Αφού άκουσε Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, τον εκπροσωπούντα το Ελληνικό Δημόσιο Πάρεδρο Ν.Σ.Κ. και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
- Από το άρθρο 2 του νέου Π.Κ., που κυρώθηκε με το Ν. 4619/2019 και τέθηκε σε ισχύ κατά το άρθρο 460 του ίδιου Κώδικα από την 1-7-2019, με το οποίο ορίζεται ότι "1. Αν από την τέλεση της πράξης ως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου. 2. Αν μεταγενέστερος νόμος χαρακτήρισε την πράξη μη αξιόποινη (ανέγκλητη), παύει η εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε καθώς και τα ποινικά επακόλουθά της, όπως και η εκτέλεση των μέτρων ασφαλείας", προκύπτει, ότι τροποποιείται ουσιωδώς η καθιερωθείσα και περιγραφόμενη στο ίδιο άρθρο του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου που ίσχυσε από την τέλεση της πράξης μέχρι του χρόνου της αμετάκλητης εκδίκασης της υπόθεσης, ώστε να είναι σαφές ότι εφαρμόζεται πάντα η επιεικέστερη διάταξη και όχι ο νόμος ως ενιαίο "όλον" και ότι προδήλως ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο είναι ο μεταγενέστερος της τέλεσης της πράξης νόμος, όταν καθιστά την πράξη ανέγκλητη. Περαιτέρω, από την ανωτέρω διάταξη σε συνδυασμό προς τις διατάξεις των άρθρων 511 εδ. δ', 514 εδ. δ' περ. β' και 518 παρ. 1 του Κ.Ποιν.Δ., συνάγεται, ότι, αν μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης καταστεί ανέγκλητη η πράξη, για την οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, τότε ο Άρειος Πάγος, εφόσον η αίτηση αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης είναι παραδεκτή, εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως το νέο επιεικέστερο νόμο και κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο, αφού δεν υπάρχει πλέον αξιόποινη πράξη, ακόμη και παρά την ερημοδικία του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου [ΟλΑΠ 3/1995]. Εξάλλου, με το άρθρο 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990 θεσπίσθηκε η ποινική ευθύνη από την μη καταβολή προς το Δημόσιο χρεών, που είναι βεβαιωμένα στις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικότερα από την παραβίαση της προθεσμίας καταβολής τους, κατά τις ισχύουσες εκάστοτε διατάξεις, αναλόγως του αν αυτά είναι καταβλητέα εφάπαξ ή με δόσεις, έτσι ώστε η ποινική μεταχείριση να διαφοροποιείται ως προς το χρονικό σημείο έναρξης της ποινικής ευθύνης του υπαιτίου, αλλά και ως προς το ύψος του ποσού του χρέους. Ακολούθως, το άνω άρθρο (25 Ν. 1882/1990) αντικαταστάθηκε από το άρθρο 23 του Ν. 2523/1997, με το οποίο, αφενός μεν ποινικοποιήθηκε η μη καταβολή χρεών και προς τρίτους (πλην ιδιωτών), που εισπράττονται από τις δημόσιες υπηρεσίες ή τα τελωνεία και, αφετέρου, αυξήθηκε το ύψος του οφειλόμενου ποσού, που καθιστά αξιόποινη την πράξη της μη καταβολής. Εν συνεχεία η παρ. 1 του άρθρου 25 συμπληρώθηκε με το άρθρο 34 του Ν. 3016/2002 (ΦΕΚ 110/17.5.2002) και ακολούθως το ίδιο άρθρο αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρ. 34 του Ν. 3220/2004 (ΦΕΚ Α' 15/28.1.2004). Μετά την τελευταία αντικατάσταση, το ποινικό αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και λοιπών βεβαιωμένων και ληξιπροθέσμων εσόδων στις ΔΟΥ και τα τελωνεία, κατά τον, ως κατωτέρω, χρόνο καταβολής των επίδικων χρεών, 1) αντιμετωπίσθηκε ενιαία ως προς το χρόνο είσπραξής τους, ορισθέντος, ότι