται. Είναι εγγεγραμμένη στον ΟΑΕΔ απ’ το 2014 και λαμβάνει επίδομα τέκνων 140 ευρώ το μήνα. Κατά το διάστημα που η οικογένεια ζούσε στο ………. η αιτούσα παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές, αποκομίζοντας εισόδημα, έκτοτε, όμως, δεν ξαναεργάστηκε. Η αιτούσα συμμετέχει σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, δίχως αποτέλεσμα. Πιθανο­λογείται, όμως, ότι θα μπορούσε να αποκομίζει εισόδημα είτε παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά στην πόλη της ………., όπου βρίσκεται το οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον της και διατηρεί κοινωνικό κύκλο τόσο η ίδια όσο και οι γονείς της, είτε με την εργασία της σε φροντιστήριο της πόλης, πλην, όμως, δεν κάνει προσπάθεια ανεύρεσης σχετικής εργασίας. Ζει με τα ανήλικα τέκνα της σε ιδιόκτητη οικία της στην ………… και δεν βαρύνεται με δαπάνες στέγασης. Τις λειτουργικές της ανάγκες τις καλύπτουν πλήρως οι γονείς της, που διαμένουν σε διπλανό διαμέρισμα, ιδιοκτησίας της, το οποίο τους παραχωρεί δωρεάν. Δεν διαθέτει άλλη κινητή ή άλλη ακίνητη περιουσία, ούτε βαρύνεται με τη διατροφή άλλου προσώπου. Ο καθ’ ου, απ’ την άλλη πλευρά, είναι, όπως εκτέθηκε, στρατιωτικός με το βαθμό του Ταγματάρχη και υπηρετεί στο …………. Είναι κάτοχος πτυχίου της στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων, της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς, διπλώματος μεταπτυχιακών σπουδών στις «Διεθνείς Σχέσεις και Ασφάλεια» του πανεπιστημίου Μακεδονίας και κάτοχος επάρκειας για τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας, ενώ υπήρξε και εκπαιδευτής των σπουδαστών του Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων ………. Ο μηνιαίος μισθός του ανέρχεται σε 1.688 ευρώ. Διαμένει σε μισθωμένη οικία με μίσθωμα 250 ευρώ το μήνα και βαρύνεται με τα λειτουργικά έξοδα της κατοικίας αυτής. 'Εχει στην κυριότητά του μια οικία στην ………. στην οδό ……….. και ένα IX επιβατικό αυτοκίνητο, που χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του. Δεν διαθέτει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε άλλη πηγή και δεν βαρύνεται με ιδιαίτερες δαπάνες άλλες, πέραν των συνήθων για διατροφή και συντήρησή του ούτε με την υποχρέωση διατροφής τρίτου προσώπου, πλην των ανήλικων τέκνων του. Οι ανήλικες ……. και …… είναι μαθήτριες της Ε τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Αμφότερες παρακολουθούν μαθήματα αγγλικής γλώσσας με μηνιαία δαπάνη 75 ευρώ εκάστη, γερμανικής γλώσσας με μηνιαία δαπάνη 45 ευρώ εκάστη και φιλολογικά μαθήματα με συνολική δαπάνη περιόδου 345 ευρώ εκάστη. Η ………. έχει ειδικές δυσκολίες στη μάθηση-δυσλεξία μικτού τύπου, για την αντιμετώπιση των οποίων απαιτούνται συνεδρίες λογοθεραπείας και συνεδρίες ειδικής διαπαιδαγώγησης. Οι ανήλικες είναι υγιείς και διαμένουν, όπως προαναφέρθηκε, με τη μητέρα τους σε διαμέρισμα που της ανήκει, μη βαρυνόμενες με δαπάνη στέγασης παρά μόνο με τις αναλογούσες συναφείς δαπάνες ηλεκτρισμού, θέρμανσης, ύδρευσης κλπ. Οι λοιπές ανάγκες διαβίωσής τους, δηλαδή για τροφή, ένδυση, εκπαίδευση, άθληση και ψυχαγωγία, είναι οι συνήθεις που απαιτούνται για ανήλικα τέκνα της ιδίας με αυτά ηλικίας και κατάστασης της υγείας τους, και της αυτής, από άποψης οικονομικών δυνατοτήτων των γονέων τους, κατάστασης. Με βάση τις ανάγκες των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους, δηλαδή την ηλικία, τον τόπο κατοικίας τους, τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες και τις οικονομικές δυνάμεις των γονιών τους, την υγεία τους, η ανάλογη σε χρήμα διατροφή, που δικαιούνται και ανταποκρίνεται στα απαραίτητα έξοδα για τη συντήρηση και ανατροφή τους ανέρχεται μηνιαίως, κατά το κρίσιμο διάστημα, στο ποσό των 400 ευρώ για καθένα από αυτά, συνυπολογιζομένων των λειτουργικών εξόδων της κατοικίας, στην οποία θα διαμένουν. Με βάση τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων και τις εν γένει περιστάσεις, όπως αυτές προεκτέθηκαν, ήτοι τη 10ήμερη συνεχόμενη κάθε μήνα διευρημένη επικοινωνία του με τα ανήλικα με διαμονή στην οικία του, κατά την οποία ο ίδιος θα επιβαρύνεται εξ ολοκλήρου με τις δαπάνες τους, η αναλογία του καθ’ ου στη διατροφή της κάθε ανήλικης, ανέρχεται στο ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως. Το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για τη διατροφή της κάθε ανήλικης πρέπει να το συνεισφέρει η αιτούσα με το εισόδημά της και τις προσωπικές της υπηρεσίες, δεκτής γενομένης της σχετικής ένστασης του καθ’ ου κατ’ άρ. 1489 παρ. 2 ΑΚ του καθ’ ου. Τέλος, ο καθ’ ου δεν αρνήθηκε να παραχωρηθεί στην αιτούσα η χρήση της άλλοτε οικογενειακής στέγης στην ……., όπου αυτή διαμένει με τα ανήλικα τέκνα της απ’ τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, και να της παραδοθούν τόσο τα προσωπικά αντικείμενα της ιδίας και των ανηλίκων όσο και ο οικιακός εξοπλισμός, τα οποία η αιτούσα ήδη έλαβε στα πλαίσια της χορηγηθείσας προσωρινής διαταγής και χρησιμοποιεί. Κατόπιν των ανωτέρω και αφού πιθανολογείται η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης, λόγω της άμεσης ανάγκης ρύθμισης της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων, της χρήσης της άλλοτε οικογενειακής στέγης και καθορισμού της προσωρινής διατροφής των τέκνων, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η ένδικη αίτηση, να ανατεθεί προσωρινά στην αιτούσα η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους, …….. και ………., τα οποία θα διαμένουν μαζί της στην ……… στην άλλοτε οικογενειακή στέγη, να υποχρεωθεί ο καθ’ ου να καταβάλλει στην αιτούσα για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων τους, …….. και ……………, ως προσωρινή διατροφή τους, το ποσό των 200 ευρώ για το καθένα, το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα απ’ την επίδοση της αίτησης, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης έως την ολοσχερή εξόφληση, να παραχωρηθεί στην αιτούσα η χρήση της άλλοτε οικογενειακής στέγης στην οδό ………. στην …….. και να επιτραπεί στην αιτούσα να παραλάβει τα αναφερόμενα στο διατακτικό της παρούσας κινητά πράγματα από την οικία του καθ’ ου στο …………... Τέλος, πρέπει να ρυθμιστεί η επικοινωνία του καθ’ ου με τα ανήλικα τέκνα όπως στο διατακτικό ορίζεται και να οριστεί προθεσμία εξήντα (6ο) ημερών απ’ τη δημοσίευση της παρούσας για την άσκηση αγωγής για την κύρια υπόθεση κατ' άρθρο 693 ΚΠολΔ. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, να συμψηφιστούν εν όλω λόγω της συγγενικής σχέσης των διαδίκων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την αίτηση και την ανταίτηση. ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανταίτηση.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αίτηση.

