Από την αρχή αντιμετωπίσαμε προβλήματα στο γάμο μας καθόσον αμέσως μετά την γρήγορη εγκυμοσύνη μου, ο καθ` ου ξαφνικά άρχισε να αποστασιοποιείται από το γάμο μας και να αδιαφορεί για τις ανάγκες μου, αμέσως δε μετά την περίοδο της λοχείας μου και κατά προτροπή του αγνώστου σε μένα πατρός του (πενθερού μου), που ακόμα και μέχρι σήμερα, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να γνωρίσει εμένα και τον εγγονό του, αρνούμενος την πατρική του ιδιότητα και τα εξ` αυτής απορρέοντα καθήκοντα και υποχρεώσεις, απαιτούσε να γίνει εξέταση DNA του τέκνου μας για την απόδειξη της πατρότητάς του, γεγονός που διέρρηξε πλήρως κάθε εναπομείναν μέχρι τότε συζυγικό δεσμό και, παρά το ότι, μετά από πολλές και έντονες πιέσεις, εμφανίστηκα για την, επιβαλλόμενη σε μένα ανωτέρω εξέταση σε προκαθορισμένο, από την κοινή τότε δικηγόρο μας, ιατρικό κέντρο στη ++ την ++, ο καθ` ου δεν προσήλθε για την απαιτούμενη από τον ίδιο πιεστικά εξέταση, καθόσον αληθώς δεν επιθυμούσε την εξέταση αλλά πρόσχημα για την λύση του γάμου μας. Και πράγματι, συνεπεία και αυτού του συμβάντος, από την ++-2015 διεκόπη οριστικά η έγγαμη συμβίωση μας, από πλήρη και αποκλειστική υπαιτιότητα του αντιδίκου, εγώ δε μετέβην με το τέκνο μου στην Καρδίτσα όπου και εξακολουθώ να διαβιώ έκτοτε στην ανωτέρω οικία των γονέων μου, έχουσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου μου, που φυσικά διαμένει μαζί μου σ` αυτό.

Αμέσως μετά την ανωτέρω οριστική διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεως με τον καθ` ου, άσκησα την από ++ τακτική αγωγή γονικής μέριμνας (επιμέλειας), διατροφής και ονοματοδοσίας (αρ. κατ. ++) στον Μονομελές Πρωτοδικείο ++, που αρχικώς ορίστηκε να συζητηθεί την ++ και μετά από αναβολές (++) την ++, οπότε και εκδόθηκε η με αρ. ++ μη οριστική απόφασή του. Επίσης άσκησα εναντίον του στο ίδιο δικαστήριο, την από ++ αγωγή διαζυγίου (αρ.κατ.++) που συζητείται, μετά από αναβολή από την ++, την ++

Ο δε αντίδικος, με την από ++ με αρ. κατ. ++ αίτησή του στο Ειρηνοδικείο ++, ζήτησε και επέτυχε, με την με αρ. ++ απόφαση εκούσιας δικαιοδοσίας, τον διορισμό της αδελφής του ως ειδικής επιτρόπου για την εκπροσώπηση του ανηλίκου επι της ανοιγησομένης δίκης προσβολής πατρότητας και εν τέλει άσκησε την από ++ με αρ. κατ. ++ ενώπιον του Μον.Πρωτ.++ αγωγή προσβολής πατρότητας, η δικάσιμος της οποίας ορίστηκε για την 19-2-2016 και μετά από αναβολή την ++, για την ++.  Σ` αυτήν ισχυρίζεται ότι «πληροφορήθηκα πως η εκτιμώμενη ημερομηνία σύλληψης του παιδιού ήταν σε περίοδο που δεν είχα καμία σαρκική συνάφεια με την εν διαστάσει σύζυγό μου αφού η ίδια απουσίαζε εκτός ++», αλλά και ότι «σύμφωνα με τις τελευταίες εξετάσεις που διενεργήθηκαν από την κλινική Biomed-Βιοιατρική φαίνεται πως είμαι ανίκανος προς τεκνοποίηση σε ποσοστό 92%», τούτα δε τον έκαναν «πλέον να πειστώ… πως δεν είμαι ο βιολογικός πατέρας του φερόμενου τέκνου μου.» και φυσικά ζητά να αναγνωριστεί ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του τέκνου.

Εν τω μεταξύ ο αντίδικος και μετά ην διάσπαση και χωριστή εγκατάσταση, αρνούμενος κατά τα ανωτέρω την γνησιότητα του τέκνου και την ιδιότητά του ως πατέρα και ως εκ τούτου και το λειτούργημα της γονικής μέριμνας και συναφώς κάθε απορρέον εξ` αυτής, καθήκον του και υποχρέωση του για την ανατροφή του τέκνου μας, αδιαφορούσε πλήρως για όλες τις ανάγκες του τέκνου μας ακόμα και για την εν στενή εννοία διατροφή του, ήτοι την τροφή και την ένδυσή του αλλά συνολικά και για την υγεία, την εκπαίδευση, την ανατροφή του   και εν γένει για την ικανοποίηση και ούλωση των ηθικών, προσωπικών, ηθικών και κοινωνικών συμφερόντων και αναγκών του και συγκεκριμένα, δεν ήρθε ποτέ να το δεί στην ++ και ούτε κατ` άλλο τρόπο ενδιαφέρθηκε να επικοινωνήσει μαζί του, αγνοώντας ακόμα και μέχρι σήμερα την φυσιογνωμία/εικόνα του και φυσικά παρά τις ανάγκες του διατροφής και παρά την γνωστή σ` αυτόν κατάσταση ανεργίας μου, ουδέν ποσό κατέβαλε για διατροφή του, με αποτέλεσμα να διαβιούμε με το τέκνο μου, από την σύνταξη του πατρός μου, που και αυτή δεν εξαρκεί, καθότι αναλώνεται στην θεραπεία της καρκινοπαθούς, στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας, μητρός μου. Επιπλέον, αρνούνταν και αρνείται να συμπράξει στον ληξίαρχο για την ονοματοδοσία του τέκνου, αν και ήταν και εξακολουθεί να είναι απολύτως αναγκαίο για την εγγραφή του σε παιδικό σταθμό, για την ασφάλισή του αλλά και για όλα τα συναφή θέματα της προσωπικής του κατάστασης και της ομαλής κοινωνικής του ζωής και κοινωνικοποίησης και φυσικά αρνείται πεισμόνως να συμπράξει και να δώσει την συγκατάθεσή του στον εφημέριο της ενορίας που κατοικούμε και για την τελετουργία της βάπτισής του, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα το τέκνο μας να μην έχει βαπτιστεί, αν και ευρίσκεται σε ηλικία που κατά τα κρατούντα στην Ελληνική κοινωνία έπρεπε να έχει γίνει και φυσικά να μην έχει κύριο όνομα.

Αναγκάστηκα λοιπόν να ασκήσω στο Δικαστήριό σας, ως αρμοδίου κατά τόπο, την από ++ με αρ. κατ. ++ αίτησή μου ασφαλιστικών μέτρων διατροφής εν διαστάσει συζύγου και ανήλικου τέκνου, ανάθεσης επιμέλειας ανήλικου τέκνου, ονοματοδοσίας αβάπτιστου τέκνου, που, μετά από αίτησή μου στην κ. Πρόεδρο Πρωτοδικών, προσδιορίστηκε να συζητηθεί, λόγω του επείγοντος και κατ` εξαίρεση, για την δικάσιμο της ++.

Συνεπεία δε του κατεπείγοντος που προέκυψε λόγω των προθεσμιών εγγραφής του τέκνου σε παιδικό σταθμό, της προθεσμίας υποβολής φορολογικής δήλωσης και της αντίστοιχης δήλωσης για την επιμέλεια του τέκνου για λήψη του σχετικού επιδόματος, της προθεσμίας δήλωσης για καταβολή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε άτομα άνεργα όπως εγώ, που έχουν την επιμέλεια ανηλίκου, αλλά και της ανάγκης διατροφής μας καθόσον η μητέρα μου είχε εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας της και η σύνταξη του πατρός μου δεν επαρκούσε, ούτε και για τη διατροφή του τέκνου μας, υπέβαλα ενώπιόν σας και την από ++ αίτησή μου (αρ. κατ. ++) χορήγησης προσωρινής δ/γής που συζητήθηκε αντιμωλία την ++ και εξεδόθη την ++ προσωρινή δ/γή με την οποία ανατέθηκε σε μένα προσωρινά η επιμέλεια και υποχρεώθηκε ο καθ` ου να καταβάλει ως διατροφή για το τέκνο μας το ποσό των 120€/μήνα έως τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μου την ++.

Η ανωτέρω αίτησή μου ασφαλιστικών μέτρων, συζητήθηκε στο δικαστήριό σας αντιμωλία την ++ και ο καθ` ου κατά τη συζήτηση, δεχόμενος ότι πρέπει να έχω την επιμέλεια, άσκησε εναντίον μου προφορικά, κατέθεσε δε προς τούτο και το από ++ έγγραφο σημείωμα, ανταίτηση ρύθμισης επικοινωνίας με το τέκνο μας, αιτούμενος την επικοινωνία με αυτό τις ημέρες και με τον τρόπο που ειδικότερα αναφέρει σ` αυτή, εντελώς φυσικά μη αναμενόμενα σε σχέση με την μέχρι τότε επιδειχθείσα συμπεριφορά του πλήρους αδιαφορίας του προς το τέκνο μας και δια τούτο παντελώς προσχηματικά και μόνο εκ πείσματος και έχθρας προς εμένα, όπως άλλωστε κατέδειξε και η κατωτέρω, εν συνεχεία, συμπεριφορά του. Επιπροσθέτως, αντικρούοντας την αίτησή μου (την εύλογη αιτία διάσπασης), ισχυρίστηκε ό,τι και στην αγωγή προσβολής πατρότητας, δηλ. ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας, ότι δεν είχε σαρκικές επαφές μαζί μου, ότι μου ζητούσε να διενεργηθούν οι απαραίτητες εξετάσεις που θα αποδείκνυαν τις αιτιάσεις του και ότι τάχα εγώ ηρνούμην με διάφορες δικαιολογίες. 

 Την ++, εξεδόθη η με αρ. ++/2016 απόφαση του δικαστηρίου σας η οποία έκρινε ότι η ανταίτηση του αντιδίκου είναι απαράδεκτη, ελλείψει προδικασίας, διότι έπρεπε να ασκηθεί με αυτοτελές δικόγραφο και όχι προφορικά, αλλά δέχθηκε ότι το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει, παρά την απόρριψη της ανταίτησης, την αυτεπάγγελτη υπο του δικαστηρίου ρύθμιση της επικοινωνίας με τον καθ` ου.

Έτσι κατά το διατακτικό της, απέρριψε την ανταίτηση, ανέθεσε την αποκλειστική άσκηση προσωρινά της επιμέλειας του τέκνου σε μένα, υποχρέωσε τον καθ` ου να καταβάλει σε μένα το ποσό των 200€/μήνα και στο παιδί το ποσό των 250€/μήνα ως διατροφή και εν τέλει ρύθμισε το δικαίωμα της επικοινωνίας του πατέρα αντιδίκου κατά τα ειδικότερα αναγραφόμενα σ` αυτό (για το 2016 το δεύτερο Σάββατο και τη δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα, στις θερινές διακοπές για μία εβδομάδα κοκ).

 Στην ανωτέρω κρίση της οδηγήθηκε, δεχθείσα ότι «…η εν λόγω διάσπαση οφείλεται στην αντισυζυγική συμπεριφορά του καθ' ού η αίτηση, η οποία κορυφώθηκε με την απαίτησή του προς την αιτούσα να λάβει χώρα εξέταση γενετικού υλικού (DNA) προκειμένου να βεβαιωθεί ότι αυτός ήταν ο πατέρας του τέκνου τους, γεγονός το οποίο αμφισβητούσε. Πιθανολογήθηκε, δε, ότι υποκινητής της εν λόγω αμφισβήτησης ήταν ο πατέρας του καθ' ού, κάτοικος ++, τον οποίο-σημειωτέον- η αιτούσα και το τέκνο δεν έχουν συναντήσει ποτέ. Η τελευταία, μετά από συνεχείς πιέσεις, δέχθηκε την εν λόγω εξέταση, οπότε και κάλεσε την ++ τον καθ' ού να προσέλθει σε διαγνωστικό εργαστήριο- ιατρικό κέντρο στη ++ προκειμένου αυτή να λάβει χώρα, ωστόσο τούτος αρνήθηκε να προσέλθει, διότι, όπως κατέθεσε και ενώπιον του Δικαστηρίου, πληροφορήθηκε ότι η εξέταση θα γινόταν με τη λήψη δείγματος σάλιου και όχι αίματος, και, για το λόγο αυτό, θεώρησε ότι δεν θα ήταν αξιόπιστη. Ωστόσο, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και με βάση τα στοιχεία που το παρόν Δικαστήριο δύναται αυτεπαγγέλτως να συγκεντρώσει κατά το ανακριτικό σύστημα που ισχύει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθ. 691 παρ.1 ΚΠολΔ, ΕφΛαρ 485/2015 ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ), η εξέταση γενετικού υλικού με τη λήψη σάλιου είναι εξίσου αξιόπιστη με αυτήν που διενεργείται κατόπιν λήψης αίματος, έχει, δε, το πλεονέκτημα ότι είναι λιγότερο επώδυνη και επεμβατική προς τον δότη του γενετικού υλικού. Τα ανωτέρω όφειλε να έχει πληροφορηθεί ο καθ’ ού η αίτηση, ο οποίος είχε εξαρχής ζητήσει την εξέταση αυτή και επέμενε για την αναγκαιότητά της, εφόσον όντως επιθυμούσε να επιλυθεί το ζήτημα της πατρότητας που εντόνως τον απασχολούσε, και όχι να ταλαιπωρήσει με την αδικαιολόγητη άρνησή του την αιτούσα και το τέκνο τους. Περαιτέρω, δεν πιθανολογήθηκε η ύπαρξη εξωσυζυγικού δεσμού της αιτούσας, ούτε ο ισχυρισμός του καθ' ού η αίτηση ότι διατηρούσε τέτοιο δεσμό με πρώην εργοδότη της σε καφέ της ++ όπου εργαζόταν. Εξάλλου, ο ανωτέρω κατέθεσε ότι η πιθανή ημερομηνία σύλληψης του τέκνου που δόθηκε από το γυναικολόγο ενέπιπτε σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν είχαν ερωτικές επαφές, ενώ, ως εκθέτει στο σημείωμά του, ο ίδιος είναι ανίκανος προς τεκνοποίηση σε ποσοστό 94%. Οι ισχυρισμοί, όμως, αυτοί δεν πιθανολογήθηκαν, ούτε προσκομίζεται κάποιο έγγραφο προς επίρρωσή τους.», αλλά και ότι η «αιτούσα μητέρα του, που έκτοτε ασκεί εν τοις πράγμασι την αποκλειστική επιμέλεια του προσώπου του, επιδεικνύοντας έντονο και αμέριστο ενδιαφέρον για την ανατροφή του και, γενικότερα, τη σωστή διαμόρφωση και ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του. Τα ανωτέρω όχι μόνο δεν αμφισβητεί ο καθ' ού η αίτηση, αλλά, αντιθέτως, ο τελευταίος, ως προεκτέθηκε, συνομολόγησε προφορικά την αίτηση, κατά το μέρος που αφορά την προσωρινή και αποκλειστική ανάθεση της επιμέλειας του ανηλίκου στη μητέρα…η μητέρα του παραπάνω ανήλικου τέκνου έχει τα προσόντα να ασκήσει το λειτουργικό καθήκον ως γονέας, καθόσον αποδείχθηκεότι τρέφει αισθήματα αγάπης προς αυτό, το φροντίζει με ιδιαίτερη στοργή, αφοσίωση και τρυφερότητα, επιδεικνύοντας αμέριστο ενδιαφέρον, είναι, δε, ικανή και άξια να το διαπαιδαγωγήσει με ηθικές αρχές, συμβάλλοντας θετικά στην ομαλή ψυχοσωματική και πνευματική του ανάπτυξη, καθώς και στην κοινωνική του καταξίωση, όπως άλλωστε έπραξε από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης με τον καθ’ ού η αίτηση μέχρι και τη συζήτηση της υπόθεσης, αφετέρου ότι αυτό διαμένει με τη μητέρα του και έχει εγκλιματισθεί στο εκεί περιβάλλον, ως εκ τούτου, δε, το αληθές συμφέρον του υπαγορεύει η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου του να ανατεθεί αποκλειστικά στην τελευταία…»

Η ανωτέρω απόφαση, δεν όρισε με καμία διάταξη της προθεσμία για την άσκηση της κύριας αγωγής (επικοινωνίας) στον καθ` ου, σύμφωνα με την ΚΠολΔ 693, αλλά και μετά την έκδοση της απόφασης αυτής, ο αντίδικος καμία τέτοια τακτική αγωγή επικοινωνίας δεν άσκησε μέχρι σήμερα, παρά μόνο επέδωσε σε μένα μόνο αντίγραφο της ανωτέρω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων την ++.