χρόνος είσπραξης είναι ο χρόνος της συμπλήρωσης τεσσάρων μηνών από τότε που έπρεπε να καταβληθεί το χρέος, ανεξάρτητα από τον τρόπο καταβολής των χρεών, εφάπαξ ή σε δόσεις, 2) στο κατώτερο ληξιπρόθεσμο ποσό οφειλής, για την οποία ζητείται η ποινική δίωξη, υπολογίζονται μαζί με τη βασική οφειλή και οι λοιπές επιβαρύνσεις από τόκους και προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, 3) οι ποινές καθορίσθησαν βάσει του κατώτερου ποσού συνολικής κατά οφειλέτη ληξιπρόθεσμης οφειλής, ανεξάρτητα από το είδος του χρέους και 4) αυξήθηκαν τα όρια του χρέους για τη μη καταβολή για τα οποία ζητείται η ποινική δίωξη του οφειλέτη, ορισθέντος έτσι ότι: "1. Η καθυστέρηση καταβολής των βεβαιωμένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) και τα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, διώκεται ύστερα από αίτηση του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ή του Τελωνείου προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας τους και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης: α) τεσσάρων τουλάχιστον μηνών, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, ο οποίος συνοδεύει υποχρεωτικά την ως άνω αίτηση, υπερβαίνει το ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ, β) έξι τουλάχιστον μηνών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α', υπερβαίνει το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ, γ) ενός τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α', υπερβαίνει το ποσό των εκατόν είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ. Η πράξη μπορεί να κριθεί ατιμώρητη, εάν το ποσό που οφείλεται εξοφληθεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθμό.". Επακολούθησε ο ν. 3943/2011, με το άρθρο 3 του οποίου αντικαταστάθηκε η παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 1882/1990 και ορίσθηκε ότι: "1. Όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωμένα στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) και τα τελωνεία χρέη προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης: α) έως ένα έτος, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, που αναφέρεται στην παράγραφο 5, υπερβαίνει το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ, β) έξι τουλάχιστον μηνών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α', υπερβαίνει το ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ, γ) ενός τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α', υπερβαίνει το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ, δ) τριών τουλάχιστον ετών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α', υπερβαίνει το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ". Ακολούθως εκδόθηκε ο Ν. 4321/21-3- 2015 "Ρυθμίσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας", με το άρθρο 20 του οποίου η παράγραφος 1 του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990 αντικαταστάθηκε ως εξής. "1. Όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωμένα στη Φορολογική Διοίκηση χρέη προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων (4) μηνών τιμωρείται με ποινή φυλάκισης: α) Ενός (1) τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ. β) Τριών (3) τουλάχιστον ετών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α, υπερβαίνει το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ. Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από αίτηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ή των Ελεγκτικών Κέντρων ή του Τελωνείου προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας τους, που συνοδεύεται υποχρεωτικά από πίνακα χρεών, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων. Η πράξη μπορεί να κριθεί ατιμώρητη, εάν το ποσό που οφείλεται εξοφληθεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθμό.". Τέλος, με το άρθρο 8 του Ν. 4337/17-10-2015 προστέθηκε νέο Κεφάλαιο δωδέκατο στο Ν. 4174/2013, με το άρθρο 71 παρ. 2 του οποίου ορίσθηκε, ότι "τα ποσά των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ και των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, των περιπτώσεων α) και β), αντίστοιχα, της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1882/1990 ("Ποινικό αδίκημα μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και τρίτους"), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, αντικαθίστανται από τα ποσά των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ και διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ, αντίστοιχα.". Μετά την υποβολή στον εισαγγελέα της σχετικής αίτησης του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. κ.λπ., που συνοδεύεται από τον πίνακα βεβαιωμένων χρεών, ασκείται ξεχωριστή ποινική δίωξη που περιλαμβάνει, ως μία ενιαία πράξη, τη μη καταβολή του αναφερόμενου στον πίνακα συνολικού χρέους, το οποίο μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε αιτία, χωρίς να έχει πλέον οποιαδήποτε έννομη σημασία το ύψος και η αιτία προέλευσης καθενός από τα μερικότερα χρέη. Δεν πρόκειται για κατ' εξακολούθηση έγκλημα, δηλαδή για περισσότερες, προσβάλλουσες διαφορετικές μονάδες του ίδιου έννομου αγαθού, απέχουσες χρονικά και συνεχόμενες μεταξύ τους λόγω της ενότητας δόλου του δράστη και αντιστοιχούσες σε ισάριθμα βεβαιωμένα και μη εξοφλημένα χρέη του πίνακα, ομοειδείς πράξεις, αλλά για μία και μόνη, τελούμενη με τη συμπλήρωση τετραμήνου από τον χρόνο που το χρέος έπρεπε να καταβληθεί, αξιόποινη πράξη, στην οποία τυποποιείται η καθυστέρηση καταβολής του αθροίσματος των περιεχόμενων στον πίνακα βεβαιωμένων χρεών. Πρόκειται δηλαδή για ιδιότυπο αθροιστικό έγκλημα, του οποίου η αντικειμενική υπόσταση συναπαρτίζεται από τα οριζόμενα στο νόμο στοιχεία και από δημόσια χρέη του υπαιτίου, που συναθροίζονται και ενιαιοποιούνται για τη νομοτυπική του συγκρότηση, χωρίς να περιέχει στοιχεία εξακολουθητικής, κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια, τέλεσης, που χαρακτηρίζουν το αθροιστικό έγκλημα. Από όσα προαναφέρθηκαν παρέπεται: 1) Ότι, αφού πρόκειται για έγκλημα που τελείται εφάπαξ και όχι εξακολουθητικά, κατά λογική και νομική αναγκαιότητα, ως χρόνος τέλεσης αυτού νοείται η συμπλήρωση τετραμήνου από τον χρόνο ταμειακής βεβαίωσης (από και με την οποία η σχετική αστική αξίωση γίνεται ληξιπρόθεσμη) του μερικότερου χρέους με τη χρονικά εγγύτερη ταμειακή βεβαίωση προς τη σύνταξη του συνοδεύοντος την αίτηση για άσκηση της ποινικής δίωξης οικείου πίνακα χρεών. Ο χρόνος αυτός καλύπτει και τους αντίστοιχους χρόνους των υπόλοιπων, εχόντων προγενέστερες ταμειακές βεβαιώσεις, χρεών, τα οποία, κατά την έννοια του νόμου, συσσωματώνονται σε ένα και μόνο αθροιστικό χρέος. Και 2)?