ΑΝΑΘΕΤΕΙ προσωρινά στην αιτούσα την άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της, ……………. και ……………., τα οποία θα διαμένουν μαζί της στην ιδιόκτητη οικία της στην ………. στην οδό …………..

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον καθ’ ου η αίτηση να καταβάλει στην αιτούσα ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων θυγατέρων τους, ………… και ………, για λογαριασμό τους, για την προσωρινή διατροφή τους, προκαταβολικά τις πρώτες πέντε (5) ημέρες κάθε μήνα, το συνολικό ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ, ήτοι το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ για έκαστη εξ αυτών, απ’ την επίδοση της αίτησης, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της πληρωμής κάθε δόσης και μέχρι την πλήρη εξόφληση.

ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ στην αιτούσα τη χρήση της άλλοτε οικογενειακής στέγης στην …….. στην οδό ……….

ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ στην αιτούσα να παραλάβει μία ηλεκτρική κουζίνα, ένα πλυντήριο ρούχων, ένα ψυγείο, τρεις τηλεοράσεις, έπιπλα κουζίνας, ένα σαλόνι, έναν μπουφέ, μία κρεβατοκάμαρα με διπλό κρεβάτι, δύο παιδικά κρεβάτια, δύο παιδικά γραφεία και δύο βιβλιοθήκες καθώς και τα προσωπικά αντικείμενα των ανηλίκων και της ιδίας (ενδύματα, υποδήματα, βιβλία, σχολικά είδη). ΡΥΘΜΙΖΕΙ την επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του προσωρινά ως εξής : Επί δέκα (1ο) συνεχόμενες ημέρες κάθε μήνα, από ώρα 17:00 της πρώτης ημέρας έως ώρα 17:00 της δέκατης ημέρας, με διαμονή των τέκνων στην οικία του στην …….. στην οδό ……………. Ο πατέρας θα ενημερώνει την μητέρα μέχρι την 20η ημέρα κάθε προηγούμενου μήνα ποιες δέκα (1ο) συνεχόμενες ημέρες του επόμενου μήνα θα ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας του με τα ανήλικα τέκνα του. Ο πατέρας θα παραλαμβάνει ο ίδιος τα ανήλικα τέκνα από την κατοικία της μητέρας τους κατά την έναρξη του ανωτέρω χρονικού διαστήματος και θα τα επιστρέφει ο ίδιος στο ίδιο μέρος στη λήξη του. Κατ’ εξαίρεση τις περιόδους των εορτών Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς- Πάσχα και κατά τη θερινή περίοδο, ήτοι κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, η επικοινωνία του πατέρα με τα ανήλικα τέκνα του θα γίνεται ως εξής : α) κατά τις εορτές των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς, κατά τα ζυγά έτη από τις 24 Δεκεμβρίου ώρα 18:θθ έως τις 30 Δεκεμβρίου ώρα 18:00, και κατά τα μονά έτη από 31 Δεκεμβρίου ώρα 18:οο έως τις 7 Ιανουάριου ώρα 18:00, β) τις ημέρες του Πάσχα, τα ζυγά έτη από Μεγάλη Δευτέρα ώρα 18:οο έως τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 18:00 και κατά τα μονά έτη από τη Δευτέρα του Πάσχα ώρα 18:οο έως την Κυριακή του Θωμά ώρα 18:00, γ) κατά τα ζυγά έτη από την 1η Ιουλίου ώρα 1ο:οο έως τις 15 Ιουλίου ώρα 20:00 και από την 1η Αυγούστου ώρα ιο:οο έως τις 15 Αυγούστου ώρα 20:00 και τα μονά έτη από την16η Ιουλίου ώρα 10:00 έως 31 Ιουλίου ώρα 1ο:οο και από την 16η Αυγούστου ώρα 1ο:οο έως και 31 Αυγούστου ώρα 10:00. Τις υπόλοιπες ημέρες ο πατέρας θα έχει ελεύθερη καθημερινή επικοινωνία μαζί τους είτε τηλεφωνική είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, messenger, skype κλπ.) για μισή ώρα μεταξύ των ωρών 18:οο και 21:00.

ΟΡΙΖΕΙ προθεσμία εξήντα (6ο) ημερών απ’ την δημοσίευση της παρούσας για την άσκηση αγωγής για την κύρια υπόθεση.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην …….. σε έκτακτη και δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση στις …………

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                               Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

  Αριθμός  42/2020 
                                         ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Ελένη Τοπούζη, Εφέτη, που ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από την Γραμματέα, E.T..

                                              ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                        ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

   Η από 21.5.2018 και με αριθ. εκθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………./22.5.2018  έφεση της εν μέρει ηττηθείσας-εναγόμενης, κατά της με αριθμό 1482/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς,  το οποίο δίκασε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, ασκήθηκε σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και είναι εμπρόθεσμη, γεγονός το οποίο δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους, ούτε από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει το αντίθετο, αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 19, 495,  511, 513 παρ. 1, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως, αφού για το παραδεκτό της συζήτησης της   έφεσης, έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα το νόμιμο παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ, όπως προβλέπεται από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, πρέπει αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ).  Ο εφεσίβλητος  άσκησε παραδεκτά την από 22.2.2019 και με αριθ. έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…/…/22.2.2019  αντέφεσή του, που κατέθεσε στη γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου στις 22.2.2019 και κοινοποιήθηκε στην εκκαλούσα  στις 25.2.2019  (βλ. σχετική σημείωση του δικαστικού επιμελητή Αθηνών, ………… επί του κοινοποιηθέντος σ αυτήν δικογράφου της αντέφεσης) η οποία αφορά κεφάλαιο της απόφασης, που προσβάλλεται  με την έφεση (αρ. 523 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ). Επομένως, είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί  και αυτή περαιτέρω κατ ουσίαν  συνεκδικαζόμενη  με την ως άνω έφεση (άρθρα 31 και 246 ΚΠολΔ).

Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος-αντεκκαλών με την 8.9.2017 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…./…./13.9.2017 αγωγή του που άσκησε σε βάρος της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας-
αντεφεσίβλητης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς εξέθετε ότι με την εναγομένη τέλεσε νόμιμο θρησκευτικό γάμο την 11-05- 2002, στον Πειραιά και ότι από το γάμο τους αυτό απέκτησαν ένα τέκνο, την …., που γεννήθηκε την 24-01-2009. Ότι η εναγομένη από το τέλος του έτους 2007 εμφάνισε αποκλίνουσα συζυγική συμπεριφορά, προοδευτικώς αυξανόμενη, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την από το Σεπτέμβριο του έτους 2011, πλήρη ψυχική και σωματική τους αποξένωση. Ότι το καλοκαίρι του έτους 2012 περιήλθε σε γνώση του συγκεκριμένο περιστατικό, που αφορούσε εξωσυζυγική σχέση της συζύγου του. Ότι την ύπαρξη της σχέσης αυτής, την οποία διατηρούσε μάλιστα από το έτος 2010, του την επιβεβαίωσε και η ίδια. Ότι  παρά τις διαβεβαιώσεις της τελευταίας περί μη σοβαρότητας της σχέσης αυτής και τις δηλώσεις της ότι επιθυμούσε να σώσουν το γάμο τους, ως και ο ίδιος, εξάλλου, επιθυμούσε, για χάριν του παιδιού τους, η εναγομένη  ουδεμία ουσιαστική προσπάθεια δεν έκανε για να σώσουν τη σχέση τους και ως εκ τούτου το Σεπτέμβριο του 2012 αποφάσισαν να χωρίσουν κοινή συναινέσει. Ότι ο ενάγων μετά την αποκάλυψη της εξωσυζυγικής σχέσης από την εναγόμενη, αναλογιζόμενος όλα τα περιστατικά και τις συμπεριφορές της τελευταίας, κατά τη διάρκεια του γάμου τους,  σε συνδυασμό με πληροφορία  τρίτου προσώπου, κατά τα αναλυτικά αναφερόμενα στην αγωγή,  του δημιουργήθηκαν υπόνοιες, σχετικά με το εάν είναι ο βιολογικός πατέρας του ανηλίκου. Ότι τον Σεπτέμβριο του έτους 2012, μετά και την επίμονη άρνηση της εναγόμενης να συμπράξει στην ανακάλυψη της αλήθειας της πατρότητας του τέκνου, παρά τις παρακλήσεις του ενάγοντος προς τούτο, μονομερώς προσέφυγε σε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, όπου και διαπιστώθηκε για πρώτη φορά επιστημονικώς ότι αυτός δεν ήταν ο βιολογικός πατέρας του ως άνω ανηλίκου. Ότι τον Ιούνιο του έτους 2013 κινήθηκε νομικά και ήγειρε αγωγή προσβολής της πατρότητας του τέκνου, η οποία, μετά την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για το ζήτημα αυτό, έγινε δεκτή. Ότι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε η αντισυζυγική συμπεριφορά της εναγόμενης και τα μέσα που μετήλθε αυτή, ώστε ο ενάγων να φέρεται ως ο βιολογικός πατέρας του ανηλίκου τέκνου της, επέφεραν μείωση της τιμής και υπολήψεώς του ως κοινωνικού όντος, ραγδαία επιβάρυνση της συναισθηματικής του κατάστασης και εν τέλει βαρεία προσβολή της προσωπικότητάς του, κατά τα εκτενώς αναφερόμενα στην αγωγή. Με βάση δε το ως άνω ιστορικό, ζητούσε με την ένδικη αγωγή του,  όπως παραδεκτά με τις προτάσεις του, περιορίστηκε το καταψηφιστικό αίτημα αυτής σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 40.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της  ηθικής βλάβης που υπέστη  από την ως άνω συμπεριφορά της εναγόμενης που προσέβαλε βάναυσα την προσωπικότητά του,  να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στη δικαστική του δαπάνη. Επί της αγωγής αυτής, συζητήσεως γενομένης αντιμωλία των διαδίκων, εκδόθηκε η εκκαλουμένη με αριθμό 1482/2018 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που αφού έκρινε ότι η αγωγή είναι καθ όλα ορισμένη και νόμιμη, πλην του παρεπόμενου αιτήματός της περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, έκανε εν μέρει δεκτή αυτή ως βάσιμη και στην ουσία της, αναγνωρίζοντας ότι η εναγόμενη  οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, για την ως άνω αιτία, το ποσό των 7.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής ως την πλήρη εξόφληση. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται τόσο η εναγόμενη  όσο και ο ενάγων, για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο  και ζητούν η μεν εναγόμενη  με την έφεσή της να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ώστε να απορριφθεί εξ ολοκλήρου η ένδικη αγωγή ο δε ενάγων  με την αντέφεσή του να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη ώστε να γίνει στο σύνολό της δεκτή η κρινόμενη αγωγή του.

Ι.   Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 57 εδ. α` του ΑΚ, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Εξάλλου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 59 του ΑΚ, στις περιπτώσεις των δύο προηγούμενων άρθρων (στις οποίες περιλαμβάνεται και το άρθρο 57), το δικαστήριο με την απόφασή του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος προσβολής μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί, η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα, ή σε οτιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Με τις διατάξεις αυτές παρέχεται το δικαίωμα της απόκρουσης κάθε προσβολής της προσωπικότητας, δηλαδή των αγαθών που συνδέονται αναπόσπαστα με το πρόσωπο και συγκροτούν τη σωματική, την ψυχική και την κοινωνική  ατομικότητα του ανθρώπου. Τα αγαθά αυτά δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα, αλλά επιμέρους εκδηλώσεις – εκφάνσεις του ενιαίου δικαιώματος επί της ίδιας προσωπικότητας έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε έκφανσης αυτής να σημαίνει και προσβολή του ενιαίου αυτού δικαιώματος. Στις εκδηλώσεις της προσωπικότητας με την προαναφερόμενη έννοια, περιλαμβάνεται και η τιμή και υπόληψη του ατόμου, δηλαδή η ηθική αξία που έχει πηγή την ατομικότητα και αντικατοπτρίζεται στην εκτίμηση των άλλων ατόμων του κοινωνικού συνόλου γι` αυτόν, η ψυχική υγεία και ο συναισθηματικός κόσμος του ατόμου. Προσβολή της προσωπικότητας, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 57 του Α.Κ, υπάρχει σε κάθε περίπτωση μειωτικής επέμβασης στη σφαίρα αυτής από τρίτο, δηλαδή σε οποιοδήποτε από τα αγαθά που τη συνθέτουν και που συνιστούν προσδιοριστικά στοιχεία της ταυτότητας του ατόμου, με την οποία (επέμβαση) διαταράσσεται η κατάσταση σε μια ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής ή ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτομένου κατά το χρόνο της προσβολής. Η προσβολή είναι παράνομη, όταν η επέμβαση στην προσωπικότητα του άλλου, δεν είναι επιτρεπτή από το δίκαιο ή γίνεται κατ` ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο, όμως, είναι, από άποψη έννομης τάξης, μικρότερης σπουδαιότητας ή ασκείται καταχρηστικά. Ενόψει της σύγκρουσης των προστατευόμενων αγαθών προς τα προστατευόμενα αγαθά της προσωπικότητας των άλλων ή προς το συμφέρον της ολότητας πρέπει να αξιολογούνται και να σταθμίζονται στη συγκεκριμένη περίπτωση τα συγκρινόμενα έννομα αγαθά και συμφέροντα για τη διακρίβωση της ύπαρξης προσβολής του δικαιώματος επί της προσωπικότητας και ο παράνομος χαρακτήρας της.  Για την προστασία της προσωπικότητας δεν απαιτείται η ύπαρξη υπαιτιότητας (πταίσματος) του προσβάλλοντος. Απαιτείται, όμως για την αξίωση αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, αφού το άρθρο 57 εδ. γ` του ΑΚ παραπέμπει στις διατάξεις περί αδικοπραξίας, δηλαδή στις διατάξεις των άρθρων 914 επ. του ΑΚ.  Στο πεδίο του οικογενειακού δικαίου και ειδικότερα των συζυγικών σχέσεων γίνεται δεκτό ότι κάθε άτομο, είναι καταρχήν ελεύθερο, κατά την ανάπτυξη της προσωπικότητός του, να διαμορφώνει ελευθέρως τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και, δεν ενεργεί εναντίον των χρηστών ηθών. Ειδικότερα με  το άρθρο 16 του ν. 1329/1983 καταργήθηκε η διάταξη του άρθρου 1453 του ΑΚ, με την οποία ρυθμιζόταν το θέμα της χρηματικής ικανοποιήσεως, που μπορούσε να επιδικασθεί από το δικαστήριο, με την περί διαζυγίου απόφαση, στον αναίτιο σύζυγο, για την ηθική βλάβη που υπέστη, λόγω βαριάς προσβολής του προσώπου του, από γεγονός, που αποτελούσε το λόγο διαζυγίου, χωρίς να θεσπισθεί άλλη σχετική διάταξη. Συνεπώς, το αντίστοιχο δικαίωμα, ρυθμίζεται πλέον, σύμφωνα με το άρθρο 299 του ΑΚ, από τις διατάξεις των άρθρων 57, 59 και 932 αυτού, κατά τις οποίες, για την θεμελίωση του εν λόγω δικαιώματος, πρέπει τα πραγματικά περιστατικά, που συνιστούν παράβαση συζυγικών υποχρεώσεων (παραπτώματα) να είναι πρόσφορα και ικανά, αυτοτελώς κρινόμενα, ανεξάρτητα δηλαδή από την συζυγική σχέση, να επιφέρουν την προσβολή της προσωπικότητας του άλλου συζύγου ή να συνιστούν αδικοπραξία. Υπό την ισχύ, δηλαδή,  των νέων διατάξεων, περί διαζυγίου, οι οποίες καθιερώνουν ένα σύστημα διαζυγίου αντικειμενικό, όπου η υπαιτιότητα δεν έχει πια την σημασία που είχε και το διαζύγιο θεωρείται, ως ένα μέσο προασπίσεως του δικαιώματος κάθε συζύγου, για προστασία της προσωπικότητας του και ως τρόπος με τον οποίο παρέχεται η δυνατότητα και στους δύο συζύγους για απόπειρα δημιουργίας μιας άλλης οικογένειας επιτυχημένης, γίνεται γενικώς δεκτό, ότι η παράβαση των συζυγικών υποχρεώσεων δεν αποτελεί αδικοπραξία, με την τεχνική σημασία του όρου και συνεπώς το άρθρο 932 του ΑΚ, που αφορά χρηματική αποκατάσταση ηθικής βλάβης από αδικοπραξία, που γεννά υποχρέωση προς αποζημίωση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί, όταν η προσβολή της προσωπικότητας και η συνακόλουθη ηθική βλάβη προκαλείται από παράβαση συζυγικών υποχρεώσεων. Εξάλλου η προσβολή της προσωπικότητας του άλλου συζύγου, που προκαλείται αναπόφευκτα κάθε φορά, που εκδηλώνεται συμπεριφορά μη σύμφωνη με τις υποχρεώσεις της έγγαμης συμβιώσεως δεν πρέπει αδιακρίτως να θεμελιώνει, πέρα από το δικαίωμα για διαζύγιο και αξίωση, για χρηματική ικανοποίηση, με βάση τις διατάξεις των άρθρων 57 και 59 του ΑΚ. Ο σύζυγος που έχει προσβληθεί έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη λύση του γάμου, όταν, όμως, οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το διαζευκτικό παράπτωμα, είναι τέτοιες, που εκφεύγουν των ορίων της συνήθους δοκιμασίας, που συνεπάγεται, για τον αναίτιο σύζυγο η παράβαση από τον άλλο των συζυγικών καθηκόντων, πρέπει να γίνει δεκτό, ότι είναι δυνατή η επιδίκαση χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης. Για την εν λόγω επιδίκαση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 59 του ΑΚ, δεν αρκεί οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας, αλλά απαιτείται να υπάρχει σοβαρή τοιαύτη, με την έννοια, ότι δημιουργούνται εξαιρετικές συνθήκες τέτοιες, που η ανθρώπινη αντοχή υπερβαίνει τα όρια αντοχής του μέσου κοινωνικού ανθρώπου στη συγκεκριμένη δε περίπτωση να αποδεικνύεται, ότι τα πραγματικά περιστατικά, που συνιστούν παράβαση συζυγικών υποχρεώσεων ήταν πρόσφορα και ικανά να οδηγήσουν και οδήγησαν στη μείωση της υπολήψεως και την παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του συζύγου σε βάρος του οποίου έλαβαν χώρα. Το σχετικό αίτημα μπορεί είτε να σωρευθεί στο δικόγραφο της αγωγής διαζυγίου είτε να ασκηθεί με αυτοτελή αγωγή, συνεκδικαζόμενη με την αγωγή διαζυγίου ή  με ανταγωγή ή να ασκηθεί με ανεξάρτητη αγωγή ως αντικείμενο χωριστής δίκης (ΑΠ 125/2019, ΕφΘρ 67/2015, ΕφΔυτΣτερΕλλ 10/2014, δημοσιευμένες στη Νόμος, ΕφΘεσ 1834/2001 Αρμ.2002. σελ 541).

