Αμέσως μετά την ανωτέρω οριστική διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεως με τον καθ` ου, άσκησα την από 24 Μαρτίου 2015 τακτική αγωγή γονικής μέριμνας (επιμέλειας), διατροφής και ονοματοδοσίας (αρ. κατ. ++) στον Μονομελές Πρωτοδικείο++, που αρχικώς ορίστηκε να συζητηθεί την 8/6/2015 και μετά από αναβολές (14/12/15,28-3-16) την 31-10-2016. Επίσης άσκησα εναντίον του στο ίδιο δικαστήριο, την από 24 Μαρτίου 2015 αγωγή διαζυγίου (αρ.κατ.++) που συζητείται την 21-10-2016.
Ο δε αντίδικος, με την από 4/5/2015 με αρ. κατ. ++ αίτησή του στο ++, ζήτησε και επέτυχε, με την με αρ. ++ απόφαση εκούσιας δικαιοδοσίας, τον διορισμό της αδελφής του ως ειδικής επιτρόπου για την εκπροσώπηση του ανηλίκου επι της ανοιγησομένης δίκης προσβολής πατρότητας και εν τέλει άσκησε την από 2/9/2015 με αρ. κατ.++ ενώπιον του ++ αγωγή προσβολής πατρότητας, η δικάσιμος της οποίας ορίστηκε για την 19-2-2016 και μετά από αναβολή για την 27-1-2017. Σ` αυτήν ισχυρίζεται ότι «πληροφορήθηκα πως η εκτιμώμενη ημερομηνία σύλληψης του παιδιού ήταν σε περίοδο που δεν είχα καμία σαρκική συνάφεια με την εν διαστάσει σύζυγό μου αφού η ίδια απουσίαζε εκτός Θεσσαλονίκης», αλλά και ότι «σύμφωνα με τις τελευταίες εξετάσεις που διενεργήθηκαν από την κλινική Biomed-Βιοιατρική φαίνεται πως είμαι ανίκανος προς τεκνοποίηση σε ποσοστό 92%», τούτα δε τον έκαναν «πλέον να πειστώ… πως δεν είμαι ο βιολογικός πατέρας του φερόμενου τέκνου μου.»
Εν τω μεταξύ ο αντίδικος αδιαφορούσε πλήρως για μένα και το τέκνο μας. Δεν ήρθε ποτέ να το δεί στην ++ και ούτε κατ` άλλο τρόπο ενδιαφέρθηκε να επικοινωνήσει μαζί του, αγνοώντας ακόμα και την φυσιογνωμία του και φυσικά παρά τις ανάγκες μας και παρά την κατάσταση ανεργίας μου, ουδέν ποσό κατέβαλε για διατροφή, με αποτέλεσμα να διαβιούμε από την σύνταξη του πατρός μου που και αυτή δεν εξαρκεί καθότι αναλώνεται στην θεραπεία της καρκινοπαθούς, στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας, μητρός μου. Επιπλέον, αρνούνταν να συμπράξει στον ληξίαρχο για την ονοματοδοσία του τέκνου, αν και ήταν απολύτως αναγκαίο για την εγγραφή του σε παιδικό σταθμό, για την ασφάλισή του αλλά και για όλα τα συναφή θέματα της προσωπικής του κατάστασης και φυσικά και για την βάπτισή του, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα το τέκνο μας να μην έχει βαπτιστεί, αν και σε ηλικία που κατά τα κρατούντα στην Ελληνική κοινωνία έπρεπε να έχει γίνει και φυσικά να μην έχει κύριο όνομα.