Ότι τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του σχετικού εγκλήματος είναι α) η μη καταβολή των βεβαιωμένων στις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. ή στα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο και τα λοιπά αναφερόμενα πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα από οποιαδήποτε αιτία, β) η παρέλευση τετραμήνου από τον χρόνο που έπρεπε το χρέος να καταβληθεί και γ) το συνολικό άθροισμα των μερικότερων χρεών, με κάθε είδους τόκους και προσαυξήσεις, κατά τον χρόνο σύνταξης του οικείου πίνακα χρεών να υπερβαίνει το οριζόμενο από τον νόμο χρηματικό ποσό με τις διακρίσεις και κλιμακώσεις που προαναφέρθηκαν, ενώ για την πλήρωση της υποκειμενικής υπόστασης του εν λόγω εγκλήματος απαιτείται δόλος (πρόθεση) με την έννοια του άρθρου 27 παρ. 1 Π.Κ., ο οποίος πρέπει να καλύπτει όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, αφού δεν καθορίζεται στην οικεία διάταξη άλλη μορφή υπαιτιότητας (άμεσος ή υπερχειλής δόλος). Έτσι, κρίσιμα στοιχεία θεμελίωσης του σχετικού εγκλήματος, που πρέπει να προσδιορίζονται στην καταδικαστική απόφαση, για να υπάρχει η απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, είναι: α) Η αρμόδια αρχή που βεβαίωσε το χρέος, β) το ύψος του χρέους, γ) ο τρόπος πληρωμής του, δ) ο ακριβής χρόνος καταβολής του χρέους και ε) η μη πληρωμή του ενοποιημένου χρέους κατά τη λήξη του τετραμήνου από τον χρόνο που αυτό έπρεπε να καταβληθεί, οπότε προσδιορίζεται έμμεσα και ο χρόνος τέλεσης της πράξης. Εξάλλου, ως χρόνος βεβαίωσης του χρέους νοείται ο χρόνος της υπό ευρεία έννοια βεβαίωσης, με την οποία προσδιορίζεται η σχετική χρηματική οφειλή (ως προς το είδος, το ποσό και τον υποκείμενο της) και εγγράφεται από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ ή από άλλο αρμόδιο όργανο στους τηρούμενους καταλόγους (φορολογικούς κλπ.). Αυτή συνιστά την ατομική διοικητική πράξη και τον εκτελεστό νόμιμο τίτλο σε βάρος του οφειλέτη. Ως χρόνος καταβολής του χρέους νοείται, όμως, ο χρόνος της υπό στενή έννοια (ταμειακής) βεβαίωσής του, με την οποία αυτό καταγράφεται στο βιβλίο εισπρακτέων εσόδων και εμφανίζεται ως δημόσιο έσοδο, κατά την έννοια του άρθρου 1 του ΚΕΔΕ, καθιστώντας (κατά κανόνα) ταμειακά ληξιπρόθεσμη τη σχετική απαίτηση και εφικτή την κίνηση της εκτελεστικής διαδικασίας με την αποστολή ατομικής ειδοποίησης στον αναγραφόμενο οφειλέτη για την αναγκαστική είσπραξη της εκτελούμενης χρηματικής αξίωσης από αυτόν και από όσους τυχόν συνευθύνονται με αυτόν για το βεβαιωμένο χρέος. Τέλος, στο άρθρο 469 του νέου Π.Κ., που ισχύει, όπως προαναφέρθηκε, από 1-7-2019, ορίζεται ότι "Μετά το εδάφιο β' της παρ. 1 του άρθρου25 του ν. 1882/1990 προστίθεται εδάφιο γ' ως εξής: "Στην αίτηση και στον πίνακα χρεών που υποβάλλονται σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ευθύνης του προσώπου, τα χρέη που προέρχονται από τη μη εκτέλεση χρηματικών ποινών που επιβλήθηκαν από ποινικό δικαστήριο και οι σχετικές με αυτά προσαυξήσεις τόκοι και λοιπές επιβαρύνσεις, καθώς και τα χρέη από τα αδικήματα που τυποποιούνται στο άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας μαζί με τις σχετικές με αυτά προσαυξήσεις, τόκους και λοιπές επιβαρύνσεις.".
II] Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης, υπ' αριθμό 1357/2018, απόφασής του, το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευόμενων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα επί λέξει πραγματικά περιστατικά, αναφορικά με την πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, που αποτελεί αντικείμενο της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης: "...ο κατηγορούμενος, κατά τον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνο, με την ιδιότητά του ως Διευθύνοντα Συμβούλου της εδρεύουσας στον Σ.Σ. ..., ανωνύμου εταιρίας με την επωνυμία "... Α.Ε." και ως εκ τούτου ευθυνόμενος για τα χρέη της εταιρίας αυτής έναντι του Δημοσίου καθυστέρησε την καταβολή των βεβαιωμένων στις αρμόδιες δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) και ληξιπροθέσμων χρεών της υπ' αυτού διαχειριζόμενης και εκπροσωπούμενης εταιρείας προς το Δημόσιο για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, το δε συνολικό τοιούτο χρέος του από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του αναφερομένου στο διατακτικό πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των διακοσίων χιλιάδων (200.000) ευρώ. Συγκεκριμένα, έχοντας, υπό την άνω ιδιότητα του, χρέη προς το Δημόσιο, βεβαιωμένα στη ΔΟΥ ... και ανερχόμενα στο ύψος των 6.876.772,05 ευρώ, όπως τα χρέη αυτά, κατά είδος φόρου και ημερομηνία βεβαίωσης, ποσόν, αιτία βεβαιώσεως και χρόνο πληρωμής, αναφέρονται στον παρατιθέμενο στο διατακτικό πίνακα υπό τους αριθμούς 2 (δύο), 5 (πέντε), 6 (έξι), 8 (οκτώ) και 9 (εννέα), δεδομένου ότι οι λοιπές εκεί εγγραφές έχουν διαγραφεί κατ' ακολουθίαν αποφάσεως των αρμοδίων διοικητικών Δικαστηρίων, δεν προήλθε σε εξόφλησή τους, ούτε μέχρι τις ημερομηνίες που καθένα εξ αυτών ήταν πληρωτέο, ούτε και μετέπειτα, εντός της εκ της διατάξεως του άρθρου 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990 προβλεπομένης τετραμήνου προθεσμίας. Εδώ να σημειωθεί ότι κατά τη σαφή διατύπωση της προμνησθείσης διατάξεως, για κάθε πίνακα χρεών που υποβάλλεται στον Εισαγγελέα με την αίτηση του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ ασκείται ξεχωριστή ποινική δίωξη που περιλαμβάνει, ως μία πράξη, την μη καταβολή του συνολικού χρέους που αναφέρεται στον πίνακα, το οποίο είναι δυνατόν να προέρχεται από οποιαδήποτε αιτία, χωρίς διάκριση και επιρροή ανάλογα με το ύψος και την προέλευση του κάθε επί μέρους χρέους του πίνακα. Δεν πρόκειται, δηλαδή, λόγω της μη καταβολής ενός εκάστου χρέους του πίνακα, για κατ' εξακολούθηση έγκλημα, ήτοι για περισσότερες πράξεις τελεσθείσες με ενότητα δόλου, αλλά ο νόμος, κυριαρχικώς θεωρεί ότι τα περιεχόμενα σε κάθε πίνακα χρέη, μη καταβληθέντα, συνιστούν ένα και μόνον έγκλημα, της μη καταβολής του αθροίσματος των χρεών του πίνακα και δη με χρόνο τελέσεως τη συμπλήρωση τετραμήνου από την καθυστέρηση της καταβολής (......). Επομένως πληρουμένων, στο πρόσωπο του κατηγορουμένου, των στοιχείων της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως της αποδιδομένης σ' αυτόν δια του κατηγορητηρίου, αξιοποίνου πράξεως, πρέπει αυτός να κηρυχθεί ένοχος αυτής, ως ενός και μόνου, πάντως εγκλήματος και όχι ως κατ' εξακολούθηση τελεσθέντος. Το Δικαστήριο, εν τέλει, κρίνει, αποδεχόμενο το συναφές αίτημα του κατηγορουμένου, υποβληθέντος δια του συνηγόρου του, ότι συντρέχουν οι νόμιμες περιστάσεις ώστε να αναγνωρισθεί συντρέχουσα υπέρ αυτού η ελαφρυντική περίσταση εκ της διατάξεως του άρθρου 84 παρ. 2ε' ΠΚ, ενώ, επίσης, πρέπει ν' αναγνωρισθεί υπέρ αυτού και η πρωτοδίκως αναγνωρισθείσα ότι συντρέχει στο πρόσωπο του ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2β' ΠΚ, δηλονότι ότι στην πράξη του ωθήθηκε εκ μη ταπεινών αιτίων".