ΙΙ. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 932 ΑΚ,  το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης. Από τη διάταξη αυτήν προκύπτει ότι παρέχεται στο Δικαστήριο η δυνητική ευχέρεια, ύστερα από εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, που οι διάδικοι θέτουν υπόψη του, όπως του βαθμού του πταίσματος του υπόχρεου, του είδους της προσβολής, της περιουσιακής και της κοινωνικής κατάστασης των μερών κλπ., και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει ή όχι χρηματική ικανοποίηση, αν κρίνει ότι επήλθε στον αδικηθέντα ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη και να καθορίσει δε συγχρόνως και το ποσό αυτής που θεωρεί εύλογο. Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561  παρ. 1 ΚΠολΔ) και χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να νοηθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου είτε ευθέως είτε εκ πλαγίου για έλλειψη νόμιμης βάσεως. Εξάλλου, το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, εισάγοντας ως νομικό κανόνα την «αρχή της αναλογικότητας», επιβάλλει σε όλα τα κρατικά όργανα, συνεπώς και τα δικαιοδοτικά, κατά τη στάθμιση των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να λαμβάνουν υπόψη τους την εκάστοτε αντιστοιχία μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού, που επιδιώκεται εκάστοτε (βλ. ΟλΑΠ 43/2005). ΄Ετσι, σε περίπτωση προσδιορισμού του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, το Δικαστήριο της ουσίας δεν πρέπει μεν να υποβαθμίζει την απαξία της πράξεως επιδικάζοντας χαμηλό ποσό, συγχρόνως, όμως, δεν πρέπει, με ακραίες εκτιμήσεις, να καταλήγει σε εξουθένωση του ενός μέρους και αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του άλλου, διότι τούτο υπερακοντίζει το σκοπό που επιδίωξε ο νομοθέτης, ήτοι την αποκατάσταση της τρωθείσας διά της αδικοπραξίας κοινωνικής ειρήνης (βλ. ΑΠ 285/2012, ΑΠ 79/2010, ΑΠ 1735/2009, δημοσιευμένες στη Νόμος,  ΑΠ 132/2006 Αρμ 2006.757, ΑΠ 1143/2003 ΕλΔ 2005,394, ΕφΠειρ 354/2016, ΕφΑθ 219/2007 ΕΦΑΔ 2008, 67, ΕφΑθ1139/2007, ΕλλΔνη 2007, 885, Γεωργιάδη, σε:  ΑΚ Γεωργιάδη – Σταθοπούλου, άρθρο 932, αρ. 22 επ., όπου και περαιτέρω παραπομπές,Στ. Πατεράκη, Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, 1995, σελ. 324 επ).

ΙΙΙ. Εξάλλου,  κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 281ΑΚ καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος υπάρχει, όταν από την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε ή από τις περιστάσεις που μεσολάβησαν, η εκ των υστέρων άσκηση του δικαιώματος έρχεται σε προφανή αντίθεση προς την ευθύτητα και εντιμότητα, που πρέπει να κρατούν στις συναλλαγές ή προς τα επιβαλλόμενα χρηστά συναλλακτικά ήθη ή προς τον κοινωνικό ή τον οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, έτσι ώστε η ενάσκηση του δικαιώματος αυτού να προσκρούει στις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου (ΟλΑΠ 33/2005). Ειδικότερα, στην περίπτωση της μακράς αδράνειας του δικαιούχου υπάρχει τέτοια κατάχρηση, εφόσον συντρέχουν πρόσθετα περιστατικά, αναγόμενα στον ίδιο χρόνο και στην όλη συμπεριφορά τόσο αυτού, όσο και εκείνου που αποκρούει το δικαίωμα, από τα οποία γεννάται στον υπόχρεο η πεποίθηση ότι το τελευταίο δεν πρόκειται να ασκηθεί κατ` αυτού, έτσι ώστε η επιδίωξη ανατροπής της κατάστασης που δημιουργήθηκε με τη μεταγενέστερη άσκησή του, να συνεπάγεται επαχθείς για τον υπόχρεο επιπτώσεις (ΟλΑΠ  16/2006, ΕλλΔνη 2006.1330, ΟλΑΠ 7/2002, ΕλλΔνη 2002.681, ΑΠ 1023/2011, ΔΕΕ 2011.895, ΕφΔυτΣτερΕλλ 10/2014, όπ.α).