Αναγκάστηκα λοιπόν να ασκήσω στο Δικαστήριό σας, ως αρμοδίου κατά τόπο, την από 27/4/2016 με αρ. κατ. ++ αίτησή μου ασφαλιστικών μέτρων διατροφής εν διαστάσει συζύγου και ανήλικου τέκνου, ανάθεσης επιμέλειας ανήλικου τέκνου, ονοματοδοσίας αβάπτιστου τέκνου, που, μετά από αίτησή μου στην κ. Πρόεδρο Πρωτοδικών, προσδιορίστηκε να συζητηθεί, λόγω του επείγοντος και κατ` εξαίρεση, για την δικάσιμο της 6ης Ιουλίου 2016. Συνεπεία δε του κατεπείγοντος που προέκυψε λόγω των προθεσμιών εγγραφής του τέκνου σε παιδικό σταθμό, της προθεσμίας υποβολής φορολογικής δήλωσης και της αντίστοιχης δήλωσης για την επιμέλεια του τέκνου για λήψη του σχετικού επιδόματος, της προθεσμίας δήλωσης για καταβολή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε άτομα άνεργα όπως εγώ, που έχουν την επιμέλεια ανηλίκου, αλλά και της ανάγκης διατροφής μας καθόσον η μητέρα μου είχε εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της ασθενείας της και η σύνταξη του πατρός μου δεν επαρκούσε, ούτε και για τη διατροφή του τέκνου μας, υπέβαλα ενώπιόν σας και την από 6/6/2016 αίτησή μου (αρ. κατ. ++) χορήγησης προσωρινής δ/γής που συζητήθηκε αντιμωλία την 8/6/2016 και εξεδόθη την 10/6/2016 προσωρινή δ/γή με την οποία ανατέθηκε σε μένα προσωρινά η επιμέλεια και υποχρεώθηκε ο καθ` ου να καταβάλει για το τέκνο μας το ποσό των 120€/μήνα έως τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μου την 6/7/2016.
Τα ανωτέρω λοιπόν ασφαλιστικά μου, συζητήθηκαν στο δικαστήριό σας αντιμωλία την 6/7/2016 και ο καθ` ου κατά τη συζήτηση, δεχόμενος ότι πρέπει να έχω την επιμέλεια, άσκησε εναντίον μου προφορικά, κατέθεσε δε προς τούτο και το από 6/7/16 σημείωμα, ανταίτηση ρύθμισης επικοινωνίας με το τέκνο μας, αιτούμενος την επικοινωνία με αυτό τις ημέρες και με τον τρόπο που ειδικότερα αναφέρει σ` αυτή, εντελώς φυσικά μη αναμενόμενα σε σχέση με την μέχρι τότε επιδειχθείσα συμπεριφορά του πλήρους αδιαφορίας του προς το τέκνο μας.
Την 15/7/2016, δηλ. σε χρόνο μετά τη συζήτηση και πρίν την έκδοση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, μου επέδωσε την από 12-7-16 εξώδικη πρόσκλησή του, με την οποία μου ζητούσε να του δηλώσω «4-5 ενδεικτικές ημερομηνίες κατά το μήνα Σεπτέμβριο…κατά τις οποίες θα μπορούσατε να παρευρεθείτε στην πόλη της Θεσσαλονίκης μαζί με το τέκνο σας, ώστε να διενεργηθούν οι απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις» στο ιατρικό κέντρο Euromedica, δηλώνοντας ρητά σ` αυτή ότι «εάν διενεργηθούν κοινή συναινέσει οι απαραίτητες ως άνω εξετάσεις προσδιορισμού της πατρότητας του τέκνου σας, θα ματαιωθεί η αγωγή προσβολής πατρότητας που έχει κατατεθεί στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης»
Την 20-7-2016, εξεδόθη η με αρ. 25/2016 απόφαση το δικαστηρίου σας η οποία έκρινε ότι η ανταίτηση του αντιδίκου είναι απαράδεκτη, ελλείψει προδικασίας, διότι σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις ΚπολΔ (ν. 4335/2015) και τα άρθρα 238 και 268 αυτού, έπρεπε να ασκηθεί με αυτοτελές δικόγραφο και να επιδοθεί εμπρόθεσμα και όχι προφορικά κατά τη συζήτηση. Παρά ταύτα, δέχθηκε ότι το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει, παρά την απόρριψη της