Με την ανωτέρω αίτησή μου ασφαλιστικών μέτρων, επίσης είχα ζητήσει να περιλαμβάνει η προσωρινή ανάθεση της επιμέλειάς μου και την τέλεση του μυστηρίου της βάπτισης, αλλά και να αποφασιστεί προσωρινά και μέχρι εκδόσεως αποφάσεως επι της ανωτέρω ασκηθείσης κυρίας αγωγής ονοματοδοσίας, λόγω συνεχιζόμενης αδικαιολογήτου και αντίθετης σε κάθε έννοια καλής άσκησης γονικής μέριμνας, αρνήσεως του αντιδίκου να συμπράξη στον ληξίαρχο με κοινή δήλωση για το κύριο όνομα, όπως δοθή στο τέκνο μας το κύριο όνομα ++, για τους λόγους που αναλυτικά εξειδικεύω σ` αυτή ήτοι διότι επιγραμματικά, αυτό το όνομα είχαμε συμφωνήσει και με αυτό το όνομα προσφωνείται καθολικά και ανελλιπώς μέχρι σήμερα και άρα αυτό επέτασσε το συμφέρον του τέκνου καθόσον εμποδίζεται η προσωπική και κοινωνική του εξέλιξη στις σχέσεις του με τους τρίτους και πρακτικά, εμποδίζεται και η βάπτισή του, καθόσον κανείς εφημέριος δεν δέχεται να προβεί σ` αυτή χωρίς την δήλωση και των δύο γονέων και άλλωστε αυτό προσφωνείται από της γεννήσεώς του με το όνομα αυτό, όπως είχε αποφασιστεί με κοινή μας συμφωνία με τον καθ` ου και αναγνωρίζεται σε όλες τις σχέσεις του (οικογενειακές, κοινωνικές κλπ) μέχρι σήμερα, με αυτό το όνομα .

Η με αρ. ++ απόφαση, δεχθείσα ότι «η ονοματοδοσία με τη βάπτιση» αποτελούν αντικείμενο της γονικής μέριμνας που ασκούν και οι δυό γονείς, ενώ αν διαφωνούν, αποφασίζει το δικαστήριο, έκρινε ότι τα ανωτέρω ειδικά αιτήματά μου δεν είναι νόμιμα, διότι προσκρούουν στην διάταξη της ΚΠολΔ 692.4 και έτσι τα απέρριψε και δεν εξέτασε αυτά στην ουσία τους.

Ακριβές αντίγραφο της παραπάνω αποφάσεως με την από ++ επιταγή προς πληρωμή, για την πληρωμή των ποσών διατροφής που είχαν επιδικαστεί και για το τέκνο και για μένα, τόσο με την απόφαση, όσο και με την προσωρινή δ/γή, επέδωσα στον καθ` ου με την υπ' αριθ. +++ έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητού του Πρωτοδικείου ++, για ποσό συνολικά 2.002€ (985€ για το παιδί, 884€ για μένα και 133€ έξοδα επιταγής), καθόσον αυτός αρνούνταν να καταβάλει την επιδικασθείσα διατροφή.

Ο καθ` ου και πάλι αδιαφόρησε πλήρως και αρνήθηκε την πληρωμή των ανωτέρω επιταχθέντων ποσών, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ήδη από την συζήτηση της προσωρινής δ/γή και της κυρίας αιτήσεως, ότι ευρίσκομαι σε κατάσταση πλήρους ανεργίας και ότι το τέκνο (και εγώ) ζούμε με την πενιχρή σύνταξη του πατρός μου (συνταξιούχος ζαχαροπλάστης), αλλά και ότι ούτε και αυτή εξαρκεί καθόσον αναλίσκεται για την θεραπεία της καρκινοπαθούς μητρός μου. 

Με το από ++ κατασχετήριό μας, που επιδόθηκε στον καθ` ου την ++ με την με αρ. ++` έκθεση επίδοσης του ανωτέρω δικ. επιμελητή, κατασχέσαμε εις χείρας τρίτων τραπεζών (Πειραιώς, ΕΤΕ,EFG,ALPHA), λογαριασμούς του καθ` ου, πλήν όμως ευρέθη μόνο το ποσό των 975,65€ στην Πειραιώς, το οποίο και δεσμεύτηκε και μας αποδόθηκε.

Ταυτόχρονα το ίδιο διάστημα, υπέβαλα εναντίον του, τόσο ατομικά όσο και ως ασκούσα την επιμέλεια του τέκνου μας, την από ++ έγκλησή μας στον κ. Εισαγγελέα ++ για το αδίκημα της παραβίασης διατροφής κατ` 358ΠΚ και για το διάστημα από ++ έως και ++, με βάση την αναγνωρισθείσα με την ανωτέρω ++ απόφαση, υποχρέωσή του προς καταβολή διατροφής μας. Και πάλι ο καθ` ου αδιαφόρησε και κανένα ποσό διατροφής δεν κατέβαλε και δεν καταβάλει στο τέκνο μας, ούτε και εν` όψει της προσδιορισθείσας δικασίμου της υπόθεσης για την ++ στο ΜΠλημΚαρδίτσας.   

 Εξ` ετέρου, παρά το ότι η ++ απόφαση του χορήγησε αυτεπαγγέλτως το δικαίωμα επικοινωνίας (το οποίο ζήτησε και αυτός με την απαράδεκτη ανταίτησή του), ωστόσο ποτέ δεν προέβη στην επικοινωνία αυτή μέχρι σήμερα, ποτέ δεν επισκέφθηκε το τέκνο μας και ποτέ δεν απαίτησε από μένα να του το παραδώσω για την εκπλήρωση αυτού του δικαιώματός του, καταδεικνύοντας έτσι έμπρακτα ότι ουδόλως ενδιαφέρεται και επιθυμεί να ασκήσει τα καθήκοντα που του επιβάλλει το λειτούργημα της γονικής μέριμνας, αλλά αντίθετα αληθώς αδιαφορεί, για το τέκνο μας και για την ικανοποίηση, όχι μόνο των άλλων συμφερόντων του (όνομα, βάπτιση, διατροφή κλπ), αλλά και αυτών ακόμη των συναισθηματικών και ηθικών τοιούτων εκ της δημιουργίας πατρικού δεσμού με αυτό.

 Την ++, συζητήθηκε όπως ειπώθηκε, η τακτική αγωγή μου επιμέλειας, διατροφής και ονοματοδοσίας στο ΜΠρΘεσσαλονίκης. Ο αντίδικος, αδιαφορώντας για μία ακόμη φορά, δεν εμφανίστηκε και εξεδόθη η ανωτέρω ++ απόφαση που, δυστυχώς, ανέβαλε συνολικά (!) την εκδίκαση των ανωτέρω σωρευθέντων αγωγών μου γονικής μέριμνας, διατροφής και ονοματοδοσίας και την έκδοση οριστικής απόφασης, μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης επι της με αρ. κατ. ++ αγωγής προσβολής πατρότητας που άσκησε ο αντίδικος και η οποία θα συζητηθεί την ++.

Εν` όψει αυτής της εξέλιξης και της δημοσίευσης της ανωτέρω απόφασης την ++ και επειδή πλέον παρίσταται άμεση ανάγκη και επείγουσα περίπτωση να διευθετηθούν τα ζητήματα της βάπτισης και ονοματοδοσίας του τέκνου μας εν` όψει και της ηλικίας του, προκειμένου αυτό να μπορεί να μετέχει ως ισότιμη και αυθύπαρκτη προσωπικότητα στις κοινωνικές σχέσεις που διαμορφώθηκαν στο περιβάλλον του, απευθύνθηκα περί τις αρχές Φεβρουαρίου στον εφημέριο του Ι.Ν Αγ. ++ της ομώνυμης ενορίας όπου ανήκουμε ζητώντας τον προσδιορισμό ημερομηνιών βάπτισης κατά τους εαρινούς μήνες του ενεστώτος έτους, διότι όπως ειπώθηκε, είναι στην «κατάλληλη» ηλικία για βάπτιση και εν συνεχεία κάλεσα τον αντίδικο με την από ++ εξώδικη δήλωση-γνωστοποίηση-επιφύλαξή μου, να συμπράξει αφενός μεν στον κ. Ληξίαρχο ++ για την πρόσδοση ονόματος, αφετέρου να χορηγήσει και αυτός τη συναίνεσή του στον ανωτέρω εφημέριο προκειμένου να γίνει η βάπτιση είτε την ++, είτε την ++, αφού ήταν κατανοητό ότι μετά την ανωτέρω εξέλιξη και του γνωστού της καθυστέρησης της έκδοσης δικαστικών αποφάσεων για τα ανωτέρω δηλ. αμετακλήτου για την προσβολή πατρότητας και εν συνεχεία επαναφοράς και τελεσιδικίας της αγωγής γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας μου, τελικά το τέκνο μας κινδυνεύει να μην έχει όνομα και να παραμένει αβάπτιστό τουλάχιστον επι δεκαετία!!. Με το εξώδικό μου αυτό, που επιδόθηκε στον καθ` ου την ++ με την με αρ. ++ έκθεση επίδοσης της δικ. επιμ. ++ (και με το οποίο του συγκοινοποίησα και την ανωτέρω ++ μη οριστική απόφαση), του έταξα προθεσμία 3 ημερών να ενεργήσει τα ανωτέρω ή να με εφοδιάσει με τις σχετικές εξουσιοδοτήσεις για να τα πράξω εγώ και σε περίπτωση αρνήσεώς του, ζήτησα να μου γνωστοποιήσει εγγράφως τους λόγους άρνησής του, αφού του τόνιζα ότι θα βλαφθεί και θα κινδυνεύσει το τέκνο μας στα δικαιώματά του και αφετέρου επιφυλάχθηκαν να ενεργήσω πλέον μόνη μου κάθε νόμιμη ενέργεια για την διαφύλαξη του συμφέροντος του ανηλίκου.

Παρά ταύτα ο αντίδικος αδιαφόρησε πλήρως και όχι μόνο δεν έπραξε τα ανωτέρω κρίσιμα και σπουδαία για το ανήλικο τέκνο μας, αλλά ούτε καν επικοινώνησε μαζί μου, έστω και τηλεφωνικά.

Συνεπεία της ανωτέρω άρνησης του αντιδίκου να συναινέσει, ο ΙΝ Αγ. ++, με το με αρ. πρωτ. ++ έγγραφο του, που υπογράφει ο εφημέριός του ++, αρνείται να προβεί στην βάπτιση του ανηλίκου, επικαλούμενος την με αρ. 19 Εγκύκλιο της ++, που επισυνάπτει στο έγγραφο του.

Εν τέλει, την ++ ο αντίδικος μου κοινοποίησε εξώδικη απάντηση-γνωστοποίηση με την οποία ρητά πλέον αρνείται να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια σχετική με την ονοματοδοσία και την βάπτιση του τέκνου μας, επικαλούμενος την ανωτέρω ++ απόφαση του ΜΠρ++, που ανέστειλε την έκδοση απόφασης επι της γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας, αλλά ταυτόχρονα και όλως αντιφατικά και προσχηματικά, ζητά να προβούμε σε εκούσια εξέταση βιολογικού υλικού οπότε και «άμεσα και εξωδικαστικά θα επιλυθούν όλα τα θέματα που αφορούν το ανήλικο, ήτοι τα έξοδα διατροφής του, η ονοματοδοσία και η ανάθεση της γονικής μέριμνας». Είναι δε φανερό ότι πρόκειται για προσχηματική και μόνο κίνησή του που στοχεύει στην ικανοποίηση των δικών του προσωπικών συμφερόντων εκ της προσωπικής μας αντιδικίας και όχι στο συμφέρον του τέκνου, όχι μόνο διότι γενικά και αόριστα και χωρίς καμία συγκεκριμένη δέσμευση, υπόσχεται τάχα επίλυση των θεμάτων του ανηλίκου, αλλά κυρίως διότι, όπως αναφέρεται και κρίθηκε ανωτέρω με την ++ απόφαση, αυτός ήταν που ζητούσε και τον Μάρτιο του 2015 την ίδια (εκούσια-εξωδικαστική) εξέταση, για την οποία όμως μόνο εγώ εμφανίστηκα στο προκαθορισμένο ραντεβού και όχι αυτός, ο οποίος, μετά ταύτα άσκησε την αγωγή προσβολής της πατρότητας ζητώντας την διενέργεια σχετικής πραγματογνωμοσύνης από το δικαστήριο πλέον!!. Συνεπώς είναι εντελώς προσχηματικό από τη μία να ζητά αρχικά ο ίδιος την εξέταση από μένα, να μην εμφανίζεται για να γίνει αυτή και να ασκεί αγωγή προσβολή πατρότητας με το ανωτέρω αίτημα και από την άλλη, εντελώς όψιμα, να ζητάει σήμερα να γίνει εκούσια εξέταση βιολογικού υλικού, έτσι ώστε να επιλυθούν, με τρόπο φυσικά που δεν λέει, όλα τα θέματα του τέκνου μας!!, αφού όλα αυτά που σήμερα διατείνεται καλυπτόμενος πίσω από την επίκληση της ανωτέρω ++ απόφαση, θα μπορούσαν αν επιλυθούν, αν αρχικώς εμφανιζόταν στην εξέταση που ο ίδιος απαιτούσε!!