ΙV. Tέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 335, 338 επ., 346 του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει, ότι το δικαστήριο, για να σχηματίσει τη δικανική του πεποίθηση, ως προς τη βασιμότητα ή μη των προβαλλομένων από τους διαδίκους πραγματικών ισχυρισμών, που ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, υποχρεούται να λαμβάνει υπόψη τα παραδεκτά, κατά την οικεία διαδικασία, σύμφωνα με την οποία δικάζεται η υπόθεση, αποδεικτικά μέσα, που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, για την απόδειξη των ισχυρισμών τους, οι οποίοι ασκούν επιρροή στην έκβαση της δίκης, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εφόσον γίνεται σαφής και ορισμένη επίκληση αυτών από το διάδικο (Ολ.Α.Π.23/2008, Α.Π.258/2010). Και έχει μεν το δικαστήριο υποχρέωση να αιτιολογήσει σχετικώς την απόφασή του, να αναφέρει δηλαδή τους λόγους που το οδήγησαν στο αποδεικτικό του πόρισμα, όχι όμως και να κάνει ειδική μνεία καθενός από τα αποδεικτικά μέσα που έλαβε υπόψη του (Α.Π.259/2014, Α.Π.213/2014, Α.Π.209/2014, Α.Π.218/2013, Α.Π.104/2013, Α.Π.54/2013, Α.Π.157/2004 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Διότι καμία διάταξη δεν επιβάλλει την ειδική μνεία και τη χωριστή αξιολόγηση καθενός από τα αποδεικτικά μέσα, αλλά αρκεί η γενική βεβαίωση του δικαστηρίου της ουσίας ότι ελήφθησαν υπόψη όλα τα, κατ` είδος, μόνο αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα.  Βέβαια δεν αποκλείεται το δικαστήριο της ουσίας να μνημονεύει και να εξαίρει μερικά από τα αποδεικτικά μέσα, λόγω της, κατά την ελεύθερη κρίση του, μεγαλύτερης σημασίας τους, αρκεί να γίνεται αδίστακτα βέβαιο από το όλο περιεχόμενο της αποφάσεως ότι συνεκτιμήθηκαν όλα τα αποδεικτικά μέσα που επικαλέσθηκαν και προσκόμισαν νόμιμα οι διάδικοι (Α.Π.103/2013 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Μόνο αν από τη γενική αυτή αναφορά, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της απόφασης, δεν προκύπτει, κατά τρόπο αναμφίβολο, ότι λήφθηκε υπόψη κάποιο συγκεκριμένο έγγραφο, στοιχειοθετείται ο από το άρθρο 559 αριθμ. 11 Κ.Πολ.Δ. λόγος αναίρεσης (ΑΠ 87/2013, ΑΠ.49/2013, δημοσιευμένες στη Νόμος).
 