Στη συνέχεια, το παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα, με τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου, της τέλεσης της πράξης από μη ταπεινά αίτια και της καλής συμπεριφοράς για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη του (ΠΚ 84 παρ. 2, περ. α', β' και ζ!), για την παραπάνω πράξη της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και επέβαλε σ' αυτόν ποινή φυλάκισης δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία ανέστειλε επί τριετία, με το ακόλουθο διατακτικό: "ΚΗΡΥΣΣΕΙ αυτόν ένοχο του ότι στις Σέρρες την 01- 10-2011, υπό την ιδιότητα του Διευθύνοντος Συμβούλου της εδρεύουσας στον Σ.Σ. ..., Ανωνύμου εταιρίας με την επωνυμία "... Α.Ε" και ως εκ τούτου ευθυνόμενος για τα χρέη της εταιρίας αυτής έναντι του Δημοσίου, παραβίασε τις σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις προθεσμίες καταβολής των ανωτέρω χρεών προς το Δημόσιο, που είναι βεβαιωμένα, στη Φορολογική Διοίκηση, δηλαδή καθυστέρησε την καταβολή χρεών για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών για χρέη που καταβάλλονται εφάπαξ και σε μηνιαίες δόσεις, το ποσό δε των οποίων υπερβαίνει τις διακόσιες (200.000) ευρώ και ειδικότερα, ο κατηγορούμενος, κατά τον παραπάνω τόπο και χρόνο, υπό την προαναφερθείσα ιδιότητά του, παραβίασε τις προθεσμίες των εφάπαξ και μηνιαίων καταβολών των ληξιπρόθεσμων της ως άνω εταιρίας χρεών προς το Δημόσιο, τα οποία χρέη είναι βεβαιωμένα στη Δ.Ο.Υ. ... και ανέρχονται, συμπεριλαμβανομένων των κάθε τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του ως κατωτέρω πίνακα, στο ύψος των 6.876.772,05 ευρώ, όπως αυτά αναλυτικά εμφαίνονται κατά ημερομηνία βεβαίωσης, είδος και προθεσμία καταβολής στον παρακάτω πίνακα χρεών υπό τους αριθμούς 2 (δύο), 5 (πέντε), 6 (έξι), 8 (οκτώ) και 9 (εννέα): [ακολουθεί πίνακας χρεών, όπου ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων με ΑΦΜ ...566 και με ιδιότητα Διευθύνοντος Συμβούλου εμφανίζει στο υπ' αριθμό 2 χρέος του πίνακα συνολικό απαιτητό ποσό 4.164.323,84 € για χρέος Φ.Π.Α. δικαστική απόφαση, με τρόπο πληρωμής εφάπαξ, μία μηνιαία δόση και ημερομηνία λήξης της στις 31-5-2011 (λήξη τετραμήνου 1-10-2011), στο υπ' αριθμό 5 χρέος του ίδιου πίνακα συνολικό απαιτητό ποσό 24.891,30 € για χρέος υπεραξίας ακινήτων, σε δύο μηνιαίες δόσεις, με ημερομηνίες λήξης δόσεων 31-5-2011 και 30- 6-2011 (λήξη τετραμήνου, αντίστοιχα, 1-10-2011 και 1-11-2011), στο υπ' αριθμό 6 χρέος του αυτού πίνακα συνολικό απαιτητό ποσό 2.668.985,55 € για χρέος από εισόδημα δικαστική απόφαση (μη παρακρ.), σε δύο μηνιαίες δόσεις και ημερομηνίες λήξης δόσεων 31-5-2011 και 30-6-2011 (λήξη τετραμήνου, αντίστοιχα, 1-10-2011 και 1-11-2011), στο υπ' αριθμό 8 χρέος του αυτού πίνακα συνολικό απαιτητό ποσό 988,06 € για πρόστιμο Φ.Π.Α., με τρόπο καταβολής εφάπαξ, μία δόση, με ημερομηνία λήξης δόσης 31-5-2011 (λήξη τετραμήνου 1-10-2011) και στο υπ' αριθμό 9 χρέος του αυτού πίνακα συνολικό απαιτητό ποσό 17.583,30 € για χρέος από εισόδημα δικαστική απόφαση (μη παρακρ.), με τρόπο καταβολής δύο μηνιαίες δόσεις, με ημερομηνίες λήξης δόσεων 31-5-2011 και 30-6-2011 (λήξη τετραμήνου 1-10-2011 και 1-11-2011, αντίστοιχα)]",