ανταίτησης, την αυτεπάγγελτη υπο του δικαστηρίου ρύθμιση της επικοινωνίας με τον καθ` ου. Έτσι κατά το διατακτικό της, «απορρίπτει την ανταίτηση», «δέχεται αίτηση…αναθέτει την αποκλειστική άσκηση προσωρινά της επιμέλειας» του τέκνου σε μένα, «υποχρεώνει» τον καθ` ου να καταβάλει σε μένα το ποσό των 200€/μήνα και στο παιδί το ποσό των 250€/μήνα ως διατροφή και εν τέλει «ΡΥΘΜΙΖΕΙ προσωρινά το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα Ηλία Κουρκλίδη με το ανήλικο τέκνο του και ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ αντιστοίχως τη διάδικο μητέρα Ηλιάνα Τσιγάρα, να ανέχεται την παρακάτω προσωρινή επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα του ως εξής: ++++»
Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, ΖΗΤΩ την ανάκληση, άλλως την μεταρρύθμιση της ανωτέρω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων κατά την ανωτέρω διάταξή της-σκέλος περί ρύθμισης της επικοινωνίας του καθ` ου με το τέκνο μας στην οποία προέβη αυτεπαγγέλτως και μετά από απόρριψη ως απαράδεκτης της ασκηθείσης προφορικά ανταίτησης επικοινωνίας του καθ` ου, διότι:
Η ανωτέρω απόφαση, δεν όρισε με καμία διάταξη της προθεσμία για την άσκηση της κύριας αγωγής (επικοινωνίας) στον καθ` ου, σύμφωνα με την ΚΠολΔ 693. Αλλά ούτε και παραδέχεται ότι ο καθ` ου είχε ασκήσει κάποια τέτοια η οποία εκκρεμεί. Πράγματι ούτε ο καθ` ου ισχυρίστηκε με το ανωτέρω από 6/7/2016 σημείωμά του κατά τη συζήτηση ότι έχει ασκηθεί η κύρια-τακτική αγωγή επικοινωνίας απ` αυτόν και αληθώς καμία τέτοια μέχρι σήμερα δεν έχει επιδοθεί σε μένα. Ο καθ` ου επέδωσε σε μένα μόνο αντίγραφο της ανωτέρω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων την 22-8-2016.
Είναι όμως γνωστό ότι τα ασφαλιστικά μέτρα, είναι παρεπόμενα της κυρίας δίκης αφού είναι ρυθμιστικά-εξασφαλιστικά του ασφαλιστέου ουσιαστικού δικαιώματος που αποτελεί το αντικείμενο της κύριας δίκης. Δεν νοούνται συνεπώς χωρίς αυτή. Και γι` αυτό έχουν προσωρινή ισχύ, ήτοι έως την οριστική κρίση της διαφοράς και «συνδέονται τελολογικώς με την κύρια διαγνωστική δίκη η οποία είναι εκκρεμής ή της οποίας επίκειται η έναρξη» και γι` αυτό επίσης υπόκεινται και σε ανάκληση. (Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας, ΕρμΚΠολΔ, τ. ΙΙ, υπο Εισαγ. 682-738, αρ. 11-13). Αντικείμενο δε της δίκης των ασφαλιστικών, δεν είναι φυσικά το ασφαλιστέο δικαίωμα (εδώ η επικοινωνία), αλλά το δικαίωμα για παροχή προσωρινής προστασίας (ό.α αρ. 17).
Δεν χρειάζεται δε να τονιστεί ιδιαίτερα ότι, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση δικαστικής προστασίας (αίτηση, αγωγή, ένδικο μέσο κλπ), έτσι και στα ασφαλιστικά μέτρα, πρέπει να υφίσταται και το άμεσο έννομο συμφέρον (68,70ΚπολΔ) του αιτούντος αυτή, διαφορετικά αυτά απορρίπτονται ως απαράδεκτα. Το έννομο συμφέρον συνίσταται στην ανάγκη παροχής έννομης προστασίας και υπαγορεύεται πρωταρχικά από το ιδιωτικό συμφέρον του διαδίκου που πρέπει να υπάρχει και να αφορά τα ουσιαστικά του δικαιώματα. Πρέπει δηλ. ο προσφεύγων να επιδιώκει προσωπικό όφελος που του αναγνωρίζει ο νόμος. Υφιστάμενο θεωρείται όταν από τη συμπεριφορά του εναγομένου (ή τρίτου) δημιουργείται αντικειμενικά αβεβαιότητα ως προς την ύπαρξη ή την ανυπαρξία ορισμένης έννομης σχέσης του «ενάγοντος» που δημιουργεί κινδύνους στα συμφέροντά του. Πρέπει δε να είναι και άμεσο ήτοι να μην αναφέρεται σε υποθετικές έννομες σχέσεις. Δεν θεωρείται έννομο όταν δεν είναι άξιο δικαστικής προστασίας, όταν δηλ. η διαδικασία προκαλείται από εγωιστικά κίνητρα που δεν κατατείνουν στην ευόδωση έννομης προστασίας. Εξετάζεται δε η ύπαρξή του (ή η απουσία του) και αυτεπάγγελτα. (Κεραμέας ό.