                                        ΙΙ

Επειδή το δικαστήριο μπορεί, σε περίπτωση κακής άσκησης της γονικής μέριμνας είτε από τον πατέρα, είτε από την μητέρα, να προβεί, σύμφωνα με την ΑΚ 1532 στην δικαστική ρύθμιση του τρόπου άσκησης της γονικής μέριμνας και στα πλαίσια αυτά μπορεί ιδίως, να αφαιρέσει από τον ένα γονέα την άσκηση της γονικής μέριμνας ολικά ή μερικά και να την αναθέσει αποκλειστικά στον άλλο. Η «κακή άσκηση» της γονικής μέριμνας, μπορεί να συνίσταται κατά το ίδιο ανωτέρω άρθρο, είτε α) στην παράβαση καθηκόντων του γονέα που επιβάλλει το λειτούργημα της γονικής μέριμνας, δηλ. σε συμπεριφορά η οποία συνιστά αντικειμενική παραβίαση υποχρεώσεως έναντι του τέκνου, είτε οφείλεται σε υπαιτιότητα, είτε όχι, όπως παράβαση της υποχρέωσης διατροφής ιδίως στην περίπτωση που δικαστικά αναγνωρίστηκε η υποχρέωση προς διατροφή του τέκνου, είτε β) στην καταχρηστική άσκηση του λειτουργήματος του γονέα, δηλ. στην άσκηση της επιμέλειας κατά τρόπο αντίθετο ή μη εναρμονιζόμενο με το σκοπό του λειτουργήματος, με αποτέλεσμα να διακυβεύονται προσωπικά ή περιουσιακά συμφέροντα του τέκνου. Εδώ εντάσσονται οι περιπτώσεις άρνησης συναίνεσης του γονέα π.χ σε ιατρική επέμβαση ή για την πραγματοποίηση σπουδών, αλλά και οι περιπτώσεις παράλειψης άσκησης των καθηκόντων της γονικής μέριμνας, καθώς και η καθαρή αδράνεια που εκδηλώνεται με την αποχή του δικαιούχου γονέα από την άσκηση του δικαιώματος, όπως π.χ η εγκατάλειψη του τέκνου και αδιαφορία για την υγεία, την εκπαίδευση ή την ανατροφή του. Εκτιμάται η συνολική συμπεριφορά έναντι του τέκνου, εκτός αν μία πράξη ή παράλειψη είναι τόσο βαριά που από μόνη της μπορεί να στηρίξει γενική αρνητική κρίση. Βέβαια οι ανωτέρω δύο περιπτώσεις, δεν διαχωρίζονται αυστηρά εννοιολογικά, αλλά αλληλοεπικαλύπτονται και έτσι η κατάχρηση του γονικού λειτουργήματος θα συνιστά πάντα και παράβαση των καθηκόντων που από αυτό επιβάλλονται. Κρίθηκε έτσι ότι συνιστά κατάχρηση δικαιώματος κατά την ΑΚ 1532 η παράλειψη του γονέα προς παροχή τροφής και ενδυμάτων στο τέκνο ιδίως στην περίπτωση καθ` ην αύτη εκδηλούται ως παραβίασις της δικαστικώς αναγνωρισθείσης υποχρεώσεως προς διατροφή του τέκνου. Και γ) η αδυναμία των γονέων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του γονικού λειτουργήματος. Εδώ εντάσσονται κατά πρώτο λόγο, περιπτώσεις αντικειμενικώς υφιστάμενης ανεπάρκειας και αντικειμενικής αδυναμίας, π.χ ανίατη αναπηρία, πεποιθήσεις του γονέα (θρησκευτικές ή άλλες) που καθιστούν αδύνατη π.χ την συναίνεσή του για συγκεκριμένο ζήτημα, αντικειμενικές συνθήκες προσωρινής απουσίας κλπ.

Στις ανωτέρω περιπτώσεις κακής άσκησης, το δικαστήριο επεμβαίνει όταν, εξ` αιτίας αυτής ακριβώς της συμπεριφοράς του γονέα, δημιουργείται ή επίκειται κίνδυνος για το προσωπικό ή περιουσιακό συμφέρον του τέκνου. Το συμφέρον αυτό αποτελεί αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο, που αντλεί το δικαστήριο από την κοινωνική πείρα, την κοινή συνείδηση με αντικειμενικά αξιολογικά στοιχεία και εξετάζεται σε συνδυασμό προς όλα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις (ΑΠ 537/2012, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 834/1966 ΕΕΝ 1997. 107, ΕφΑΘ 5870/1993 ΕλλΔνη 36. 1581, ΕφΠειρ 1162/1988 ΕλλΔνη 30.1065).

Η έκταση της επέμβασης του δικαστηρίου διέπεται από τις αρχές της προσφορότητας του μέτρου και της αναλογικότητας, αλλά και της ελάχιστης δυνατής επέμβασης και διαβαθμιζόμενη, εξικνείται μέχρι την αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας εν όλω ή εν μέρει (τμήματα αυτής) από τον ένα γονέα και την ανάθεση αυτής αποκλειστικά στον άλλο. Βέβαια στην περίπτωση αφαίρεσης της γονικής μέριμνας εν όλω ή εν μέρει από τον γονέα, θα πρόκειται για αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας και όχι για αφαίρεση του λειτουργήματος καθ` εαυτόν. Σημειώνεται ως εκ του περισσού ίσως, ότι περιεχόμενο της γονικής μέριμνας αποτελούν η επιμέλεια, η διοίκηση, η εκπροσώπηση και η ονοματοδοσία του τέκνου, ενώ «άσκηση» σημαίνει η πραγμάτωση του περιεχομένου του δικαιώματος της γονικής μέριμνας με λήψη αποφάσεων και τη διενέργεια υλικών και νομικών πράξεων.

Εν τέλει, η κατ` εφαρμογή της ΑΚ 1532, ρύθμιση της άσκησης της γονικής μέριμνας θα γίνει σύμφωνα με το (παλαιό 681Β ΚΠολΔ και ήδη) άρθρο 592 παρ. 3 β` ΚΠολΔ (διαφορές από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), ενώ σε επείγουσες περιπτώσεις είναι επιτρεπτή και η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και ειδικότερα της προσωρινής ρύθμισης κατάστασης κατά την ΚΠολΔ 735 (Γεωργ-Σταθ. υπο 1532-1533. 51)

                                      ΙΙΙ

Εν προκειμένω με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά και συνθήκες, που παραθέτω αναλυτικά, νόμιμη συντρέχει περίπτωση και αιτούμαι κατ` εφαρμογή της ΑΚ 1532, ρυθμιζομένου δικαστικά του τρόπου άσκησης της γονικής μέριμνας, να αφαιρεθεί αυτή λόγω κακής άσκησης, εν όλω από τον καθ` ου πατέρα και να ανατεθεί αποκλειστικά σε μένα την μητέρα, άλλως, για τον ίδιο λόγο, ήτοι της κακής άσκησης αυτής από τον καθ` ου, να αφαιρεθούν απ` αυτόν τα τμήματα της γονικής μέριμνας που αφορούν την ονοματοδοσία και την βάπτιση του ανηλίκου τέκνου μας και να ανατεθούν αυτά με δικαστική απόφαση αποκλειστικά σε μένα, δικαιουμένης μετά ταύτα, να εγγράψω αυτό με δήλωσή μου ενώπιον του κ. Ληξίαρχου ++, στο Ληξιαρχείο ++ με το όνομα ++ και να διενεργήσω την τελετουργία και το μυστήριο της βάπτισης αυτού στον Ι.Ν Αγ. ++ της ομώνυμης ενορίας ++ της ++, είτε στην Ι.Μ ++ όπου διακονεί και ο πνευματικός μου και τον οποίο έχουμε επισκεφθεί πλειστάκις με το τέκνο μας που αισθάνεται πλέον οικειότητα προς το πρόσωπο και το μέρος, κατά το δόγμα της Ελληνικής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και εν γένει να διενεργήσω όλα τα απαιτούμενα προς σύννομη εκπλήρωση των ανωτέρω (τόπος, χρόνος, ανάδοχος κλπ) ,διότι αυτό επιτάσσει αυτονόητα με βάση τις ανωτέρω συνθήκες και περιστάσεις που συντρέχουν στο πρόσωπο του καθ` ου και αφορούν στην άσκηση υπ` αυτού του δικαιώματος και λειτουργήματος της γονικής μέριμνας, το προσωπικό συμφέρον του τέκνου μας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί (αρθεί και αποφευχθεί) αποτελεσματικά ο κίνδυνος που δημιουργήθηκε και πλήττει καθημερινά τα συμφέροντά του από την συμπεριφορά του καθ` ου και να επέλθει η ομαλότητα και η ηρεμία στην καθόλου ζωή του έτσι ώστε να διασφαλιστεί η υγιής ψυχική, συναισθηματική και κοινωνική του εξέλιξη και ανάπτυξη και το δικαίωμά του στην «παιδική ηλικία» που προστατεύεται από το άρθρο 21Σ (ΜΠρΑθ 6397/2006 ΝΟΜΟΣ).

 Ειδικότερα, αυτό επιτάσσει το συμφέρον του τέκνου διότι ο αντίδικος:

 1) αρνείται και αποκρούει όχι απλά την άσκηση υπ` αυτού της γονικής μέριμνας, αλλά και αυτό τούτο το δικαίωμα της γονικής μέριμνας στο πρόσωπό του, αφού με την ασκηθείσα αγωγή προσβολής πατρότητάς του, αρνείται την γνησιότητα του τέκνου μας ως μη προερχόμενο βιολογικά απ` αυτόν και συναφώς την ιδιότητα του πατέρα-γονέα στο πρόσωπό του, έχει δε κατά τα ανωτέρω αιτηθεί και επιτύχει δικαστικά και τον διορισμό ειδικού επιτρόπου για να εκπροσωπήσει το τέκνο στην αντιδικία του με αυτό. Συνεπώς ούτε καν επιθυμεί, σκοπεύει και επιδιώκει να ασκήσει τα δικαιώματα και να εκπληρώσει τα καθήκοντα και να αναλάβει τις υποχρεώσεις του και τις ευθύνες του (ΜΠρΡοδ 4448/2007, ΝΟΜΟΣ), που απορρέουν από το δικαίωμα της γονικής μέριμνας και αφορούν το τέκνο μας και τα συμφέροντά του και γι` αυτό και αντικειμενικά παραβαίνει τα καθήκοντα αυτά, καθόσον αυτά αυτονόητα προϋποθέτουν την επιθυμητή ιδιότητα του πατρός γονέα που όμως την αρνείται με την ανωτέρω αγωγή προσβολής. Κατά τούτο υπάρχει κακή άσκηση της γονικής μέριμνας όχι μόνο λόγω παράβασης καθηκόντων ή κατάχρησης δικαιώματος, όπως αναπτύχθηκαν οι ανωτέρω έννοιες, αλλά και λόγω αδυναμίας αντικειμενικά να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά του, διότι εξ` αιτίας ακριβώς της πίστης του ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας, συνεπεία της, κατά τους ισχυρισμούς του, βιολογικής ανικανότητάς του και έλλειψης σαρκικής επαφής με μένα τον κρίσιμο χρόνο, εμποδίζεται πράγματι και αντικειμενικά να ενεργήσει και να συμπεριφερθεί ως πατέρας. (αυτός που δεν θέλει να είναι πατέρας, δεν μπορεί και να ενεργήσει ως πατέρας).

«Συνεπής» λοιπόν προς την ανωτέρω δεδηλωμένη με την αγωγή προσβολή πατρότητας, πίστη του και άρνηση της ιδιότητας του πατέρα-γονέα, αντικειμενικά συμπεριφέρεται πράγματι ως ένα τρίτο αδιάφορο και άσχετο πρόσωπο απέναντι στο τέκνο και όχι ως πατέρας που νοιάζεται γι` αυτό και για τα συμφέροντα και την υγιή ανάπτυξη και εξέλιξή του και έτσι:

2) αρνείται και δεν συναινεί να λάβει το τέκνο μας κύριο όνομα με κοινή δήλωσή μας στον ληξίαρχο, αλλά ούτε και να τελεστεί το μυστήριο της βάπτισης έτσι ώστε να λάβει τουλάχιστον δόγμα θρησκευτικό, δηλ. για σπουδαία ζητήματα που προσδιορίζουν αυτή τούτη την προσωπικότητα του τέκνου μας και τις σχέσεις του με κάθε τρίτο στην κοινωνία που ζεί και συναφώς καθορίζουν και την κοινωνική του εξέλιξη και πορεία. Και εξακολουθεί να αρνείται να συμπράξει και να μεριμνήσει για τα ανωτέρω αν και γνωρίζει καλώς α) ότι ήδη το τέκνο μας ευρίσκεται σε ηλικία που, με βάση τα κρατούντα της Ελληνικής Χριστιανικής Παραδόσεως, πρέπει να βαπτισθή, διάγον ήδη το 3^ο έτος της ηλικίας του, β) ότι ήδη από της γεννήσεώς του συμφωνήσαμε να δοθή εις αυτό το όνομα ++ και αυτό το όνομα θα ελάμβανε αν εβαπτίζετο προ της διάσπασης, γ) με αυτό το όνομα προσφωνείται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα από τον κοινωνικό περίγυρό του και με αυτό το όνομα αναγνωρίζεται ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα, δ) ότι είναι αναγκαία η πρόσδοση σ` αυτό του κυρίου ονόματος έτσι ώστε να μπορεί να γίνει δεκτό και να εγγραφεί κανονικά και νόμιμα σε προνηπιακό παιδικό σταθμό μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ ή άλλων παρόμοιων Κρατικών ή Δημοτικών, με τα οποία προκηρύσσονται οι σχετικές θέσεις (πρόβλημα που γνώριζε ότι υφίσταται ήδη από την προηγηθείσα συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων τον 7<sup>ο</sup>/2016, διότι παρέστη) και ε) ότι για την ανωτέρω κύρια αγωγή ονοματοδοσίας μου, αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης, μέχρις αμετακλήτου της προσβολής πατρότητας και άρα θα διαδράμει μακρότατος χρόνος ετών κατ` αντικειμενική κρίση για την πρόσδοση ονόματος με δικαστική απόφαση και εν` τω μεταξύ το τέκνο μας θα παραμένει χωρίς κύριο όνομα και αβάπτιστο, αν και θα μεγαλώνει, δέσμιο της άρνησης του καθ` ου να συμπράξει σ` αυτά. Μάλιστα όπως προκύπτει από το ανωτέρω εξώδικό του (2-3-17), καλύπτεται πίσω από αυτή την εξέλιξη δηλώνοντας σ` αυτό ξεκάθαρα πλέον ότι «ουδεμία πράξη σχετικά με το ανήλικο δεν πρόκειται να προχωρήσει έως ότου αποφανθεί το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης σχετικά με την πατρότητα του τέκνου»!! και επιπλέον:

3) αρνείται και παραλείπει να καταβάλη σ` αυτό την διατροφή για την οποία υποχρεώθηκε από το Δικαστήριό σας με την ανωτέρω απόφαση και την σχετική επιταγή προς πληρωμή, για την οποία αναγκάστηκα να προβώ σε κατασχέσεις, γεγονός που συνιστά «τρανό δείγμα της αδιαφορίας του» (ΕφΛαρ 575/2003 ΝΟΜΟΣ) ακόμα και για την επιβίωσή του, και μάλιστα ιδιαίτερα βαριάς και απαξιωτικής αδιαφορίας και στα όρια του δόλου πλέον, διότι γνωρίζει απ` αυτή τούτη την απόφαση που του επιδόθηκε, την καθολική κατάσταση ανεργίας μου και την παντελή έλλειψη εισοδημάτων μου, αλλά και την αδυναμία πλέον του πατρός μου να συνδράμει με την σύνταξή του και έτσι γνωρίζει καλώς ότι το τέκνο μας στερείται επι μακρόν μάλιστα, ακόμα και τα πλέον στοιχειώδη για την διαβίωσή του (τροφή, ένδυση). Πέραν δε της μη καταβολής της διατροφής,

4) εγκατέλειψε το τέκνο και για όλα τα υπόλοιπα καθημερινά ζητήματα του προσώπου του που το αφορούν, αλλά και για την άσκηση των κάθε είδους δικαιωμάτων του και έτσι αδιαφορεί παντελώς και συναφώς δεν μερίμνησε ποτέ για κανένα ζήτημα αφορών την υγεία του, την εκπαίδευσή του και εν γένει την ανατροφή του, αφού ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία και δράση σχετικά με τα απαραίτητα εμβόλιά του λόγω ηλικίας, για τις παιδικές του ασθένειες και την αντιμετώπιση τους, όπως επίσης και για την εισαγωγή και φοίτησή του σε βρεφονηπιακό ή νηπιακό σταθμό, για το βαθμό και τις επιδόσεις της εκπαίδευσής του, για την ψυχαγωγία του και το είδος αυτής, για τα παιχνίδια που χρησιμοποιεί ή έπρεπε να χρησιμοποιεί, για τις συναναστροφές του και για τα άτομα που αποτελούν ή έπρεπε να αποτελούν το στενό οικογενειακό ή ευρύ κοινωνικό του περιβάλλον, για την επίδραση των συμπεριφορών αυτών των προσώπων στην μόρφωση, παιδεία, ψυχοσύνθεση και υγεία του τέκνου, ακόμη δε και γι` αυτή την καταβολή φροντίδος υπ` εμού, το περιεχόμενο αυτής και την έκτασή της, δηλ. επιδεικνύει συνολικά απέναντι σ` αυτό, συμπεριφορά πλήρους απαξίωσης. 