III. Με βάση τις παραδοχές της πληττόμενης απόφασης, ο χρόνος τέλεσης της ένδικης αξιόποινης πράξης, της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, που, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, διαπράττεται εφάπαξ, είναι η 1-10-2011. Όμως, αφού μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης καταδικαστικής απόφασης ίσχυσε, κατά τα προαναφερθέντα, ο νέος Ποινικός Κώδικας, στο άρθρο 469 του οποίου περιέχεται η παραπάνω επιεικέστερη διάταξη, κατά την οποία τα χρέη από αδικήματα, που τυποποιούνται στο άρθρο 66 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, όπως όλα τα παραπάνω, ανεξάρτητα από το ποσό τους, δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν υπολογίζονται για τον προσδιορισμό της ευθύνης του κατηγορουμένου - αναιρεσείοντος, καθίσταται πλέον ανέγκλητη η ως άνω πράξη και, αφού η κρινομένη αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή, ως νομοτύπως και εμπροθέσμως ασκηθείσα και ως περιέχουσα ορισμένους και παραδεκτούς λόγους, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ', Ε'και Η' (ήδη Θ') Κ.Ποιν.Δ, την εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και την υπέρβαση εξουσίας, συντρέχει νόμιμη περίπτωση αυτεπάγγελτης εφαρμογής από τον Άρειο Πάγο του ως άνω επιεικέστερου νόμου, που άρχισε να ισχύει από 1-7-2019 και, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να κηρυχθεί ο αναιρεσείων αθώος για την πιο πάνω εφάπαξ διαπραττόμενη πράξη της μη καταβολής προς το Δημόσιο του ενοποιημένου χρέους, για το οποίο καταδικάστηκε, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Αναιρεί την υπ' αριθμό 1357/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης. Κηρύσσει αθώο τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο, Θ. Π. του Ε. και της Δ., κάτοικο Θεσσαλονίκης, για το ότι: Στις Σέρρες, την 01- 10-2011, υπό την ιδιότητα του Διευθύνοντος Συμβούλου της εδρεύουσας στον Σ.Σ. ..., Ανωνύμου εταιρίας με την επωνυμία "... Α.Ε." και ως εκ τούτου ευθυνόμενο για τα χρέη της εταιρείας αυτής έναντι του Δημοσίου, παραβίασε τις σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις προθεσμίες καταβολής των ανωτέρω χρεών προς το Δημόσιο, που είναι βεβαιωμένα, στη Φορολογική Διοίκηση, δηλαδή καθυστέρησε την καταβολή χρεών για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών για χρέη που καταβάλλονται εφάπαξ και σε μηνιαίες δόσεις, το ποσό δε αυτών υπερβαίνει τις διακόσιες (200.000) ευρώ και ειδικότερα, ο κατηγορούμενος, κατά τον παραπάνω τόπο και χρόνο, υπό την προαναφερθείσα ιδιότητά του, παραβίασε τις προθεσμίες των εφάπαξ και μηνιαίων καταβολών των ληξιπρόθεσμων της ως άνω εταιρίας χρεών προς το Δημόσιο, τα οποία χρέη είναι βεβαιωμένα στη Δ.Ο.Υ. ... και ανέρχονται, συμπεριλαμβανομένων των κάθε τόκων ή προσαυξήσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του ως κατωτέρω πίνακα, στο ύψος των 6.876.772,05 ευρώ, όπως αυτά αναλυτικά εμφαίνονται κατά ημερομηνία βεβαίωσης, είδος και προθεσμία καταβολής στον από 2-3-2016 πίνακα χρεών, που υπογράφεται από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ... Α. Α., ΠΕ/Β2 Εφοριακών, υπό τους αριθμούς 2 (δύο), 5 (πέντε), 6 (έξι), 8 (οκτώ) και 9 (εννέα).