Στην προκειμένη περίπτωση, από τις παρακάτω αναφερόμενες ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων των διαδίκων που λήφθηκαν στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας δίκης και επαναπροσκομίζονται με επίκληση  απ αυτούς ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου και δη τις υπ’αριθμ. …/19-12-2017 και ../19-
12-2017 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ……. και … ., ενώπιον της συμβολαιογράφου Αιγάλεω …., που νομίμως προσκομίζει και επικαλείται ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος-αντεκκαλών, που λήφθηκαν κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας-
αντεφεσίβλητης (βλ. την υπ’αριθμ. …/14-12-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …..) καθώς και  από την υπ’αριθμ. ../05-01-2018 ένορκη βεβαίωση της  μάρτυρος ………., ενώπιον της συμβολαιογράφου Τριπόλεως ……….., την οποία νομίμως προσκομίζει και επικαλείται η εναγομένη, κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης του ενάγοντος (βλ. την υπ’αριθμ. …../02-01- 20181 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών . ……….) να παραστεί σ αυτή,  από όλα τα έγγραφα τα οποία προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, τα οποία (έγγραφα) λαμβάνονται υπόψη όλα ανεξαιρέτως, είτε προς άμεση είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρο 395 ΚΠολΔ), μεταξύ των οποίων (τεκμηρίων) περιλαμβάνεται και η  υπ’αριθμ. ../2015 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της ……….., που λήφθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης και δη  κατόπιν έκδοσης της υπ. αριθμ.7283/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών επί της ασκηθείσας από τον  ενάγοντα από 1.6.2013 αγωγής προσβολής πατρότητας,  κατά τα παρακάτω αναφερόμενα, χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σ’ αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), λαμβανομένων  υπόψη αυτεπαγγέλτως και των διδαγμάτων της κοινής πείρας (336 αρ. 4 ΚΠολΔ) καθώς και όσων συνομολογούνται από τους διαδίκους (άρθρο 261 σε συνδ.με 352 παρ.1 ΚΠολΔ), κατά τα παρακάτω αναφερόμενα, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι γνωρίστηκαν το έτος 1995, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών τους. Ο ενάγων διήνυε το 23ο έτος της ηλικίας του και φοιτούσε στην στρατιωτική σχολή …., η δε εναγόμενη ήταν 22 ετών και φοιτούσε σε σχολή για να γίνει δασκάλα. Οι διάδικοι, μετά την γνωριμία τους, συνήψαν ερωτική σχέση και από το έτος 1998 άρχισαν να συμβιώνουν. Την 11-05-2002 τέλεσαν νόμιμο θρηκευτικό γάμο στον Ιερό Ναό ………… στο Κερατσίνι Αττικής. Από το έτος 2007, η σχέση των διαδίκων παρουσίασε σημάδια κόπωσης, με τους διαδίκους να περιορίζουν την επικοινωνία τους στα απολύτως απαραίτητα για την τακτοποίηση των θεμάτων του οίκου τους και με ελάχιστες ερωτικές επαφές μεταξύ τους, όπως συνομολογούν αμφότεροι. Τον Μάρτιο του έτους 2008, ο ενάγων πληροφορήθηκε από την υπηρεσία του, ότι θα μετατεθεί αναγκαστικά από την Αθήνα στην Ορεστιάδα, όπου και θα διέμενε για τρία έτη. Το ίδιο διάστημα, η εναγομένη, ενέδωσε στο επίμονο φλερτ άλλου άντρα, συνευρισκόμενη επανειλλημμένως σεξουαλικά μαζί του. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, η εναγομένη πληροφορήθηκε ότι διένυε το πρώτο τρίμηνο εγκυμοσύνης της, γεγονός το οποίο ανακοίνωσε στον ενάγοντα, γεμίζοντάς τον με αισθήματα ανείπωτης και πρωτόγνωρης ευτυχίας, καθώς η γέννηση ενός τέκνου ήταν ο διακαής του πόθος. Του ανακοίνωσε, όμως, ταυτόχρονα την απόφασή της να μην τον ακολουθήσει στην Ορεστιάδα, λόγω της εγκυμοσύνης και της εργασίας της, γεγονός που στενοχώρησε ιδιαίτερα τον ενάγοντα. Όλο το χρονικό διάστημα της εγκυμοσύνης, οι διάδικοι είχαν απομακρυνθεί ψυχικά και σωματικά. Την 24-01-2009 γεννήθηκε ένα θήλυ τέκνο, το οποίο έλαβε το όνομα της μητέρας του ενάγοντος, ……. Χαρακτηριστικό των διαταραγμένων σχέσεων των διαδίκων είναι και το γεγονός ότι η εναγομένη στα τρία χρόνια που ο ενάγων παρέμεινε στην Ορεστιάδα, τον επισκέφθηκε με το τέκνο μόνο 2 φορές, ως αναφέρει ο ενάγων στην αγωγή του, γεγονός που δεν αμφισβήτησε με ειδική άρνηση η εναγόμενη με τις προτάσεις της και επομένως συνομολογείται από την  ίδια, κατ άρθρο 261 σε συνδ.με 352 παρ.1 ΚΠολΔ (βλ.πρωτόδικες προτάσεις της εναγόμενης, σελ.17-21, όπου γίνεται ρητή αναφορά απ αυτήν συγκεκριμένων αποσπασμάτων της αγωγής τα οποία αρνείται, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται και το προαναφερόμενο).  Τον Σεπτέμβριο του έτους 2011, ο ενάγων επέστρεψε στην Αθήνα, όπου και συνεχίσθηκε η ψυχική και σωματική του αποξένωση με την εναγομένη. Αντιθέτως, ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα περιποιητικός προς το τέκνο, το οποίο άλλωστε φρόντιζε σε καθημερινή βάση τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του, ήτοι η μητέρα, η αδερφή και ο πατέρας του, οι οποίοι το είχαν υπό την προστασία τους, τις ώρες που η εναγομένη απουσίαζε στην εργασία της, γεγονός που τους έδεσε ακόμα περισσότερο με την μικρή. Μάλιστα ο πατέρας του εναγομένου, πρότεινε για την επιβοήθηση του μητρικού ρόλου της εναγομένης, να εγκατασταθεί σε γκαρσονιέρα κυριότητάς του, η μητέρα της τελευταίας. Τον Ιούλιο του έτους 2012, η εναγομένη ανακοίνωσε στον ενάγοντα σύζυγό της, ότι θα έβγαινε βόλτα με μία φίλη της. Το ίδιο απόγευμα όμως, ο ενάγων και η αδελφή του συνάντησαν τυχαία μόνη τη φίλη με την οποία «υποτίθεται» ότι θα έβγαινε μαζί της η εναγομένη.  Όταν η τελευταία επέστρεψε από την έξοδό της, ο ενάγων της ζήτησε εξηγήσεις για το ως άνω ψέμα και αυτή, παραδεχόμενη την αλήθεια,  του αποκάλυψε ότι διατηρούσε κατά τη διάρκεια του γάμου τους μακροχρόνιο ερωτικό δεσμό με άλλον άνδρα (βλ.ιδίως κατάθεση της ……….., αδελφής του ενάγοντος στα πλαίσια της παρακάτω αναφερόμενης δίκης προσβολής της πατρότητας που περιλαμβάνεται στα ταυτάριθμα με την με αριθμό 7283/2014 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών πρακτικά στην οποία επί λέξει χαρακτηριστικά αναφέρει σε σχετική ερώτηση του Δικαστηρίου, αν η εναγόμενη διατηρούσε άλλη σχέση μέσα στο γάμο και αν ο ενάγων το γνώριζε  « …..Όχι δεν το είχε κάνει φανερό, μετά από ένα περιστατικό που έγινε (εννοεί το προαναφερόμενο), μετά από πίεση του αδελφού μου, του είπε ότι έχει μακροχρόνια σχέση…..»). Περαιτέρω του δήλωσε (η εναγόμενη) ότι επιθυμούσε να διακόψει τη σχέση της αυτή και να κάνει προσπάθεια με τον ενάγοντα για τη διάσωση της οικογένειάς τους. Για το λόγο αυτό τον Αύγουστο του έτους 2012 πήγαν μαζί διακοπές, πλην όμως η προσπάθεια αυτή απέτυχε και τον Σεπτέμβριο του έτους 2012 αποφάσισαν να χωρίσουν οριστικά και υπέβαλαν την υπ’αριθμ …../05-10-2012 αίτηση για την έκδοση συναινετικού διαζυγίου, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 963/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που ως συνομολογείται από τους διαδίκους κατέστη αμετάκλητη. Μετά την αποκάλυψη, όμως, της ως άνω μακροχρόνιας ερωτικής σχέσης της εναγόμενης, κατά τη διάρκεια του γάμου τους, δημιουργήθηκαν στον ενάγοντα  αμφιβολίες για το αν η ανήλικη είναι γνήσιο τέκνο του, αμφιβολίες που της ενίσχυε η στάση της εναγόμενης, η  οποία στις συνεχείς ερωτήσεις του, δεν του έδινε σαφή απάντηση. Επιπλέον, η τελευταία αρνούνταν να συμπράξει στη διενέργεια των σχετικών ιατρικών εξετάσεων για την πιστοποίηση της πατρότητας, παρά την επιμονή του ενάγοντος με αποτέλεσμα ο τελευταίος  να λάβει δείγμα σιέλου του τέκνου και να προβεί μονομερώς σε έλεγχο DΝΑ, στο διαγνωστικό κέντρο γενετικής «.