5) παραλείπει αντικειμενικά και από τον Μάρτιο του 2015 που διεσπάσθη η έγγαμη συμβίωση, μέχρι σήμερα, την επικοινωνία με το τέκνο, διότι αληθώς δεν ενδιαφέρεται γι` αυτό και δεν επιθυμεί την επικοινωνία με αυτό για την ενδυνάμωση των συναισθηματικών δεσμών με αυτό (αν και εδώ θα επρόκειτο για την γέννηση το πρώτον και όχι ενδυνάμωση του δεσμού), παρά το ότι η ανωτέρω απόφαση του χορήγησε αυτεπάγγελτα το σχετικό δικαίωμα. Συνεπώς η παράλειψη καθολικής άσκησής της από τον καθ` ου, ελέγχεται όχι μόνο ως παράβαση καθήκοντος του, αλλά και ως αρνητική κατάχρηση δικαιώματος (βλ. Γεωργ-Σταθ. υπο 1532-1533. 11, ενώ για την πλήρη απουσία και την έλλειψη κάθε επικοινωνίας του γονέα, ως λόγου καθολικής αφαίρεσης της γονικής μέριμνας, όρ. ΜΠρΡοδ 10/2011, ΝΟΜΟΣ,) και

6) Με το ανωτέρω εξώδικό του, εξαρτά ακόμα και αυτήν την εντελώς γενική, αόριστη και δια τούτο προσχηματικότατη υπόσχεσή του ότι τάχα θα επιλυθούν όλα τα θέματα που αφορούν το ανήλικο στο μέλλον, εάν εμείς οι δυό «…κλείσουμε την υπόθεση εκουσίως και θα βγούμε και οι δυό μας κερδισμένοι», που φυσικά καταδεικνύει ότι για κανένα συμφέρον του τέκνου δεν ενδιαφέρεται σήμερα και αληθώς, αφού ταυτόχρονα στο ίδιο εξώδικο διατείνεται και ότι «ουδεμία πράξη σχετικά με το ανήλικο δεν πρόκειται να προχωρήσει έως ότου αποφανθεί το Μονομελές Πρωτοδικείο ++ σχετικά με την πατρότητα του τέκνου». Δηλ. το μεν ζητάει, μετά την έκδοση της ++ απόφασης, να προβούμε εκουσίως στις απαραίτητες εξετάσεις, έτσι ώστε να «λυθούν άμεσα και εξωδικαστικά όλα τα θέματα που αφορούν το ανήλικο», το δε ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει καμία πράξη για τα θέματα του ανηλίκου αν δεν βγεί πρώτα απόφαση για την προσβολή της πατρότητας, όπως όρισε η ++ απόφαση.!!

Εξ` όλων των ανωτέρω αντικειμενικών συνθηκών, αυτονόητα προκύπτει κατ` αντικειμενική κρίση, κακή άσκηση της γονικής μέριμνας από τον αντίδικο κατά τους όρους του νόμου, δηλ. μία πραγματική κατάσταση που διαμόρφωσε ο καθ` ου με την παράνομη, απαράδεκτη και απίθανη συμπεριφορά του εις βάρος του τέκνου μας, εκ της οποίας αιτιακά δημιουργούνται ήδη, αλλά και επίκεινται άμεσοι κίνδυνοι, ασφαλώς και βάσιμα προβλέψιμοι για το πρόσωπό του, αλλά και συνολικά για τα καθόλου δικαιώματα και συμφέροντά του, την καλή ανατροφή του και την πνευματική και ηθική του διάπλαση.

Τούτο είναι αναντίλεκτο και προφανέστατο διότι: καταρχήν όπως ειπώθηκε, το τέκνο μας στερείται ακόμα και της εν στενή εννοία, διατροφής του και συνεπώς διακυβεύεται η επαρκής κάλυψη των αναγκών του καθημερινά και συνεπώς η ομαλότητα της ανάπτυξης και εξέλιξής του στην καθημερινότητά της. Και δεν μιλάμε φυσικά μόνο για την τροφή και την ένδυση και την έλλειψή τους, αλλά και για όλα όσα περιλαμβάνονται στην έννοια της διατροφής και είναι αναγκαία για την καλή υγεία του (φάρμακα, εξετάσεις, ιατροί, νοσηλεία), την συνεπή και κατάλληλη για την ηλικία του εκπαίδευση (παιδικός σταθμός, βιβλία, παιχνίδια, δραστηριότητες), την ανατροφή εν γένει και την ψυχαγωγία του (κινηματογράφος, θέατρο, βόλτα, συναναστροφές κλπ), τα οποία έτσι και αυτά και άρα και η καθόλου υγιής ανάπτυξή του (σωματική και ψυχική) που στηρίζεται σ` αυτά, διακυβεύονται σοβαρά και ανεπανόρθωτα, αφού δεν μπορούν να ικανοποιηθούν επαρκώς και αναλόγως και πάντως άμεσα και καθημερινά κινδυνεύουν να μην ικανοποιούνται. Πρωτίστως όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε και είναι απολύτως κατανοητό, η έλλειψη κυρίου ονόματος, εμποδίζει ήδη και πάντως δυσχεραίνει την δημιουργία, ανάπτυξη και εξέλιξη των νομικών και των εν τοις πράγμασι σχέσεων του ανηλίκου με τρίτους, ιδίως όσο αυτό μεγαλώνει, καθόσον, ενδεικτικά, δεν είναι δυνατή η εγγραφή και φοίτησή του σε σταθμούς με Κρατικά προγράμματα, με αποτέλεσμα να βλάπτεται και πάντως να διακυβεύεται σοβαρά και άμεσα, εν` όψει και της ηλικίας του, η κοινωνικοποίησή του μέσα από την συμμετοχή και φοίτησή του, ομού με άλλα παιδιά της ηλικίας του, σε τέτοιους χώρους σύμφωνα και με τις σύγχρονες αντιλήψεις και πρακτική κοινωνικοποίησης (πώς να παίξει μόνος του στη γειτονιά, όταν όλα τα υπόλοιπα παιδιά είναι στον παιδικό και παίζουν και επιπλέον μαθαίνουν εκεί;).

Επιπλέον, η άρνηση του αντιδίκου να συμπράξει στην πρόσδοση ονόματος και στη διενέργεια της βάπτισης του τέκνου μας (που είναι μεν διαφορετικά ως νομικά μεγέθη, αλλά στην κοινωνική πρακτική και αντίληψη εκλαμβάνονται ως αδιαίρετη διαδικασία μέσω της τελετουργίας- εκδήλωσης της βάπτισης), ώστε αυτό να εξακολουθεί να παραμένει χωρίς κύριο όνομα και αβάπτιστο, αν και διάγει το 3^ο έτος της ηλικίας του, προκαλεί και πάντως δύναται ασφαλώς να προβλεφθεί ότι θα προκαλέσει άμεσα, σε συνδυασμό με την διάσπαση του οικογενειακού βίου και τη χωριστή μας εγκατάσταση και εντεύθεν την πλήρη φυσική απουσία του καθ` ου ως πατέρα  από την καθημερινότητα του τέκνου και τις σχέσεις του με κάθε τρίτο (κοινωνικό περίγυρο εν γένει), σοβαρότατα και δυσεπίλυτα προσωπικά, ηθικά και κοινωνικά προβλήματα σχετικά με τον προσδιορισμό της ταυτότητας του προσώπου του τέκνου μας και μάλιστα καθημερινά, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι ηθικοκοινωνικές επικρατούσες αντιλήψεις περί τέλεσης της βάπτισης και ως μυστηρίου και ως κοινωνικής εκδήλωσης με το νόημα της διακοίνωσης του ονόματος του βαπτισθέντος για τον προσδιορισμό του στις κοινωνικές σχέσεις, μέχρι κάποια όχι πολύ μεγάλη «κατάλληλη» ηλικία, την οποία ήδη διάγει αυτό κατά τα κοινωνικώς κρατούντα. Και τούτο διότι, όσο δεν προσδιορίζεται με την νόμιμη διαδικασία το όνομά του και δεν διενεργείται η πνευματική και κοινωνική εκδήλωση της βάπτισής του συνεπεία της αρνήσεως και μη συναινέσεως του αντιδίκου, τόσο εξαπλώνεται και βαθαίνει, όπως είναι αναμενόμενο, η σύγχυση στον κοινωνικό περίγυρο όπου μεγαλώνει και αναπτύσσεται, σχετικά με την ατομικότητά του και συναφώς την προσωπικότητά του και συνεπώς καθίσταται προβληματικότατος και ο προσδιορισμός και της ηθικής και κοινωνικής του υπόστασης και της θέσης του στα περιβάλλοντα κοινωνικοποίησής του και για το άμεσο μέλλον (φίλοι, σχολείο, γειτονιά κλπ), με αποτέλεσμα την δυσμενέστατη επίδραση και στον ψυχισμό του και στην υγιή συναισθηματική του ανάπτυξη και εξέλιξη που έτσι ήδη εξελίσσονται, άλλως κινδυνεύουν βάσιμα και προβλέψιμα να εξελιχθούν, ανωμάλως. Διότι, όπως έχει κριθεί (ΜΠρΑθ 6397/2006 ό.α), συμφέρον του παιδιού σημαίνει (και) το δικαίωμα αυτού στην προώθηση της ανάπτυξής του και στην ανατροφή του, κατά τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να καταστεί αυθύπαρκτα υπεύθυνη προσωπικότητα, ικανή να ζήσει στην κοινωνία. Και αυτό φυσικά το συμφέρον, διακυβεύεται ήδη σοβαρότατα και με κίνδυνο ανεπανόρθωτο με βάση τα ανωτέρω περιστατικά και την απίθανη συμπεριφορά του αντιδίκου, καθόσον, αυθύπαρκτα υπεύθυνη προσωπικότητα, ικανή να ζήσει στην κοινωνία, δεν μπορεί να υπάρξει, ακόμη και όταν πρόκειται για παιδί, χωρίς να τηρηθούν οι νομικοί (ονοματοδοσία), αλλά και πνευματικοί και κοινωνικοί (τελετουργία βάπτισης) όροι που η ίδια η κοινωνία και ο νόμος τάσσουν και προϋποθέτουν για την γέννηση και οικοδόμηση εν συνεχεία μίας τέτοιας ικανής προσωπικότητας. Διότι χωρίς κύριο όνομα και χωρίς βάπτιση, δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για προσωπικότητα καταρχήν, αλλά ούτε και για το αυθύπαρκτο και το υπεύθυνο αυτής, ούτε και για ικανότητα να ζήσει στην κοινωνία, ούτε με όρους νομικούς, ούτε και με βάση την κοινωνική πείρα, την κοινή συνείδηση και με αντικειμενικά αξιολογικά στοιχεία (στοιχεία που κατά τα ανωτέρω πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για την εξεύρεση του συμφέροντος) και συνεπώς, ελλείψει αυτών, δεν μπορούμε να μιλάμε για το δικαίωμα αυτού στην προώθηση της ανάπτυξής του και στην ανατροφή του που δια τούτο, δεν εξελίσσονται ομαλά και εντός ενός υγιούς και ασφαλούς νομικά, ηθικά, πνευματικά και κοινωνικά, περιβάλλοντος. Εξαντλητική παρουσίαση των άνω δημιουργούμενων προβλημάτων και καθημερινών κινδύνων που απειλούν σοβαρά την ομαλότητα και την ανάπτυξη της ζωής του τέκνου μας από την έλλειψη κυρίου ονόματος και της μη εισέτι διενεργηθείσης διαδικασίας-τελετουργίας, πνευματικής και κοινωνικής, της βάπτισης, θα ήταν άσκοπη και φορμαλιστική και δια τούτο μη αναγκαία, καθ` ό μέτρο άλλωστε γίνεται δεκτό κατά τα ανωτέρω ότι για την αξιολόγηση του συμφέροντός του, πρέπει να αντληθούν δεδομένα από την κοινωνική εμπειρία και συνείδηση. Έτσι είναι αναντίρρητο ότι χωρίς την πρόσδοση κύριου ονόματος και την «μύηση» στον κόσμο της πνευματικότητας του Χριστιανισμού με την διαδικασία της βάπτισης, η οποία ταυτόχρονα εξασφαλίζει και το «εισιτήριο» της κοινωνικής αποδοχής ως ισότιμου μέλους στις κοινωνικές σχέσεις που μετέχει (δάσκαλοι, φίλοι κλπ), διότι αναγκαίως επιτάσσονται αυτές οι ενέργειες κατά την κοινωνική εμπειρία, τις παραδόσεις και τα κρατούντα, το παιδί μας, δεν θα μπορεί εξομοιωθεί  ως ισάξιο με τα άλλα, καθόσον θα υπολείπεται ως προς την μη τέλεση ακριβώς των ανωτέρω που τα άλλα παιδιά έχουν πράξει και οι κοινωνικές σχέσεις αναμένουν επιτακτικά και άμεσα να πράξει και το τέκνο μας για την πρόσδοση αυτόνομης και ικανής προσωπικότητας και συνεπώς δεν θα αντιμετωπίζεται και ως ισότιμο στην καθημερινότητά του, γεγονός που αναπόδραστα θα διαταράξει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του (5.1Σ) και άρα και τον ψυχισμό του και τη ομαλότητα της ζωής του και αναντίρρητα θα προκαλέσει και την αδυναμία του στην δημιουργία και διατήρηση ικανοποιητικών και ομαλών διαπροσωπικών σχέσεων με τους δασκάλους, συμμαθητές, φίλους, περίγυρο κλπ. Προφανώς πρόκειται για πλήρη και βαθιά προσβολή των δικαιωμάτων και συμφερόντων του και για κατάσταση που πλήττει σφοδρά την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του. Διότι γίνεται δεκτό ότι και το παιδί είναι φορέας θεμελιωδών δικαιωμάτων και έχει δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, αλλά και ότι (βλ. ενδ. ΕφΑθ 1661/2005 ΝΟΜΟΣ), όπως προκύπτει από την ερμηνεία των άρθρων 58ΑΚ και 415ΠΚ, ο νομοθέτης προσέβλεψε στο κύριο όνομα ως χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητας. Δηλονότι αποτελεί αυτό το σπουδαιότερο μέσο με το οποίο εξατομικεύεται το πρόσωπο στον εξωτερικό κόσμο (εκτός των ανωτέρω παραπομπών, βλ. και Σ.Πατεράκη, Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, 1995, σελ. 128 όπου και παραπομπές). Και επι ζητημάτων προσωπικότητας παγίως γίνεται δεκτό ότι αυτή ως απόλυτο δικαίωμα προστατεύεται στο διηνεκές και δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία η προστασία της υπο περιορισμένο χρονικό διάστημα καθόσον οι εκφάνσεις της είναι σύμφυτες με την συνεχή και καθ` εκάστην νομική στιγμή, ύπαρξη του προσώπου. Οι εκφάνσεις της και εν προκειμένω η ατομικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ενεστώσα, παρούσα και ζώσα ύπαρξη του προσώπου και συνεπώς αμέσως χρήζουν ρύθμισης εφόσον παρίσταται ανάγκη, ως εν προκειμένω της ρύθμισης δια δικαστικής απόφασης της γονικής μέριμνας σχετικά με το ζήτημα της ονοματοδοσίας του ανηλίκου, καθόσον και χωρίς τα ανωτέρω ανακύπτοντα ή ανακυψόμενα εις το μέλλον ζητήματα αφορώντα την πρακτική καθημερινότητά του και τον κοινωνικό του προσδιορισμό δια της ονοματοδοσίας του (αδυναμία εγγραφής, αδυναμία έκδοσης διαβατηρίου, ασφάλισης κλπ), και πάλιν το ζήτημα της ονοματοδοσίας του θα ανάκυπτε επείγον και άμεσο ως εκ της προστασίας του απολύτου δικαιώματος της προσωπικότητάς του, άνευ του οποίου δεν δύναται τούτη να θεωρείται ολοκληρωμένη ως προς όλας αυτής τα ακτίνας. Γι` αυτό άλλωστε και γίνεται παγίως δεκτό ότι στις περιπτώσεις αυτές ήτοι της προστασίας της προσωπικότητας, δεν εμποδίζεται, αλλά επιβάλλεται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων καθόσον δεν μπορεί να νοηθεί πλήρης ικανοποίηση δικαιώματος αφενός μεν ως εκ του απολύτου χαρακτήρος αυτής, αφετέρου διότι σε κάθε περίπτωση ως εκ του εις το διηνεκές χαρακτήρος της, υπολείπεται της οριστικής, χρονικά (πρβλ. ΜΠρΛαμ 215/2015 ΝΟΜΟΣ, όπου και παραπομπές, Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας ΕρμΚπολΔ ΙΙ, υπο 692.3)

Συνεπώς με βάση τα ανωτέρω παρίσταται αναγκαία η επέμβαση του δικαστηρίου σας κατά το άρθρο 1532ΑΚ έτσι ώστε να αφαιρεθεί συνολικά η γονική μέριμνα απ` αυτόν, άλλως τα τμήματα αυτής που αφορούν την ονοματοδοσία και τελετουργία της βάπτισης και να ανατεθεί αυτή συνολικά σε μένα (και όχι απλώς η επιμέλεια του), άλλως κατά τα αφαιρούμενα ανωτέρω τμήματα της ονοματοδοσίας και της βάπτισης, έτσι ώστε να διενεργήσω τα ανωτέρω προς συμφέρον του, αφού δεν υπάρχει καμία επαφή του με το τέκνο, το οποίο αγνοεί ακόμα και στη φυσιογνωμία του και επιπλέον δεν επιθυμεί να το γνωρίσει, πολλώ δε μάλλον να μεριμνήσει γι` αυτό, αφού το  αρνείται ως δικό του παιδί και επιχειρεί δικαστικά την προσβολή του τεκμηρίου της πατρότητας και συνεπώς εν` όψει της ανωτέρω συμπεριφοράς του και της τεταμένης αντιδικίας μεταξύ μας, είναι παντελώς αδύνατη η συνεννόηση μεταξύ μας για όλα τα ανωτέρω ζητήματα και δικαιώματα του τέκνου που αφορούν την προσωπική του κατάσταση, εξέλιξη και ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.(βλ. αν μη τι άλλο την ανωτέρω αντιφατικότητα του εξωδίκου του την ++).

