η παρ. 2 του άρθρου 68 που όριζε ότι «Η παραγραφή των εγκλημάτων του παρόντος νόμου αρχίζει από την τελεσιδικία της απόφασης επί της προσφυγής που ασκήθηκε ή σε περίπτωση μη άσκησης προσφυγής από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής λόγω παρόδου της προθεσμίας άσκησης προσφυγής» ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ  με το άρθρο 92 Ν.4745/2020,ΦΕΚ Α 214/6.11.2020.

          Πλέον, όμως, καταργηθείσης της ανωτέρω διάταξης (όπως και αυτή του άρθρου 55Α παρ. 3 Ν. 4174/2013), έχουν εφαρμογή οι κοινές περί παραγραφής διατάξεις των άρθρων 111 και 113 ΠΚ.

          Η παραγραφή της πράξεως, η οποία είναι θεσμός ουσιαστικού ποινικού δικαίου και η χρονική της διάρκεια ορίζεται στη διάταξη του άρθρου 111 ΠΚ, αρχίζει, σύμφωνα με το άρθρο 112 του ίδιου Κώδικα, «από την ημέρα που τελέσθηκε η αξιόποινη πράξη, εκτός αν ορίζεται άλλως» (όπως «ορίζετο άλλως», εν προκειμένω, στα προαναφερθέντα εγκλήματα του άρθρου 66 του Ν. 4174/2013 με τις διατάξεις των άρθρων 55Α παρ. 3 και 68 παρ. 2 του ιδίου Νόμου, που ίσχυαν έως την δημοσίευση του Ν. 4745/06.11.2020 και πλέον καταργήθηκαν) και αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της κυρίας διαδικασίας, που αρχίζει με την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος ή της κλήσης.

          Χρόνος τέλεσης της πράξης έκδοσης εικονικών/πλαστών είναι της έκδοσης του παραστατικού (άλλο για τον λήπτη, δηλ. για την αποδοχή που είναι ο χρόνος καταχώρησης)

          Η παραγραφή, ως θεσμός του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, διέπεται πάντοτε από την αρχή της αναδρομικής ισχύος του ηπιοτέρου νόμου, η οποία απορρέει από τα άρθρα 2 παρ. 1 ΠΚ και 7 παρ. 1 του Συντάγματος, άρθρο 15 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ήδη Ν. 2462/1997) και άρθρο 49 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο συνεπάγεται ότι, σε κάθε περίπτωση, εφαρμόζεται ο επιεικέστερος νόμος, δηλ. το ηπιότερο περί παραγραφής δίκαιο (ΟλΑΠ 2/13 ΕλλΔνη 53/1538, ΑΠ 238/20 σε areiospagos.gr), πολλώ δε μάλλον όταν η παραγραφή διαπιστώνεται συνεπεία άμεσης ή έμμεσης νομοθετικής μεταβολής, οπότε η περίπτωση αυτή αποτελεί ξεκάθαρα περίπτωση εφαρμογής επιεικέστερου νόμου (ΑΠ 416/12 ΠΧρ 2012/454, ΑΠ 527/14 ΠοινΔικ 6/2014).

          Οι διατάξεις των άρθρων 55Α παρ. 3 και 68 παρ. 2 του Ν. 4174/2013, που ίσχυαν έως την 06.11.2020, είναι δυσμενέστερες για τον κατηγορούμενο, διότι προέβλεπαν ότι η παραγραφή των φορολογικών εγκλημάτων άρχιζε «από την τελεσιδικία της απόφασης επί της προσφυγής που ασκήθηκε ή, σε περίπτωση μη άσκησης προσφυγής, από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής λόγω παρόδου της προθεσμίας άσκησης προσφυγής» και όχι από το χρόνο τέλεσης της πράξης που προβλέπουν οι γενικές διατάξεις του ΠΚ.  

          Συνεπώς για τα εγκλήματα φοροδιαφυγής, που τελέστηκαν έως την 06.11.2020, ο χρόνος ενάρξεως της παραγραφής καθορίζεται, πλέον, από τα όσα προβλέπονται στο άρθρο 112 ΠΚ, δηλ. από την ημέρα που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

          Όσες πράξεις απομένουν, δηλ. του Κεφ. Β (11-14) του κατηγορητηρίου, συνολικού ποσού 22.000€, δεν πληρούν το όριο του εγκλητού, δηλ. δεν είναι άνω των 75.000€ όπως απαιτεί η διάταξη για την οποία κατηγορούμαι.

 Δια ταύτα αιτούμαι την απαλλαγή μου.

                      Ο συνήγορος υπεράσπισης