……», από το οποίο πληροφορήθηκε  για πρώτη φορά την 17-09-2012, ότι αποκλείεται να είναι ο βιολογικός πατέρας του τέκνου, με αποτέλεσμα να «χάσει την γη κάτω  από τα πόδια του». Ακόμα, όμως, και μετά τη ενημέρωση από το ως άνω διαγνωστικό κέντρο οι αμφιβολίες του για το αν η ανήλικη είναι πράγματι ή μη γνήσιο τέκνο του  εξακολουθούσαν να τον κατατρέχουν καθώς θεωρούσε ή μάλλον κυρίως ήλπιζε ότι θα μπορούσε να έχει γίνει λάθος και ως εκ τούτου πλήρη απόδειξη για το γεγονός αυτό  θα αποτελούσε η προσέλευση της εναγόμενης και του τέκνου σε αρμόδιο γενετιστή, όπου με τη λήψη και του δικού τους βιολογικού υλικού θα αποδεικνυόταν πέραν πάσης αμφιβολίας αν ο ενάγων είναι πράγματι ή όχι ο πατέρας της ανήλικης.  Με τις σκέψεις αυτές ο ενάγων άσκησε σε βάρος της εναγόμενης και της μητέρας της, ……., υπό την ιδιότητά της ως ειδικής επιτρόπου της ανήλικης …., την από 1-6-2013 και με αριθμ.έκθ.καταθ. ……./2013 αγωγή  περί προσβολής της πατρότητας, στη συζήτηση της οποίας οι εναγόμενες  δεν παραστάθηκαν και επί της οποίας εκδόθηκε, ενόψει και της ερημοδικίας, μεταξύ άλλων, και της εναγόμενης, και της συνεχιζόμενης σιωπής της ως προς το θέμα αυτό, κατόπιν αιτήματος και του ενάγοντος, η υπ’αριθμ. 7283/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης από την αστυνόμο Β–βιολόγο, ………, προκειμένου αυτή,  αφού λάβει δείγμα αίματος ή οποιοδήποτε άλλο δείγμα από τον ενάγοντα, την  εναγομένη και το ανήλικο τέκνο της τελευταίας, να προβεί σε ανάλυση των δειγμάτων, εφαρμόζοντας τη μέθοδο υβριδοποίησης DNA με RNA, ή όποια άλλη μέθοδο ήθελε αυτή κρίνει σκόπιμη ή και συνδυασμό περισσοτέρων μεθόδων,  συντάξει έκθεση, στην οποία με αιτιολογημένες σκέψεις θα γνωμοδοτήσει εάν αποκλείεται η περίπτωση ο ενάγων να είναι ο φυσικός πατέρας του τέκνου της εναγομένης, που γεννήθηκε στο Αμαρούσιο Αττικής στις 24-1-2009 . Μόνο τότε, ήτοι μετά την έκδοση της ως άνω απόφασης, και κατόπιν εξώδικης προσκλήσεως της πραγματογνώμονα προς την εναγόμενη  για τη λήψη απ αυτήν βιολογικού υλικού, δέχτηκε η τελευταία να υποβληθεί στην ως άνω εξέταση, προσερχόμενη, μετά του ανηλίκου, στις  05-06-2015, στο κέντρο διαγνωστικής ιατρικής «… .», για τη διενέργεια της εξέτασης πατρότητας της ανήλικης. Μετά τα ανωτέρω, συντάχθηκε και κατατέθηκε νόμιμα η υπ’αριθμ …./18-06-2015 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της ως άνω βιολόγου, σύμφωνα με το συμπέρασμα της οποίας “Συνοψίζοντας, τα παραπάνω υποδεικνύουν πέρα από κάθε λογική αμφιβολία, ότι ο ……., αποκλείεται να είναι φυσικός (βιολογικός) πατέρας του ανηλίκου θήλεος τέκνου, ονόματι …, της ………., που γεννήθηκε την 24-01-2009 στο Αμαρούσιο Αττικής”, και εκδόθηκε ερήμην, και πάλι,  της ήδη εναγομένης η υπ’αριθμ. 4280/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία κήρυξε το ανήλικο μη γνήσιο τέκνο του ενάγοντος, απόφαση, που, ως  συνομολογείται από τους διαδίκους,  κατέστη αμετάκλητη.  Η πιο πάνω άδικη και υπαίτια συμπεριφορά της εναγόμενης  σε βάρος του ενάγοντος είναι παράνομη, ως ανέντιμη και προκλητική, καθώς αυτή προκειμένου να καλύψει την απιστία της, προτίμησε να διατηρήσει την πλάνη του ενάγοντος ότι αυτός είναι ο φυσικός πατέρας του τέκνου της,  με αποτέλεσμα την αλλαγή του τρόπου ζωής του ενάγοντος,  την ανάληψη απ αυτόν ευθυνών, χωρίς την ελευθερία της επιλογής και την ανάπτυξη ιδιαίτερου συναισθηματικού δεσμού τόσο αυτού όσο και της οικογένειάς του με το τέκνο, προσβάλλοντας  βάναυσα την τιμή και υπόληψη του τελευταίου και είχε ως συνέπεια την κατάπτωση του συναισθηματικού του κόσμου και την ψυχική του φθορά.  Σημειωτέον ότι, μετά το χωρισμό των διαδίκων, η απουσία πλέον της ανήλικης από τη  ζωή του ενάγοντος και της οικογένειάς του και  ο λόγος της απουσίας της αυτής, ήτοι ότι ο ενάγων δεν είναι ο  βιολογικός της πατέρας, ευλόγως έγινε γρήγορα αντιληπτός τόσο από το συγγενικό όσο και από το κοινωνικό περιβάλλον του ενάγοντος, με αποτέλεσμα αυτός, λόγω και της θέσης του, ως αξιωματικός του στρατού, να καταστεί αντικείμενο σχολίων και αρνητικών συζητήσεων, γεγονός που επιβάρυνε την ήδη διαταραγμένη ψυχική του ισορροπία. Η εναγόμενη, αν και γνώριζε, παρά τα αβασίμως υποστηριζόμενα απ αυτήν, ότι η  φερόμενη ως γνήσιο τέκνο του ενάγοντος  ανήλικη, ήταν  καρπός της παράνομης ερωτικής της σχέσης, ενόψει αφ ενός μεν της ομολογημένης απ αυτήν σπανιότατης ερωτικής της επαφής με τον ενάγοντα κατά τον  κρίσιμο χρόνο σύλληψής της  αφ ετέρου δε της κατ επάναληψη, κατά τον ίδιο χρόνο, σεξουαλικής συνεύρεσής της  με τον εραστή της, αποσιώπησε το γεγονός αυτό από τον ενάγοντα, διατηρώντας τον σε πλάνη περί του ότι αυτός ήταν ο πατέρας της ανήλικης για τρία και πλέον έτη και δέχτηκε να αναλάβει τόσο αυτός όσο  και οι γονείς του την ανατροφή και φροντίδα της ανήλικης, προβαίνοντας οι τελευταίοι σε όλες τις αναγκαίες για τη διατροφή και συντήρησή της  δαπάνες δίδοντας, μάλιστα, το όνομα της μητέρας του ενάγοντος σ αυτήν  και γενικά υποβάλλοντας την ανήλικη, ως γνήσια τέκνο  του ενάγοντος διαταράσσοντας την οικογενειακή τάξη (ΠΚ 354). Η αποκάλυψη της πιο πάνω μειωτικής  για την προσωπικότητα του ενάγοντος σχέσης της εναγόμενης είχε ως αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί άμεσα η κατάσταση της ψυχικής του υγείας,  αφού κλείστηκε στον εαυτό του, δεν μιλούσε σε κανέναν, δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν καλά, εμφανίζοντας καταθλιπτικές αντιδραστικές εκδηλώσεις (βλ. προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από τον ενάγοντα ένορκες καταθέσεις των ως άνω μαρτύρων του). Το γεγονός δε της σύναψης γάμου από τον ενάγοντα, τέσσερα περίπου έτη μετά τη διακοπή της συμβίωσης με την εναγομένη, δεν αναιρεί την προσβολή της προσωπικότητάς του. Επομένως, η ως άνω συμπεριφορά της εναγόμενης είναι παράνομη, γιατί προσέβαλε το απόλυτο προσωπικό δικαίωμα της συζυγικής πίστης, που απορρέει από το δικαίωμα συμβίωσης των συζύγων, το γεγονός δε ότι έκανε τον ενάγοντα να πιστέψει ότι είναι ο γεννήτορας του τέκνου που απέκτησε με τρίτο πρόσωπο με το  οποίο διατηρούσε ελεύθερες ερωτικές σχέσεις εντός του γάμου της, με όλες τις προαναφερόμενες σε βάρος του συνέπειες  δεν συνιστά απλώς γεγονός αντισυζυγικής συμπεριφοράς, ως ισχυρίζεται η εναγόμενη, αλλά είναι πρόσφορο και ικανό, αυτοτελώς κρινόμενο, ανεξάρτητα δηλαδή από τη συζυγική σχέση, να επιφέρει την προσβολή της προσωπικότητας του συζύγου, ως εν προκειμένω πράγματι επέφερε, με αποτέλεσμα να γεννάται υπέρ αυτού,  ενόψει και της προαναφερόμενης υπό στοιχ.Ι νομικής σκέψης δικαίωμα χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.  Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έστω και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρούται με την παρούσα, δέχτηκε τα ίδια και δη ότι ότι τα παραπάνω περιστατικά είναι  πρόσφορα και ικανά να οδηγήσουν στη μείωση της υπόληψης και την παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος,   ώστε να δικαιολογούν την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης σ αυτόν,  ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις,   τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από την εναγόμενη με τους σχετικούς λόγους της έφεσής της (1ο και 2ο) πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα. Απορριπτέα, εξάλλου, ως αβάσιμα τυγχάνουν και τα υποστηριζόμενα από την εκκαλούσα  στην κρινόμενη έφεσή της και στον σχετικό λόγο αυτής (2ο) ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο  δεν έλαβε υπόψη του την με αριθμό ../2018 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρός της, ………….,    καθώς από την επισκόπηση του προσκομιζομένου αντιγράφου της προσβαλλομένης εκκαλουμένης απόφασης και ειδικότερα από την περιεχομένη σε αυτή βεβαίωση ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, για το σχηματισμό της κρίσης του επί της ουσίας της υπόθεσης, έλαβε υπόψη αφενός όλα τα αποδεικτικά μέσα και έγγραφα (σημειωτέον ότι ρητά αναφέρεται στην εκκαλουμένη η λήψη υπόψη από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και της ως άνω ένορκης βεβαίωσης που επικαλέσθηκε και προσκόμισε ενώπιόν του η εναγόμενη), και τις αιτιολογίες της αποφάσεως συνάγεται, χωρίς αμφιβολία, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη  του και την ένορκη βεβαίωση  της προαναφερόμενης μάρτυρος  και με τη συνεκτίμηση και των λοιπών αποδείξεων, κατέληξε στο προαναφερόμενο αποδεικτικό του πόρισμα, χωρίς, να είναι υποχρεωμένο, ενόψει και της προηγηθείσας νομικής σκέψης (υπό στοιχ.