 Ως εκ τούτου, είναι παντελώς αφελές να αναμένεται βάσιμα εν` όψει των ανωτέρω συνθηκών και περιστάσεων, ότι ο αντίδικος, αίφνης, μεταλλαχθείς θα υπεραγαπήσει το τέκνο μας στο μέλλον προσφέρων την στοργή και φροντίδα που η ηλικία του απαιτεί και την οποία ουδέποτε παρείχε μέχρι τώρα, αφού είναι αυτονόητο ότι δεν επιθυμεί να το πράξει, αλλά αντίθετα να προσβάλλει την πατρότητα, αποκόπτοντας κάθε δεσμό με αυτό. Πώς κατ` αντικειμενική κρίση και την κοινή πείρα και λογική, κάποιος που προσβάλλει το δεσμό του με το τέκνο, ισχυριζόμενος ότι δεν είναι δικό του, μπορεί να ασκεί ορθά και προς το συμφέρον αυτού, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του από το λειτούργημα της γονικής μέριμνας; Άλλωστε ουδεμία σχέση έχει αυτός με την καθημερινότητα του τέκνου μας την οποία αγνοεί παντελώς, όπως το φαγητό, το πλύσιμο, η καθαριότητα, η εκπαίδευση, τα παιχνίδια του κλπ και επιπλέον δεν επιθυμεί να γνωρίσει αφού, όπως ειπώθηκε, μετά την διακοπή της εγγάμου συμβιώσεως και την μετοίκηση μου στην Καρδίτσα μέχρι και σήμερα ούτε και τηλεφωνικά δεν επεδίωξε να ενημερωθεί περί της ζωής του τέκνου μας. Την πλήρη δε άρνηση και αδιαφορία του προς το τέκνο, επιβεβαίωσε εξ` άλλου και εντελώς πρόσφατα αφού δεν προέβη σε καμία ενέργεια απ` αυτές που ζητήθηκαν με το ανωτέρω εξώδικό μου και ούτε φυσικά γνωστοποίησε τους δικαιολογημένους τάχα λόγους αρνήσεώς του.  

Εξ` ετέρου, όπως άλλωστε δέχθηκε και η ανωτέρω με αρ. ++ απόφαση του δικαστηρίου σας, με το τέκνο μου, έχουμε αναπτύξει εντονότατους αμοιβαίους δεσμούς αγάπης και στοργής καθόσον εγώ είμαι αυτή που το ανέθρεψα και το αναθρέφω ακόμη και ασχολούμαι προσωπικά με αυτό σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας του. Μαζί μου θα έχει όλες τις προϋποθέσεις διά την αρίστην πνευματικήν, σωματικήν, ψυχικήν, συναισθηματικήν και τουτ` αυτό και κοινωνική του ανάπτυξιν, καθόσον το υπεραγαπώ και ενεργώ αντικειμενικά προς το συμφέρον του, αφού, όπως ανωτέρω εκτίθεται, προέβην σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την εγγραφή του σε παιδικό σταθμό, για τη λήψη διατροφής, για την ονοματοδοσία και την βάπτιση του, διεκδικώντας όλα τα ανωτέρω δικαιώματά του δικαστικά. Επιπλέον εγώ είμαι αυτή που φροντίζω καθημερινά για την τροφή του, την υγιεινή και την καθαριότητα, εκπαίδευση, υγεία του, συναναστροφές του, ψυχαγωγία του κλπ, εγώ το πηγαίνω στους γιατρούς για τα εμβόλιά του κλπ.   Άλλωστε εγώ, μπορώ να διαθέτω, όπως άλλωστε συμβαίνει μέχρι και σήμερα, τον απαιτούμενο ικανότατο χρόνο συνεχώς και καθ` εκάστην και στο μέλλον για την ανατροφή, επίβλεψη και μόρφωσή του και επιπλέον διαθέτω, ως εκ των περιγραφέντων συνθηκών μας προκύπτει, την ικανότητα και καταλληλότητα χαρακτήρα προς τούτο. Συνεπεία δε της όλως μικράς και τρυφερής ηλικίας του, των συνεχών και αδιαλείπτως παρεχομένων υπ` εμού φροντίδων ανατροφής του και του φιλόστοργου και προσηνούς χαρακτήρα μου, ασυζητητί το αβάπτιστο εισέτι τέκνο μας εξαρτάται κυριολεκτικά από μένα και ψυχικώς έχει προσανατολισθεί προς εμέ.

                                    IV

Άλλως και όλως επικουρικά, αν το Δικαστήριό σας δεν αφαιρέσει συνολικά τη γονική μέριμνα από τον αντίδικο ή τα ανωτέρω τμήματα της ονοματοδοσίας και της βάπτισης και δεν την αναθέσει αποκλειστικά σε μένα και άρα διατηρήσει αυτός από κοινού με μένα αυτή ως προς τις λοιπές λειτουργίες της (πλήν φυσικά της επιμέλειας που μου έχει ανατεθή), τότε, με βάση τα ίδια ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, στα οποία παραπέμπω προς αποφυγή επανάληψης, επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου μας, η λήψη απόφασης δια της οποίας, ρυθμιζομένης της ασκήσεως της γονικής μέριμνας, το Δικαστήριον αποφασίση α) να δοθή εις το ως άνω ανήλικον, αβάπτιστον, τέκνον μας το όνομα ++ και β) να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως κατά το Χριστιανικό δόγμα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος είτε στον ΙΝ Αγ. ++ που είναι και η ενορία που ανήκει η κατοικία μου στην οποία διαμένω με το τέκνο, είτε στην Ι.Μ ++ όπου διακονεί και ο πνευματικός μου και τον οποίο έχουμε επισκεφθεί πλειστάκις με το τέκνο μας, που αισθάνεται πλέον οικειότητα προς το πρόσωπο και το μέρος, με ανάδοχο της επιλογής μου την κ. ++, ++ ε++ μου, κάτοικο ++, στο πρόσωπο της οποίας είχαμε συμφωνήσει με τον καθ` ου πρίν την διάσπαση, λόγω του ηθικού και ακέραιου χαρακτήρος της και της αγάπης που τρέφει για τα τέκνο και η ίδια το επιθυμεί και ειδικότερα:

Εις το ανωτέρω επίπεδον ευρισκομένων, έξ υπαιτιότητος του αντιδίκου, των μεταξύ μας σχέσεων, ο αντίδικος αρνείται σθεναρά και οριστικά να συμπράξει για την ονοματοδοσία αυτού, καθόσον αρνείται να προβεί στην κοινή μετ` εμού  σχετικήν κατά νόμω δήλωση ενώπιον του αρμοδίου κ. Ληξιάρχου, αφού η ονοματοδοσία γίνεται με δήλωση του κυρίου ονόματος του τέκνου στον ληξίαρχο και είναι ανεξάρτητη από το μυστήριο της βάπτισης (Βλ. ΑΠ Ολ 240/1975 ΝοΒ 23,655), αλλά και στην διενέργεια της τελετουργίας της βάπτισης, συνεπεία δε τούτης της αρνήσεως, το τέκνο μας, παραμένει άνευ κυρίου ονόματος και εισέτι αβάπτιστον, καίτοι άγει ήδη το 3ον έτος της ηλικίας του, εμού επιθυμούσης όπως βαπτισθή ως Χριστιανός Ορθόδοξος και ονομασθή ++. 

Επειδή εκ των διατάξεων των άρθρων 1510 παρ, 1, 1511 παρ.1, 1512, 1513 παρ. 1, 1518 παρ. 1 του Α.Κ. και 15 του ν. 1438/1984 (αντικαταστήσαντος το άρθρον 25 του ν. 344/1976 περί ληξιαρχικών πράξεων, συνάγεται, ότι το δικαίωμα προσδιορισμού του κυρίου ονόματος ανηλίκου τέκνου (ονοματοδοσία) αποτελεί περιεχόμενον του ευρυτέρου λειτουργικού δικαιώματος της γονικής μερίμνης, είναι όμως ανεξάρτητον από το επί μέρους δικαίωμα της επιμελείας, το όποιον αποτελεί, επίσης, περιεχόμενον της γονικής μερίμνης. Συνεπώς, και αν ακόμη η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου τέκνου έχει ανατεθή με δικαστικήν απόφασιν εις τον έναν γονέα, είναι απαραίτητον, εφ’ όσον η γονική μέριμνα ως προς τας υπολοίπους εκδηλώσεις της ασκείται και υπό των δύο γονέων, να αποφασίζουν αυτοί από κοινού περί του ονόματος το όποιον πρέπει να δοθή εις το κοινόν τέκνον, και, εις περίπτωσιν διαφωνίας, να αποφασίζει το Δικαστήριον (Α.Π. 730/2006 Δημοσίευσις ΝΟΜΟΣ, Α.Π. 1700/2001 ΕλλΔνη 43.2002, Όλομ. Α.Π. 99/1985 ΝοΒ 33.1178, Α.Π. 947/1994 ΕλλΔνη 38.1052, Α.Π. 1197/1993 ΕλλΔνη 35.1266, Α.Π. 716/1993 ΕΕΝ 1994.1505, Έφ.ΑΘ. 558/1995 ΕλλΔνη 37.353, Έφ.Λαρίσης 118/2006 προσαγομένη έν φωτοαντιγράφω). Σημειωτέον, ότι διετυπώθη και αντίθετος, μη κρατήσασα εις την Νομολογίαν άποψις, κατά την όποιαν φορεύς του δικαιώματος της ονοματοδοσίας του τέκνου τυγχάνει ο εις όν έχει ανατεθή η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου (Α.Π. 277/1981 ΝοΒ 29.1494, Έφ.ΑΘ. 3707/1972 Άρμενόπουλος 27.39, Έφ.ΑΘ. 768/1985 Άρμενόπουλος 40.324, Έφ.Θεσ. 1931/1984 ΝοΒ 22.1565, Έφ.ΑΘ. 1015/1980 ΝοΒ 28.1533, Έφ.ΑΘ. 4242/1976 Άρμενόπουλος 31.122, καί έκ της Θεωρίας Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη "Οικογενειακό Δίκαιο" έκδ. β·, τόμος Β· σελ. 226, Γεωργ-Σταθ. υπο Εισαγ.Παρατηρήσεις στα άρθρα 105-1541, σελ. 40,41).

Το ίδιο ισχύει, δηλ. επιλαμβάνεται το δικαστήριο και σε περίπτωση διαφωνίας και για την βάπτιση και εν ταυτώ για την επιλογή αναδόχου και θρησκεύματος, καθόσον θεωρείται  ζήτημα που από την φύση του επηρεάζει κρίσιμα την ζωή του τέκνου. (ΕφΑθ 4287/2005, ΑΠ 1321/1992, ΝΟΜΟΣ).

Περαιτέρω, το κύριο όνομα του ατόμου αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο αναγνώρισης και ταυτοποίησής του, χαρακτηρίζει την αστική του κατάσταση και το συνοδεύει σε όλο το δημόσιο και κοινωνικό του βίο και, με την έννοια αυτή, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, που ενδιαφέρει τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Η διάταξη του άρθρου 25 του Ν. 344/1976 δεν ορίζει προθεσμία της ονοματοδοσίας του νεογνού, καθώς δεν είναι νοητή η χρήση ληξιαρχικής πράξης χωρίς αναφορά του ονόματος του προσώπου που αφορά. Επομένως, η ονοματοδοσία θα πρέπει να λαμβάνει χώρα στον ελάχιστο εύλογο χρόνο ταυτοποίησης του τέκνου, καθώς λ.χ. δε δύναται να καταχωρηθεί σε έγγραφο βρεφονηπιακής φροντίδας ως «αβάπτιστο» (ή κατ΄ εκμοντερνισμό «Α.Κ.Ο.») ή να ασκηθεί για λογαριασμό του ένδικο βοήθημα (ενώ δεν υπάρχει και τρόπος ταυτοποίησης επί διδύμων «Α.Κ.Ο.» του ιδίου φύλου). Όπως και πριν τη θέση σε ισχύ της ισχύουσας διατύπωσης της διάταξης (αντικατασταθείσα με το άρθρο 15 του Ν. 1438/1984), η ονοματοδοσία, που αποτελεί τη μοναδική νόμιμη διαδικασία κτήσης ονόματος νεογνού, γίνεται με δήλωση του δικαιουμένου γονέα ή επιμελητή (του ασκούντος την πατρική εξουσία κατά το προϊσχύον δίκαιο) και είναι ανεξάρτητη από τη «βάπτιση» του τέκνου, χριστιανική ή αντίστοιχη τελετουργία άλλης θρησκείας, της οποίας η καταχώρηση στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, με αποκλειστικό σκοπό την αναγραφή τυχόν υπάρχοντος θρησκεύματος (άρθρα 25 - 27 του ίδιου νόμου), ουδόλως επιδρά στο ήδη δηλωθέν ή δυνάμενο να δηλωθεί όνομα (ορ. παρουσίαση διαμεσολάβησης - στις αναφορές υπ΄ αρ. πρωτ. 20169/19.12.2005 & 60/3.1.2006- του Συνηγόρου του Πολίτη «Ονοματοδοσία και Βάπτιση», κατά την οποία έκθεση, δύναται να ζητηθεί η διαγραφή της δήλωσης βάπτισης και, σε κάθε περίπτωση, να γίνει δήλωση ονοματοδοσίας, καθώς οι δύο δηλώσεις είναι άσχετες μεταξύ τους, ακόμη και όταν γίνονται ταυτόχρονα - ορ. όμως και ΕφΑθ 3718/2008 Δνη 2009/249: «η κατά την τέλεση του μυστηρίου του βαπτίσματος πραγματοποιούμενη ονοματοδοσία συνιστά ένα εκ των τρόπων κτήσεως του κυρίου ονόματος» και ΜΠρΝαυπλ 109/1993 ΝοΒ 1993/1106 κατά την οποία «στη βάπτιση εκφράστηκε η βούληση των γονέων»). 

Εις περίπτωσιν λοιπόν διαφωνίας των γονέων για τα ανωτέρω ζητήματα, εις την οποία, κατά μείζονα λόγο, περιλαμβάνεται και η άρνηση του γονέως ως προς τον προσδιορισμό του ονόματος του τέκνου και την διενέργεια της βάπτισης, ως εν προκειμένω, καθόσον και στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει συμφωνία στην άσκηση της γονικής μέριμνας, ανακύπτει, αν συντρέχει επείγουσα περίπτωση, ανάγκη λήψης   ασφαλιστικών μέτρων (ΜΠρΠειρ 3072/2011 ΝΟΜΟΣ), αφού άλλωστε κατά μείζονα λόγο όπως αναφέρθηκε, επιτρέπεται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων και για την ολική ή μερική αφαίρεση της γονικής μέριμνας κατά την ΑΚ 1532 και 731,732,735ΚπολΔ. Σε κάθε δε περίπτωση νομιμοποιείται παθητικά στην σχετική αγωγή ο γονέας που αρνείται ή διαφωνεί, ακόμα και αν άσκησε αγωγή προσβολής της πατρότητας, διότι πρίν την αμετάκλητη ανατροπή του τεκμηρίου καταγωγής του ανηλίκου από το γάμο, εξακολουθεί να είναι φορέας του δικαιώματος και καθήκοντος γονικής μέριμνας ως τεκμαιρόμενος πατέρας. (ό.α ΜΠρΠειρ 3072/2011)

Το Δικαστήριον αίρει την διαφορά με βάση το συμφέρον του ανηλίκου, όπως πράττει με όλα τα ζητήματα, τα όποια ανάγονται στην επιμέλεια του προσώπου και την γονική μέριμνα του ανηλίκου (Α.Π. 825/1995 ΝοΒ 45.973). Δέον δε να λαμβάνη υπ’ όψιν την συμφωνία των διαδίκων, η όποια εγένετο προ της διασπάσεως της εγγάμου συμβιώσεως (Έφ.Θεσ. 768/1985 Αρμενόπουλος 40.324). Είναι επίσης φανερό, ότι το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει, όπως δίδεται εις αυτό το όνομα, με το όποιον καλείται ήδη τούτο από της γεννήσεώς του και στο όποιον έχει τούτο συνηθίσει, προδήλως χάριν της ψυχικής του ισορροπίας και ομαλής ψυχικής του αναπτύξεως, πράγμα το όποιον συμβαίνει, όταν το τέκνον τούτο, επελθούσης διασπάσεως της εγγάμου συμβιώσεως των γονέων, διαμένει μετά του γονέως, εις τον όποιον έχει ανατεθή η επιμέλεια του προσώπου του. Ενώ, εξ άλλου, δέον να παρατηρηθή, οτι η διπλή ονοματοδοσία δεν αποτελεί την ενδεδειγμένην λύσιν, λόγω των μειονεκτημάτων, τα όποια έχει αυτή, καθ’ όσον, πέραν από το γεγονός ότι έκαστος των γονέων -ιδία επί διαστάσεως και διαζυγίου τούτων- θά αποκαλή το τέκνον με το όνομα της ιδικής του προτιμήσεως, εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος διασπάσεως της προσωπικότητος του τέκνου η ο κίνδυνος όχι ομαλής αναπτύξεως του χαρακτήρος και της προσωπικότητάς του (Α.Π. 730/2006 "ΝΟΜΟΣ", Α.Π. 1197/1993 ΕλλΔνη 1994.1266, Έφ.ΆΘ. 4287/2005 ΕλλΔνη 2006.204, Έφ.Πειρ. 876/1998 Πειραϊκή Νομολογία 1998.450).

          Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προελέχθη, ο αντίδικος πατέρας, αρνείται να συμπράξει για τον προσδιορισμό του κυρίου ονόματος του τέκνου μας και για την βάπτιση. Εγώ επιθυμώ όπως ονομασθή, βαπτιζόμενον, ++. Ειδικότερα, αρχικώς ο αντίδικος κατά την τελετουργία του σαραντισμού που ακολουθείται κατά τους κανόνες της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μετά το πέρας της λοχείας, ενώπιον του ιερέως του ΙΝ Ευκαρπίας, ερωτηθέντες υπ` αυτού ποιο όνομα θα δώσουμε στο τέκνο μας, συνώνησε εις το ανωτέρω, διότι από ενωρίτερον είχαμε συζητήσει και αποφασίσει περί αυτού, θεωρούντες αυτό ανδροπρεπές, εύηχο και χριστιανικό. Εν τούτοις όσο βαίναμε προς την οριστική διάσπαση και οι σχέσεις μας εγίνοντο όλο και πιο τεταμένες, άρχισε να απαιτή, όπως ονομασθή αυτό, Παναγιώτης, δηλ. στο όνομα του πατρός του, που ως ειπώθηκε, απαιτούσε την ανωτέρω εξέταση για να γράψει την περιουσία στον γιό του. Μάλιστα τούτο απαιτούσε ακόμα και κατά το χρόνο της οριστικής διάσπασης ήτοι τον Μάρτιο του 2015, αλλά και μετά απ` αυτή και μέχρι και τον Μάιο του 2015 που κατά τα ανωτέρω άνοιξε την διαδικασία προσβολής της πατρότητας με την αίτησή του για διορισμό ειδικού επιτρόπου. Δηλ. ακόμα και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες μας μετά την διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεώς μας, απαιτούσε να μην ονομάσω αυτό ++, αλλά ++, υφισταμένης κατά ταύτα διαφωνίας περί την ονοματοδοσία του, γεγονός που φυσικά καταδεικνύει το αβάσιμο και ψευδέστατο των, κατοπινών αγωγικών ισχυρισμών του, περί μη γνησιότητας του τέκνου, καθόσον δεν έχει νόημα να απαιτεί τούτο, αλλά από την άλλη να ισχυρίζεται ότι δεν είναι γνήσιο τέκνο του. Προφανώς η αντίφασις αυτή επισημάνθηκε καταλλήλως εις τον αντίδικο, οπότε και αρξάμενος τούτος την διαδικασία προσβολή της πατρότητας, αρνείται έκτοτε κατηγορηματικά να συμπράξει εις την υποβολή σχετικής δηλώσεως  προκειμένου να δοθή κύριο όνομα στο τέκνο μας.

Το συμφέρον του τέκνου μας τούτου επιβάλλει, όπως λάβη το ανωτέρω κύριον όνομα ++ διότι: α)Ούτως συνεφωνήσαμε μετά του αντιδίκου, πρίν επέλθη η διάσπασις της εγγάμου συμβιώσεώς μας. Αυτό το όνομα θα ελάμβανε το τέκνον μας, εάν εβαπτίζετο προ της επέλθουσης διασπάσεως της εγγάμου συμβιώσεώς μας. β) Με το όνομα ++ προσφωνείται τούτο από της γεννήσεώς του και πολύ περισσότερον από της εγκαταστάσεώς του και διαμονής του μετ’ εμού στην ++μετά την διάσπασιν της εγγάμου συμβιώσεως υπό πάντων των οικείων μου, των συγγενών και των φίλων του και δασκάλων του εις τον βρεφονηπιακόν σταθμό, όπου μεταβαίνει, και εις όλας τας καθ’ ημέραν κοινωνικάς επαφάς του και έχει τούτο συνηθίσει εις το όνομα αυτό. γ) δεν προσφωνήθηκε με άλλο όνομα μέχρι και σήμερα (ούτε με το όνομα ++) και συνεπώς η όποια διαφορετική ονομασία του, μόνο σύγχυση στην προσωπικότητά του θα επιφέρει. δ) το όνομα ++ δεν δύναται να αντικατασταθεί με υποκοριστικά, ως είθισται για το όνομα ++ (++, ++ κλπ) που μόνο σύγχυση θα επεφέραν και θα ατονούσαν το κύριο όνομα με την πάροδο των χρόνων. Ενώ, εξ άλλου, αντενδείκνυται η λύσις τυχόν διπλού ονόματος, εν όψει των τεταμένων σχέσεων ημών των γονέων του, διότι ενέχει τον κίνδυνον διασπάσεως της προσωπικότητος του τέκνου μας, αφού θα αποκαλήται δια διαφορετικών κυρίων ονομάτων, καθόσον, πολύ πιθανόν, καθένας των γονέων του και οι οικείοι του να χρησιμοποιούν, εκ του συνθέτου ονόματος αυτού, εκείνο της αρεσκείας τους (Κυριτσάκης, υπό την ΑΠ 1197/93 ΕλλΔνη 35.1266, Διαμαντόπουλος, υπό την ΕφΑθ 558/95 ΕλλΔνη 37.353, ΜΠρΠρεβ 125/1997 ΝΟΜΟΣ). ε) Άλλωστε ούτε και κάποιον κοινωνικό ή άλλο σκοπό σύμφωνα με τις παραδόσεις και τα έθιμα μπορεί να εκπληρώσει η πρόσδοση του ονόματος ++ εις το τέκνο καθόσον το τέκνο μας, ουδεμία σχέση και επαφή είχε ποτέ με το πρόσωπο του πατρός του καθ` ου, που ποτέ δεν το επισκέφθηκε και δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη του και επιπλέον είναι αδύνατο να ικανοποιηθούν η παραδόσεις και τα έθιμα με αυτό τον τρόπο, τα οποία επιτελούν τον κοινωνικό τους ρόλο ακριβώς γιατί έτσι δηλώνεται η απώτερη καταγωγή, αφού ο αντίδικος προσβάλλει την γνησιότητα αυτής της καταγωγής και συνεπώς μόνο σύγχυση δύναται να επέλθει και στις μελλοντικές κοινωνικές του σχέσεις.

         Όθεν, επιβάλλεται από το συμφέρον του η λήψη αποφάσεως δια της οποίας, ρυθμιζομένης της ασκήσεως της γονικής μέριμνας, το Δικαστήριον αποφασίση να δοθή εις το ως άνω ανήλικον, αβάπτιστον, τέκνον μας το όνομα ++, το όποιον και χριστιανικόν και ευηχον τυγχάνει και ως εκ τούτου κανένα πρόβλημα δεν θα δημιουργήσει εις τον κοινωνικό βίο του ανηλίκου και ούτε θα συντελέσει εις την καθ`οιονδήποτε τρόπο κοινωνική του απομόνωση κατά τα κρίσιμα για τη διάπλαση του χαρακτήρα και της εν γένει προσωπικότητας του χρόνια της παιδικής και της εφηβικής του ηλικίας.

Για τους ίδιους δε ανωτέρω λόγους, ιδίως αν γίνει δεκτή η ανωτέρω άποψη (ΕφΑθ 3718/2008 Δνη 2009/249) ότι «η κατά την τέλεση του μυστηρίου του βαπτίσματος πραγματοποιούμενη ονοματοδοσία συνιστά ένα εκ των τρόπων κτήσεως του κυρίου ονόματος», και πάντως για τους λόγους συμφέροντος του τέκνου μας τους οποίους και αναλυτικά εκθέτω ανωτέρω για την νομική και ουσιαστική βασιμότητα του αιτήματός μου για αφαίρεση της γονικής μέριμνας κατά το τμήμα της βάπτισης και στους οποίους παραπέμπω, επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου, λόγω διαφωνίας-άρνησης του αντιδίκου και γι` αυτό το σοβαρό για την ζωή του θέματος, δηλ. της βάπτισης και εν ταυτώ της επιλογής αναδόχου και θρησκεύματος, και η λήψη αποφάσεως (την οποία αιτούμαι) δια της οποίας, ρυθμιζομένης της ασκήσεως της γονικής μέριμνας, το Δικαστήριον αποφασίση να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως αυτού κατά το Χριστιανικό δόγμα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, είτε στον ΙΝ Αγ.++ της ομώνυμης ενορίας, είτε στην Ι.Μ ++ όπου διακονεί και ο πνευματικός μου και τον οποίο έχουμε επισκεφθεί πλειστάκις με το τέκνο μας, που αισθάνεται πλέον οικειότητα προς το πρόσωπο και το μέρος, με ανάδοχο της επιλογής μου την κ. ++, α` εξαδέλφη μου, κάτοικο ++, στο πρόσωπο της οποίας είχαμε συμφωνήσει με τον καθ` ου πρίν την διάσπαση, λόγω του ηθικού και ακέραιου χαρακτήρος της και της αγάπης που τρέφει για τα τέκνο και η ίδια το επιθυμεί, διότι το τέκνο μας ευρίσκεται σε ηλικία που κατά τα κρατούντα κοινωνικά και με βάση την κοινωνική συνείδηση και παραδόσεις, επιβάλλεται να βαπτισθεί προκειμένου να αποκτήσει την αυτόνομη πνευματική και ατομική και εν ταυτώ και κοινωνική του οντότητα και αναγνωρισιμότητα ως ισότιμου μέλους και αυθύπαρκτης προσωπικότητας και κοινωνού, για τα οποία, με βάση της Ελληνοχριστιανικές κυρίαρχες αντιλήψεις και στον τόπο που μεγαλώνει, απαιτείται η διαδικασία και η τελετουργία της βάπτισης, διαφορετικά, κινδυνεύει να απομονωθεί κοινωνικά και έτσι πλήττεται, άλλως κινδυνεύει άμεσα, η ομαλή και υγιής ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, αλλά και η ορθή και επιθυμητή κοινωνική του εξέλιξη και πρόοδος. Άλλωστε, τόσο εγώ όσο και ο αντίδικος είμαστε βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και η διαφωνία-άρνησή του να συναινέσει και να συμπράξει στην βάπτιση του τέκνου μας, οπωσδήποτε δεν έχει ως αιτία την διαφορετικότητα Θρησκείας ή Δόγματος για το τέκνο μας (άλλωστε έγινε και ο σαραντισμός με βάση τους κανόνες του αιτούμενου δόγματος και Θρησκείας), ή την επιλογή αναδόχου, αφού στο πρόσωπο της ανωτέρω είχαμε συμφωνήσει για τους ανωτέρω λόγους, αλλά την επιθυμία του να μην έχει καμία σχέση και δεσμό με αυτό, το οποίο αποποιείται και την τεταμένη αντιδικία μεταξύ μας.

                                       V

Όμως, κατά την υποστηριζόμενη και με την παρούσα αίτησή μου, άποψη, το ορθό είναι ότι όσα θέματα έχουν σχέση με την τέλεση του μυστηρίου του βαπτίσματος (που όπως ειπώθηκε είναι ανεξάρτητο από την ονοματοδοσία η οποία δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του εφάπαξ τελουμένου μυστηρίου του Βαπτίσματος, καθόσον το όνομα αποκτάται και με σχετική δήλωση των προαναφερομένων προσώπων προς τον αρμόδιο ληξίαρχο. Γεωργ-Σταθ. υπο Εισαγ.παρατηρήσεις στα άρθρα 1505-1541, αρ.146, σημ. 226 όπου και παραπομπή σε ΑΠ 240/1975, 99/1985, 556/1986), όπως η επιλογή του προσώπου του αναδόχου, ο καθορισμός του τόπου και του χρόνου της τελετής και η ρύθμισις όλων των υπολοίπων λεπτομερειών πρακτικής φύσεως ή κοινωνικής δεοντολογίας, εκφεύγουν του ευρυτέρου περιεχομένου της γονικής μερίμνης και εμπίπτουν εις την άσκησιν της επιμελείας του προσώπου του ανηλίκου τέκνου, εις το όποιον αφορούν. Ώς εκ τούτου, διά την ρύθμισιν των ζητημάτων αυτών δεν απαιτείται κοινή απόφασις αμφοτέρων των γονέων, αλλά αρκεί η απόφασις του ενός μόνον εξ αυτών, εις τον όποιον έχει ανατεθή αποκλειστικώς η άσκησις της επιμελείας, εκτός εάν από την άσκησιν της επιμελείας εξηρέθησαν ρητώς τα ζητήματα αυτά, με συνέπειαν, εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν, να μην υφίσταται δικαιοδοσία του Δικαστηρίου πρός άρσιν διαφωνίας των γονέων περί των εν λόγω ζητημάτων (Εφ.Λαρίσης 118/2006). Άλλωστε και μετά την βάπτιση, το δικαστήριο δεν εμποδίζεται να κρίνει περί της ονοματοδοσίας μετά από σχετικό αίτημα των γονέων που διαφωνούν (ΑΠ 947/1996, ΝΟΜΟΣ), αφού όπως ειπώθηκε, πρόκειται για διαφορετικά ζητήματα.