ΙV)  να προβεί σε  χωριστή αξιολόγηση καθενός από τα αποδεικτικά μέσα, αλλά αρκεί η γενική βεβαίωση του δικαστηρίου της ουσίας ότι ελήφθησαν υπόψη όλα τα, κατ` είδος, μόνο αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, ως εν προκειμένω.  Πρέπει εξάλλου να σημειωθεί ότι, ανεξαρτήτως όλων όσων προαναφέρθηκαν, αλυσιτελώς προβάλλονται τα ανωτέρω από την εκκαλούσα,  καθόσον το δικαστήριο, κατά τον έλεγχο του συναφή λόγου της έφεσης για πλημμελή, εν γένει, εκτίμηση των αποδείξεων, θα εξαφανίσει την εκκαλουμένη μόνο αν οδηγηθεί σε διαφορετική κρίση ως προς την ουσία της υπόθεσης, άλλως η έφεση θα απορριφθεί (βλ ΑΠ 179/1985 ΝοΒ 33. 1710,  ΕφΠειρ 609/2015,  ΕφΘεσ/νίκης 1970/2014, ΕφΛαμ.16/2013, δημοσιευμένες στη Νόμος). Περαιτέρω, η εναγόμενη ισχυρίσθηκε πρωτοδίκως και με τον 3ο λόγο της έφεσής της επαναφέρει στο παρόν Δικαστήριο τους σχετικούς ισχυρισμούς της και δη α) ότι η ένδικη αξίωση του ενάγοντος ασκείται καταχρηστικώς, αφού αυτός παρέλειψε να την ασκήσει, χωρίς εύλογη αιτία, για ικανό χρονικό διάστημα, ήτοι ήγειρε την κρινόμενη αγωγή σε βάρος της σχεδόν  πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη απ αυτόν ότι η ανήλικη δεν είναι δικό του παιδί  αλλά και ότι την 13-06-2015, αυτός νυμφεύθηκε άλλη γυναίκα, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι δεν υπέστη ηθική βλάβη. Τα περιστατικά, όμως, αυτά και αληθή υποτιθέμενα δεν είναι ικανά, ενόψει και της προηγηθείσας υπό στοιχ.ΙΙΙ μείζονας σκέψης,  να θεμελιώσουν την εκ του άρθρου 281 ΑΚ ένσταση χωρίς ταυτόχρονη επίκληση πρόσθετων πραγματικών περιστατικών ή ειδικών συνθηκών, αναγόμενων στον ίδιο χρόνο και στην όλη συμπεριφορά τόσο του ενάγοντος όσο και της εναγόμενης που αποκρούει το δικαίωμα,  από τα οποία γεννάται σ αυτήν  η εύλογη πεποίθηση ότι ο ενάγων δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του εναντίον της έτσι ώστε η επιδίωξη ανατροπής της κατάστασης που δημιουργήθηκε με τη μεταγενέστερη άσκησή του, να συνεπάγεται επαχθείς για  αυτήν επιπτώσεις,  καθόσον μόνη η πάροδος ικανού χρόνου  ή η δημιουργία απ αυτόν οικογένειας δεν καθιστά άνευ άλλου την άσκηση του αγωγικού δικαιώματος καταχρηστική β) ότι αυτός συνετέλεσε στην έκταση της ζημίας του διότι δεν ήταν συνεπής στην εκπλήρωση των συζυγικών του καθηκόντων, την απομάκρυνε από το γάμο τους αλλά και από εκείνον, δεν της συμπαραστάθηκε στα προσωπικά της προβλήματα, την απαξίωνε καθημερινά και ήταν ψυχρός και αδιάφορος απέναντί της. Τα ως άνω, όμως, πραγματικά περιστατικά δεν συνιστούν την ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του ενάγοντος που η εναγόμενη  επικαλείται διότι και αληθή υποτιθέμενα παρείχαν σ αυτή δικαίωμα λύσεως του γάμου λόγω ισχυρού κλονισμού του από υπαιτιότητα του ενάγοντος και όχι σύναψης απ αυτήν εξωσυζυγικών σχέσεων κατά τη διάρκειά του, ελεύθερων μάλιστα,  καρπός των οποίων υπήρξε η γέννηση της ανήλικης, την οποία εμφάνισε ως  δικό του τέκνο. Τα ίδια δέχθηκε και η εκκαλουμένη, απορρίπτοντας τις σχετικές ενστάσεις ως νόμω αβάσιμες  και επομένως και ο σχετικός ως άνω λόγος της έφεσης της εναγόμενης με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Δικαιούται, συνεπώς,  ο ενάγων, ενόψει των προαναφερομένων, να αξιώσει από την εναγόμενη  χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης και δη  το ποσό των 7.000 ευρώ. Το εν λόγω ποσό κρίνεται εύλογο, λαμβανομένων υπόψη των κατά νόμο στοιχείων, ως αυτά αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας (υπό στοιχ.ΙΙ) και συγκεκριμένα του είδους της προσβολής, τις συνέπειες αυτής στην υγεία και τη μελλοντική ζωή του ενάγοντος, τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, εκ των οποίων, ο μεν ενάγων, γεννηθείς το έτος 1972, είναι αξιωματικός του ελληνικού στρατού στο επάγγελμα, η δε εναγόμενη, γεννηθείσα το έτος 1973, δημόσια υπάλληλος και δη δασκάλα με μηνιαίες αποδοχές περί τα  1.103 ευρώ, μη αποδεικνυομένων άλλων εισοδημάτων της από οιαδήποτε πηγή, παρά τα αβασίμως υποστηριζόμενα από τον ενάγοντα, σημειουμένου ότι επιπροσθέτως αυτή, που είναι επιφορτισμένη και με την ανατροφή της ως άνω ανήλικης κόρης της, το έτος 2013 προέβη σε αγορά κατοικίας, για τη στέγαση αυτής και της ανήλικης, βαρυνόμενη με την εξόφληση του τιμήματος της οποίας, από δάνειο που έλαβε, το οποίο  αποπληρώνει σε 120 μηνιαίες δόσεις των 533 ευρώ εκάστη (βλ.προσκομιζόμενο απ αυτήν συμβόλαιο αγοράς της οικίας),  ενώ  η καταβολή του ανωτέρω  ποσού  προς τον ενάγοντα,  αν και δεν μπορεί να εξαφανίσει τη ζημία επί του καθαρώς ηθικού αγαθού της τιμής και της υπόληψής του είναι εντούτοις σε θέση να αμβλύνει ως ένα βαθμό τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσε σ` αυτόν η προσβολή της εναγόμενης. Τυχόν μεγαλύτερο ποσό και δη το αιτούμενο από τον ενάγοντα και ήδη αντεκκαλούντα  ποσό των 40.000 ευρώ,  θα αποτελούσε ακραία εκτίμηση και θα κατέληγε σε οικονομική εξουθένωση της εναγόμενης και σε αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του ενάγοντος-αντεκκαλούοντος και σε παραβίαση ως εκ τούτου της συνταγματικώς κατοχυρωμένης δικαιϊκής αρχής της αναλογικότητας, που εξειδικεύεται στο ζήτημα του προσδιορισμού του ύψους της χρηματικής ικανοποιήσεως  με τα κριτήρια που λαμβάνει υπόψη του το Δικαστήριο για τον καθορισμό του ευλόγου ποσού, σύμφωνα και με όσα εκτέθηκαν στη σχετική νομική σκέψη της παρούσας. Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του αναγνώρισε ότι υποχρεούται η εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ίδιο ως άνω με την  παρούσα ποσό, δεν έσφαλε αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις καθώς και τα προσδιοριστικά της χρηματικής ικανοποίησης στοιχεία και όσα αντίθετα υποστηρίζουν η μεν εκκαλούσα  με το 4ο και τελευταίο λόγο της έφεσής της ο δε ενάγων-αντεκκαλών με το μοναδικό λόγο της αντέφεσής του  κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα και συνεπώς οι συνεκδικαζόμενες ένδικες εφέσεις και αντέφεση ως ουσία αβάσιμες στο σύνολό τους.

Τέλος, τα δικαστικά έξοδα, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας,  πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων λόγω της κατ’ ίσο μέρος νίκης και ήττας αυτών (ΚΠολΔ 178 και 183), κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό, ενώ, πρέπει, κατ` άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ,  εφόσον η ένδικη έφεση απορρίφθηκε να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου ποσού εκατό (100,00) ευρώ, που καταβλήθηκε από την εκκαλούσα κατά την άσκηση της εφέσεώς της,  κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό.

                                              ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ,  αντιμωλία των διαδίκων, τις αναφερόμενες στο σκεπτικό,  έφεση και αντέφεση κατά της με αριθμ. 1482/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά αυτές.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτές κατ’ ουσίαν.