Εν προκειμένω λοιπόν η ανωτέρω ++ απόφαση, δέχθηκε ότι η βάπτιση δεν εμπίπτει στο λειτουργικό περιεχόμενο της επιμέλειας, αλλά της γονικής μέριμνας. Στην ουσία, επικαλούμενη την ΕφΘρακ 226/2012 που έκρινε ότι «στην επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και η μόρφωση αυτού, ενώ σοβαρότερα θέματα, όπως η ονοματοδοσία με τη βάπτισή του …, αποτελούν αντικείμενο της γονικής μέριμνας, η οποία ασκείται και από τους δύο γονείς», δέχτηκε την βάπτιση ως τρόπο κτήσης του ονόματος και γι` αυτό θεωρεί ότι ανήκει στην γονική μέριμνα (κατά την κρατούσα άποψη όμως, η βάπτιση, δεν αποτελεί νόμιμο τρόπο κτήσης του ονόματος).       

Επικουρικά λοιπόν και στην περίπτωση που το Δικαστήριό σας δεχτεί, αντίθετα με την ++ απόφαση ασφαλιστικών μέτρων (που δεν δημιουργεί φυσικά δεδικασμένο για το κριθέν νομικό ζήτημα αφενός εκ της φύσεώς της, αφετέρου ως εκ του αντικειμένου που καταλαμβάνει το δεδικασμένο, στο οποίο, ως γνωστό, δεν εμπίπτει η ερμηνεία του κανόνα δικαίου), ότι η βάπτιση δεν εμπίπτει στην γονική μέριμνα, αλλά στην άσκηση της επιμέλειας, που όμως ήδη μου έχει ανατεθή προσωρινώς αποκλειστικά και έτσι για το λόγο αυτό απορρίψει το αμέσως ανωτέρω αίτημά μου όπως, ρυθμιζομένης της ασκήσεως της γονικής μέριμνας, το Δικαστήριον αποφασίση να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως κατά τον ανωτέρω τρόπο που αιτούμαι, τότε, δέον και αιτούμαι για τους ίδιους ανωτέρω λόγους συμφέροντος του τέκνου, στους οποίους και παραπέμπω, όπως το δικαστήριό σας αποφασίσει, μεταρρυθμίζοντας και δη συμπληρώνοντας την ανωτέρω απόφαση, να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως στα πλαίσια πλέον των λειτουργικών καθηκόντων και δικαιωμάτων της επιμέλειας που μου έχει ανατεθεί ήδη και συναφώς αιτούμαι να μου χορηγήσει και το σχετικό δικαίωμα-άδεια να προβώ στην τέλεση του μυστηρίου της βάπτισης, με το ανωτέρω θρήσκευμα, είτε στον ανωτέρω Ι.Ν της ενορίας μου, είτε στην Ι.Μ ++, με ανάδοχο την κ. ++, α` εξαδέλφη μου, κάτοικο Καρδίτσας, ρυθμίζουσα κατ` επιλογήν μου και τα λοιπά περί αυτής πρακτικά ζητήματα (χρόνου κλπ), ως έχουσα την αποκλειστική προσωρινή επιμέλεια του τέκνου μου. 

                                   VI

Συντρέχει δε κατά νόμω, με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά που αφορούν το πρόσωπο του ανήλικου τέκνου μας, αυτονόητη άμεση και επείγουσα περίπτωση, αλλά και άμεσος και επικείμενος κίνδυνος όπως το δικαστήριό σας, επέμβη με τη λήψη νέων ασφαλιστικών μέτρων για να ρυθμίσει την δυσμενή κατάσταση που δημιουργήθηκε από την παράνομη συμπεριφορά του καθ` ου εις βάρος των συμφερόντων και δικαιωμάτων του ανηλίκου και έτσι να αποφασίσει προσωρινά να αφαιρέσει την γονική μέριμνα συνολικά από τον αντίδικο, άλλως κατά τα τμήματα της ονοματοδοσίας και της βάπτισης, άλλως, λόγω της ανωτέρω αρνήσεως και διαφωνίας του αντιδίκου, να ρυθμίσει προσωρινά την άσκηση της γονικής μέριμνας ως προς την ονοματοδοσία και την βάπτιση αυτού και να αποφασίσει προσωρινά να δοθεί στο παιδί το όνομα ++ και να διενεργηθεί το μυστήριο της βάπτισης κατά τα ανωτέρω, άλλως να αποφασίσει να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως στα πλαίσια πλέον των λειτουργικών καθηκόντων και δικαιωμάτων της επιμέλειας που μου έχει ανατεθεί και συναφώς να μου χορηγήσει και το σχετικό δικαίωμα-άδεια να προβώ στην τέλεση του μυστηρίου της βάπτισης και άπαντα τούτα μέχρι εκδόσεως οριστικής και σε β` βαθμό αποφάσεως επι της ανωτέρω ασκηθείσης κυρίας αγωγής μου ανάθεσης γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας που συζητήθηκε την ++ στο ΜΠρ ++ και επι της οποίας εκδόθηκε η ανωτέρω μη οριστική ++ απόφασή του και τούτο διότι:

Το τέκνο μας ευρίσκεται σήμερα, σε ηλικία που, με βάση τα έθιμα της Ελληνικής Παραδόσεως, αλλά και τους ιερούς κανόνες και παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, οπωσδήποτε πρέπει να βαπτισθή, διάγον ήδη το 3^ο έτος της ηλικίας του, αλλά και να λάβει με βάση τα ανωτέρω, κύριο όνομα, αφού, μέρα με την ημέρα, εισέρχεται πλέον σε όλο και περισσότερες νομικές και κοινωνικές σχέσεις για την επιτυχή αντιμετώπιση των οποίων, αναγκαίως απαιτούνται αυτά.

Ακριβώς όμως διότι η ανωτέρω με αρ. ++απόφαση του ΜΠρ++, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης για την γονική μέριμνα και ονοματοδοσία, μέχρις αμετακλήτου εκδόσεως αποφάσεως επι της αγωγής προσβολής πατρότητας του αντιδίκου, σε συνδυασμό με την ρητή άρνηση του αντιδίκου με το ανωτέρω εξώδικό του την ++, ο οποίος επικαλούμενος αυτή την απόφαση δηλώνει ότι καμία πράξη σχετικά με το ανήλικο δεν θα προχωρήσει αν δεν εκδοθεί απόφαση για την αγωγή προσβολής της πατρότητας, προκύπτει ότι επήλθε σημαντικότατη επι τα χείρω για τα συμφέροντα του τέκνου, μεταβολή των πραγμάτων σε σχέση με τις συνθήκες που υπήρχαν τον Ιούλιο του 2016, ότε και συζητήθηκε η ανωτέρω αίτησή μου ασφαλιστικών και εκδόθηκε η ανωτέρω απόφαση ++ που απέρριψε τότε τα ανωτέρω αιτήματά μου, καθόσον τότε επίκειτο η συζήτηση της ανωτέρω κυρίας αγωγής μου την ++ και πάντως τότε υπήρχε και ένα μικρό χρονικό και κοινωνικό «περιθώριο» αναμονής για την βάπτισή του και ονοματοδοσία, εν` όψει της ηλικίας του και της προσδιορισμένης να συζητηθεί εν ευθέτω χρόνο (++) αγωγής μου που θα έλυνε τα ζητήματα αυτά.

Δυστυχώς όμως, μετά την ανωτέρω εξέλιξη, είναι περισσότερο από φανερό ότι, από σήμερα, μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης επι της αγωγής γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας, που θα κρίνει τα σχετικά ζητήματα, δηλ. για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, το τέκνο μας, θα ευρίσκεται δέσμιο μίας δυσμενέστατης κατάστασης, που θα περιπλέξει και θα εντείνει τα ανωτέρω ήδη δημιουργούμενα προβλήματα της αυτονομίας και του αυθύπαρκτου της προσωπικότητάς του, τα οποία και θα οξύνονται όσο μεγαλώνει και καταλαβαίνει την θέση του στις κοινωνικές σχέσεις, την οποία όμως δεν θα μπορεί να προσδιορίσει ασφαλώς χωρίς όνομα και βάπτιση, με άμεσο κίνδυνο ανώμαλης εξέλιξης τη ψυχικής υγείας, αλλά και αποκλεισμού του από τις κοινωνικές σχέσεις, αφού άλλωστε ο αντίδικος αρνείται πλέον οριστικά και μετά το ανωτέρω από ++ εξώδικό μου να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια για να καταστή δυνατή η βάπτισή του και ονοματοδοσία.

Ας αναλογιστεί παρακαλώ το Δικαστήριό σας τον μακρότατο χρόνο που απαιτείται, σύμφωνα με την γνωστή δικαστηριακή πρακτική και το είδος των απαιτούμενων διαδικαστικών πράξεων, για την έκδοση καταρχήν αμετάκλητης απόφασης επι της αγωγής προσβολής της πατρότητας και την, μετά ταύτα, έκδοση και τελεσίδικης απόφασης επι της αγωγής γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας μου (συζήτηση αγωγής προσβολής, έκδοση απόφασης, ορισμός χρόνου εξέτασης, διενέργεια αυτής, κλήση για νέα  συζήτηση, έκδοση απόφασης, επίδοση, έφεση, αναίρεση και εν συνεχεία, κλήση για νέα συζήτηση της αγωγής γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας μου, συζήτηση, έκδοση απόφασης, έφεση, δηλ. 10ετίας!!), έτσι ώστε με ασφάλεια να κρίνει περί της άμεσης ανάγκης ρύθμισης της δημιουργηθείσης και μετά βεβαιότητας δημιουργηθησόμενης δυσμενούς, ακροσφαλέστατης και κινδυνώδους για το ανήλικο τέκνο κατάστασης καθ` εκάστην, αφού είναι βέβαιο ήδη από τώρα, με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, ότι ουσιαστικά, αν δεν παρέμβη το δικαστήριο σας άμεσα, θα δημιουργηθούν μέχρι του αμετακλήτου και της τελεσιδικίας, τετελεσμένες και χρόνιες εις βάρος του καταστάσεις (προσωπικές, νομικές, κοινωνικές) στις οποίες θα παγιδευθεί χωρίς όνομα και χωρίς να είναι βαπτισμένο, με αδιανόητα περαιτέρω καταστροφικά αποτελέσματα στην συναισθηματική και ψυχική υγεία του, στην ατομικότητα του, στην ικανότητά του να αναπτύσσεται μέσα από τις κοινωνικές και νομικές σχέσεις που το αφορούν κλπ., ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι μετά βεβαιότητας η ανωτέρω αγωγή μου γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας, θα γίνει δεκτή με βάση όλα όσα ανωτέρω εκτίθενται και άλλωστε έχουν πιθανολογηθεί και ως βάσιμα και αληθή με την με αρ. ++ απόφαση του Δικαστηρίου σας. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρεται ότι σε πρώτο χρόνο, δεν θα είναι δυνατή η αποδοχή και εγγραφή του, μέχρι τέλη Ιουνίου 2017 που είναι η προθεσμία, σε κρατικά προγράμματα δωρεάν φοίτησης σε παιδικό σταθμό και συνακόλουθα, από το Σεπτέμβριο του 2017 και φοίτησή του σ` αυτά και φυσικά χωρίς κύριο όνομα και αβάπτιστο, θα είναι αδύνατη και πάντως δυσεπίλυτη η εγγραφή του αργότερα σε προνηπιακά και νηπιακά τμήματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης και στο Δημοτικό, όπως επίσης είναι αδύνατη και θα εξακολουθεί να είναι αδύνατη και η έκδοση π.χ διαβατηρίου χωρίς κύριο όνομα, ακόμα και αν συναινούν οι γονείς, γεγονός που οπωσδήποτε δημιουργεί κατάσταση αβεβαιότητας καθ` όλο το διάστημα μέχρι και την έκδοση οριστικής και σε β` βαθμό αποφάσεως περί ονοματοδοσίας του, εις την περίπτωση που παραστή ανάγκη μεταβάσεώς του στην Αλλοδαπή εφόσον εν τω μεταξύ, ανακύψει λ.χ λόγος υγείας του. Τούτη η πιθανότητα δεν είναι εκτός κάθε βασίμου προβλέψεως της ανθρώπινης εμπειρίας κατά τον ίδιο τρόπο που επι τη βάσει τέτοιας βασίμου πιθανότητας κατά την κοινή εμπειρία, καθίσταται υποχρεωτική η αστική ασφάλιση οχημάτων για τον κίνδυνο προκλήσεως ζημιών από την κυκλοφορία τους.

Συνεπώς, μετά τη συζήτηση των ανωτέρω ασφαλιστικών μέτρων (7^ος/2016), συνέβησαν τα ανωτέρω κρίσιμα για την επανεκτίμηση της υπόθεσης γεγονότα και δημιουργήθηκαν από Ιανουάριο του 2017 που δημοσιεύτηκε η ανωτέρω απόφαση και το εξώδικο του αντιδίκου την ++, νέες καταστάσεις σχετικά με την ανωτέρω προσωπική, ηθική και κοινωνική κατάσταση του ανηλίκου, οι δυσμενείς συνέπειες των οποίων μετά βεβαιότητας εκτείνονται και εις το μέλλον και οι οποίες, ακριβώς για το λόγο αυτό, χρήζουν επέμβασης του δικαστηρίου σας και ρύθμισης άμεσα. Αναφέρομαι σε όλα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν για τις προσβολές και τους κινδύνους που δημιουργούνται απ` αυτή την δυσμενή κατάσταση και εν` όψει των ανωτέρω θα δημιουργούνται μετά βεβαιότητας και επι μακρόν στο μέλλον, τα οποία φυσικά είναι καθημερινά, συνεχή και άμεσα, με αποτέλεσμα, ενόσω δεν παρεμβαίνει το δικαστήριό σας για την γονική μέριμνα, το κύριο όνομα και την βάπτισή του, να υφίσταται άμεσος κίνδυνος βλάβης στην ψυχική και ηθική υγεία του ανηλίκου και στην ομαλή πνευματική και ηθική διάπλαση της προσωπικότητάς του και δια τούτο και στην καθόλου κοινωνική του εξέλιξη και πρόοδο (βλ. ενδ. ΜΠρΡόδου 4448/2007 ό.α).

 Άλλωστε όπως ήδη ειπώθηκε, τα ανωτέρω ζητήματα της βάπτισης και ιδίως του κυρίου ονόματος αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο αναγνώρισης και ταυτοποίησής του ανηλίκου, χαρακτηρίζει την αστική του κατάσταση και το συνοδεύει σε όλο το δημόσιο και κοινωνικό του βίο και, με την έννοια αυτή, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, που ενδιαφέρει τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Και επι ζητημάτων προσωπικότητας παγίως γίνεται δεκτό ότι αυτή ως απόλυτο δικαίωμα προστατεύεται στο διηνεκές και δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία η προστασία της υπο περιορισμένο χρονικό διάστημα καθόσον οι εκφάνσεις της είναι σύμφυτες με την συνεχή και καθ` εκάστην νομική στιγμή, ύπαρξη του προσώπου. Οι εκφάνσεις της και εν προκειμένω η ατομικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ενεστώσα, παρούσα και ζώσα ύπαρξη του προσώπου και συνεπώς αμέσως χρήζουν ρύθμισης εφόσον παρίσταται ανάγκη, ως εν προκειμένω της ρύθμισης δια δικαστικής απόφασης της γονικής μέριμνας, καθόσον και χωρίς τα ανωτέρω ανακύπτοντα ή ανακυψόμενα εις το μέλλον ζητήματα αφορώντα την πρακτική καθημερινότητά του και τον κοινωνικό του προσδιορισμό δια της ονοματοδοσίας του, και πάλιν το ζήτημα της ονοματοδοσίας του θα ανάκυπτε επείγον και άμεσο ως εκ της προστασίας του απολύτου δικαιώματος της προσωπικότητάς του, άνευ του οποίου δεν δύναται τούτη να θεωρείται ολοκληρωμένη ως προς όλας αυτής τα ακτίνας. Γι` αυτό άλλωστε και γίνεται παγίως δεκτό ότι στις περιπτώσεις αυτές ήτοι της προστασίας της προσωπικότητας, δεν εμποδίζεται, αλλά επιβάλλεται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων καθόσον δεν μπορεί να νοηθεί πλήρης ικανοποίηση δικαιώματος αφενός μεν ως εκ του απολύτου χαρακτήρος αυτής, αφετέρου διότι σε κάθε περίπτωση ως εκ του εις το διηνεκές χαρακτήρος της, υπολείπεται της οριστικής, χρονικά (βλ. ανωτέρω παραπομπές, αλλά και ΜΠρΑθ 4205/2016 ΝΟΜΟΣ, Βαθρακοκοίλης Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, τ.Δ`, υπο 692.14).

  Συνεπώς η άρνηση λήψεως ασφαλιστικών μέτρων για την γονική μέριμνα, όνομα και βάπτιση, μετά την έκδοση της ανωτέρω μη οριστικής απόφασης, που μετέβαλε τα πράγματα και παρατείνει μακροχρόνια μία κατάσταση απίθανης εμπλοκής και σύγχυσης, την οποία κατά τα ανωτέρω ο αντίδικος με το εξώδικό του εκμεταλλεύεται, δημιουργεί, αλλά και μετά βεβαιότητας θα δημιουργεί καθημερινά και εις το μέλλον και για απίθανα μεγάλο χρονικό διάστημα, αφόρητες συνέπειες για το ανήλικο τέκνο, οι οποίες, συγκρινόμενες με τις συνέπειες που θα προκληθούν στον αντίδικο από την λήψη ασφαλιστικών μέτρων, είναι πολύ βαρύτερες, αν όχι οι μόνες, όχι μόνο εν` όψει του πιθανολογούμενου μετά βεβαιότητας αποτελέσματος της κυρίας ανωτέρω δίκης της γονικής μέριμνας και ονοματοδοσίας, αλλά και διότι, κυρίως, δεν συνιστούν (η αφαίρεση της γονικής μέριμνας, η ονοματοδοσία και η βάπτιση), συνέπειες για τον αντίδικο, αφού ο ίδιος προσέβαλε την πατρότητα, αρνείται την σχέση του με το τέκνο μας και δεν επιθυμεί να είναι πατέρας.   

Συνεπώς νόμιμη συντρέχει περίπτωση, ήγουν άμεση και επείγουσα περίπτωση αλλά και άμεσος και επικείμενος κίνδυνος για τα συμφέροντα και δικαιώματα του ανηλίκου, όπως ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα κατά τα ανωτέρω αιτούμενα.

Εν τέλει σημειώνεται ότι ουδεμία δέσμευση παράγεται από το (οιονεί οριστικό) δεδικασμένο της με αρ. ++ αποφάσεως ασφαλιστικών μέτρων του Δικαστηρίου σας. Διότι για τα αιτήματα-αντικείμενα της αφαίρεσης από τον αντίδικο και της ανάθεσης σε μένα της άσκησης της γονικής μέριμνας, άλλως των τμημάτων αυτής που αφορούν την αφαίρεση και ανάθεση της ονοματοδοσίας και της βάπτισης, πρόκειται για νέα αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, καθόσον γι` αυτά τα αντικείμενα που δεν εξετάστηκαν σε δίκη ασφαλιστικών, δεν υφίσταται καμία απόφαση ασφαλιστικών που να τα εξέτασε στην ουσία τους και να τα απέρριψε και οπωσδήποτε δικαιολογείται η λήψη τους εν` όψει της διαμορφωθείσας ανωτέρω σημερινής δυσμενούς κατάστασης την οποία και επικαλούμαι. Αν δε ήθελε απορριφθούν τα αιτήματά μου αυτά και συνεπώς το δικαστήριό σας εξετάσει το επικουρικά προβληθέν (αίτημα-αντικείμενο), δηλ. της δικαστικής ρύθμισης της ονοματοδοσίας και βάπτισης συνεπεία της διαφωνίας/άρνησης των γονέων ως προς αυτά, οι οποίοι έχουν από κοινού την γονική μέριμνα, τότε και πάλι πρόκειται για νέα αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, καθόσον η ++ ανωτέρω απόφαση ήταν απορριπτική γι` αυτά τα ζητήματα, η δε λήψη των παρόντων νέων μέτρων, δικαιολογείται ακριβώς από την ανωτέρω επισυμβάσα μεταβολή των πραγμάτων που επικαλούμαι, διότι το όποιο τυχόν παραχθέν δεδικασμένο εκ της ανωτέρω απορριπτικής για τα ανωτέρω ζητήματα, απόφασης, κάμπτεται από την ανωτέρω μεταβολή των συνθηκών (υπο την έννοια της 696.3) την οποία και ρητά επικαλούμαι και έτσι νομίμως και παραδεκτώς ασκώ την νέα παρούσα αίτηση μου, εφόσον κατά τα ανωτέρω συνέβησαν κρίσιμα για την επανεκτίμηση της υπόθεσης, γεγονότα. (Κεραμέας/ Κονδύλης/ Νίκας, ΕρμΚΠολΔ, τ. ΙΙ, υπο 695.6, 696.8). Και μόνο για την βάπτιση, αν ήθελε δεχθεί το δικαστήριό σας, κατά τα ανωτέρω επικουρικώς προβαλλόμενα, ότι εμπίπτει στα πλαίσια της επιμέλειας που μου χορηγήθηκε με την ανωτέρω ++ απόφαση ασφαλιστικών και συνεπώς κατά τούτο διατάχθηκαν ασφαλιστικά μέτρα, πρόκειται για μεταρρύθμιση/συμπλήρωση αυτής, που δικαιολογείται επίσης λόγω της ανωτέρω ιδίας μεταβολής των πραγμάτων που επίσης κάμπτει το δεδικασμένο της κατά την ΚΠολΔ 696.3

  Φυσικά η ανωτέρω κρίση της 25/16 απόφασης ότι «η ονοματοδοσία με τη βάπτιση» προσκρούουν στην διάταξη της ΚΠολΔ 692.4, επίσης δεν δημιουργεί δεδικασμένο για την παρούσα υπόθεση, καθόσον αυτή η κρίση αυτονόητα, δεν αφορούσε την διάγνωση και ασφάλιση του νόμω και ουσιαστικώς βασίμου δικαιώματός μου, αλλά το εντελώς διάφορο ζήτημα του κινδύνου να ικανοποιηθεί πλήρως με το διατασσόμενο μέτρο, το ασφαλιστέο ουσιαστικό δικαίωμα, αν υποτεθεί νόμω και ουσία βάσιμο (γι` αυτό άλλωστε δεν υπάρχει ουσιαστική κρίση γι` αυτό).  

Άλλωστε πλήρης ικανοποίηση δικαιώματος κατ` 692.4 ΚΠολΔ, δεν δύναται κατά νόμω να υπάρξει για την ονοματοδοσία και την βάπτιση (όπως εσφαλμένα δέχθηκε η ++ απόφαση), για τους λόγους που αναφέρθηκαν ήδη, ήτοι διότι πρόκειται για προσβολή του απολύτου δικαιώματος της προσωπικότητας του τέκνου και στην περίπτωση αυτή δεν κινδυνεύει να ματαιωθεί ο πρακτικός σκοπός της κύριας δίκης, γιατί η αξίωση προς παράλειψη μελλοντικών προσβολών ενός απόλυτου δικαιώματος έχει διάρκεια, όση και η διάρκεια του απόλυτου δικαιώματος και κατά συνέπεια, η άνω αξίωση μπορεί να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία, γιατί αποτελεί μια διαρκή έννομη σχέση. Δηλ. η προσωρινή προστασία, υπολείπεται χρονικά της οριστικής και γι` αυτό δεν μπορεί να είναι πλήρης. Κυρίως όμως, διότι γίνεται δεκτό, κατά την εφαρμογή της ΑΚ 1532 (ό.α Γεωργ-Σταθ.) και έχει κριθεί και νομολογιακά (ενδ ΜΠρΡόδου 4448/2007, ό.α), ότι είναι δυνατή προσωρινά και με ασφαλιστικά μέτρα η συνολική αφαίρεση της (άσκησης της) γονικής μέριμνας και άρα και της ονοματοδοσίας και της βάπτισης εφόσον αποτελούν ειδικότερα τμήματά της. Και τούτο  διότι η 692.4 ΚΠολΔ ατονεί κατά τη ρητή νομοθετική επιταγή της 735 ΚΠολΔ, η οποία φυσικά καταλαμβάνει και την περίπτωση της ΑΚ 1532 και γενικώς όλα τα θέματα που μπορούν να ρυθμιστούν οριστικά στο πλαίσιο των ΑΚ 1505-1541, μπορούν να ρυθμιστούν και προσωρινά. (Κεραμέας/ Κονδύλης/ Νίκας, ΕρμΚΠολΔ, τ. ΙΙ, υπο 735 1, 3). 

Επειδή το δικαστήριό σας είναι αρμόδιο και κατά τόπο να λάβει τα αιτούμενα ασφαλιστικά μέτρα, ως το (καθ` ύλην αρμόδιο) δικαστήριο που βρίσκεται πλησιέστερα στον τόπο όπου αυτά πρόκειται να εκτελεστούν (683.4 ΚΠολΔ). Εν προκειμένω όπως σημειώθηκε, κατοικούμε και διαβιούμε με το τέκνο μου μόνιμα στην ++, όπου και αυτό αναπτύσσει τις κοινωνικές του σχέσεις (παιδικός σταθμός, φίλοι κλπ) και σύμφωνα με τα ανωτέρω, και εις εκτέλεση της εκδοθησομένης απόφασης σχετικά με την γονική μέριμνα, το όνομα και την βάπτιση, αφενός η εγγραφή του ονόματος θα γίνει από τον κ. Ληξίαρχο ++ και αφετέρου η βάπτισή του στους ανωτέρω Ι.Ν στην ++. (βλ. ρητά για την τοπική αρμοδιότητα σύμφωνα με το ανωτέρω άρθρο και για διαφορές που απορρέουν από την γονική μέριμνα: ΜΠρΗρ 389/2003,ΜΠρΚω 480/1994 ΝΟΜΟΣ). 

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ και τα κατά τη συζήτηση προστεθησόμενα και με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων μου

ΑΙΤΟΥΜΑΙ: Να γίνει δεκτή για τους ανωτέρω λόγους η παρούσα αίτησή μου και να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα, μέχρι εκδόσεως οριστικής απόφασης και σε β` βαθμό επι της με αρ. κατ. ++ τακτικής (κυρίας) αγωγής μου γονικής μέριμνας και επιμέλειας και ονοματοδοσίας που συζητήθηκε στο ΜΠρΘεσσαλονίκης την ++ και επι της οπίας εκδόθηκε η με αρ. 66 απόφαση που ανέβαλε τη συζήτηση αυτής μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης επι της με αρ. κατ. ++ αγωγής προσβολής της πατρότητας του άρρενος τέκνου μας, του αντιδίκου, που εκκρεμεί στο Μονομελές Πρωτοδικείο ++ και, ρυθμιζομένου δικαστικά του τρόπου άσκησης της γονικής μέριμνας του ανηλίκου άρρενος αβάπτιστου τέκνου μας, να αφαιρεθεί αυτή λόγω κακής άσκησης, εν όλω από τον καθ` ου πατέρα και να ανατεθεί αποκλειστικά σε μένα την μητέρα, άλλως, να αφαιρεθούν απ` αυτόν τα τμήματα της γονικής μέριμνας που αφορούν την ονοματοδοσία και την βάπτιση του ανηλίκου τέκνου μας και να ανατεθούν αυτά τα τμήματα αποκλειστικά σε μένα, δικαιουμένης μετά ταύτα να εγγράψω αυτό με δήλωσή μου ενώπιον του κ. Ληξίαρχου ++, στο Ληξιαρχείο ++, με το όνομα ++ και να διενεργήσω την τελετουργία και το μυστήριο της βάπτισης αυτού, είτε στον Ι.Ν Αγ. ++ της ομώνυμης ενορίας ++ της Ι.Μ.++, είτε στην Ι.Μ ++, κατά το δόγμα της Ελληνικής Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και εν γένει να διενεργήσω όλα τα απαιτούμενα πρακτικά ζητήματα (τόπος, χρόνος, ανάδοχος κλπ) προς σύννομη εκπλήρωση των ανωτέρω.

Άλλως και επικουρικά, αν το Δικαστήριό σας δεν αφαιρέσει συνολικά τη γονική μέριμνα από τον αντίδικο ή τα ανωτέρω τμήματα της ονοματοδοσίας και της βάπτισης και δεν την αναθέσει αποκλειστικά σε μένα και άρα διατηρήσει αυτός από κοινού με μένα αυτή ως προς τις λοιπές λειτουργίες της (πλήν φυσικά της επιμέλειας που μου έχει ανατεθή), να αποφασίση το Δικαστήριον σας, ρυθμιζομένης της ασκήσεως της γονικής μέριμνας α) να δοθή εις το ως άνω ανήλικον, αβάπτιστον, τέκνον μας το όνομα ++ και β) να διενεργηθή το μυστήριο και η τελετουργία της βαπτίσεως κατά το Χριστιανικό δόγμα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, είτε στον ΙΝ ++, είτε στην Ι.Μ ++, με ανάδοχο της επιλογής μου την κ. ++ , α` εξαδέλφη μου, κάτοικο ++.

Άλλως και όλως επικουρικά και στην περίπτωση που το Δικαστήριό σας δεχτεί, ότι η τέλεση  της βάπτισης δεν εμπίπτει στην γονική μέριμνα, αλλά στην άσκηση της επιμέλειας που ήδη μου έχει ανατεθή προσωρινώς αποκλειστικά, να αποφασίση το δικαστήριό σας, μεταρρυθμίζοντας την ανωτέρω ++ απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του ΜΠρ, να διενεργήσω, ως έχουσα την αποκλειστική προσωρινή επιμέλεια του τέκνου μου στον ανωτέρω τόπο που διαμένουμε, το μυστήριο και την τελετουργία της βαπτίσεως στα πλαίσια πλέον των λειτουργικών καθηκόντων και δικαιωμάτων της επιμέλειας που μου έχει ανατεθεί ήδη και συναφώς να μου χορηγήσει και το σχετικό δικαίωμα-άδεια να προβώ στην τέλεση του μυστηρίου και της εν γένει τελετουργίας της βάπτισης, με το ανωτέρω θρήσκευμα, είτε στον ΙΝ Αγ. ++, είτε στην Ι.Μ ++, με ανάδοχο την κ. ++, α` εξαδέλφη μου, κάτοικο ++, ρυθμίζουσα κατ` επιλογήν μου και τα λοιπά περί αυτής πρακτικά ζητήματα (χρόνου κλπ), ως έχουσα την αποκλειστική προσωρινή επιμέλεια του τέκνου μου. 

Να καταδικαστεί ο αντίδικος στην δικαστική μου δαπάνη.

                Ο ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

                Ανδρέας Βρόντος,2441041255

             ΑΜ ΔΣΚ 246, andrea08@otenet.gr