α, υπο 68, αρ. 8-11, υπο 70. 6)
Εν προκειμένω εκκρεμοδικία κύριας δίκης για το δικαίωμα επικοινωνίας, δεν υφίσταται, αφού καμία τέτοια αγωγή (τακτική επικοινωνίας) δεν άσκησε ο καθ` ου. Και ούτε φυσικά επίκειται η άσκησή της, διότι κατά τα ανωτέρω ήδη έχει ασκήσει αγωγή προσβολής πατρότητας και συνεπώς η όποια άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας με κύρια δίκη, θα ήταν αντιφατική καταλύοντας κάθε έννομο συμφέρον για την προστασία των ιδιωτικών του δικαιωμάτων εκατέρωθεν, καθόσον άλλωστε η αγωγή επικοινωνίας, δεν θα μπορούσε να ασκηθεί με την επιφύλαξη (εξάρτηση) ότι είναι ο βιολογικός πατέρας. Διότι αυτός που ισχυρίζεται ότι δεν είναι ο βιολογικός πατέρας επιδιώκοντας το προσωπικό όφελος που του αναγνωρίζει ο νόμος από την απόφαση προσβολής πατρότητας, δεν έχει ταυτόχρονα και έννομο συμφέρον προστασίας του δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο, διότι, πρωτίστως η «αμφισβήτηση» και ο «κίνδυνος» αυτού του δικαιώματός του και προσωπικού συμφέροντος, δημιουργήθηκε από την δική του συμπεριφορά και όχι την δική μου ή άλλου τρίτου. Και ούτε μπορεί να θεωρηθεί υφιστάμενο αυτό επειδή υπάρχει το τεκμήριο του νόμου περί πατρότητας, διότι όπως ειπώθηκε, το έννομο συμφέρον υπαγορεύεται από το ιδιωτικό προσωπικό συμφέρον και αφορά το ουσιαστικό δικαίωμα και όχι από το «τεκμήριο» του νόμου. Άλλο λοιπόν η νομιμοποίησή του (εξουσία διεξαγωγής της δίκης για συγκεκριμένο δικαίωμα) ως γονέας επειδή ισχύει το τεκμήριο, οπότε κατ` 1520 ΑΚ ως ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο δικαιούται προσωπικής επικοινωνίας, και άλλο το έννομο συμφέρον (ηθικό και προσωπικό εν προκειμένω) του εν λόγω γονέα επειδή επιδιώκει προσωπικό όφελος από την προσωπική συνάντηση, συνομιλία, συναναστροφή, κοινή έξοδο, ψυχαγωγία (αυτό είναι το ιδιωτικό του συμφέρον που αφορά το ουσιαστικό δικαίωμα της επικοινωνία κατ` 1520ΑΚ. Γεωργ-Σταθ. υπο 1520.αρ.19, 30 επ), με το παιδί του οποίου όμως προσβάλλει την πατρότητα, στην ουσία το τεκμήριο αυτής. Συνεπώς έχοντας ήδη (προ)ασκήσει την αγωγή προσβολής πατρότητας, όχι μόνο απουσιάζει το άμεσο έννομο συμφέρον για άσκηση αγωγής επικοινωνίας, αλλά δεν είναι ούτε και έννομο, αφού αυτός που δεν θέλει να είναι ο πατέρας, δεν επιθυμεί δηλ. την προστασία των συμφερόντων που απορρέουν από το ουσιαστικό δικαίωμα της επιμέλειας ως γονέας, δεν μπορεί να κριθεί και άξιος δικαστικής προστασίας του δικαιώματος επικοινωνίας καθόσον άλλωστε το τελευταίο, απορρέει από το δικαίωμα της επιμέλειας του γονέα (Γεωργ-Σταθ. υπο 1520.αρ. 16) την οποία όμως προσβάλλει με την ανωτέρω αγωγή του.
Άλλωστε, μετά την συζήτηση της ανταίτησης και προ της έκδοσης της απόφασης, όπως εκτέθηκε, μου επέδωσε εξώδικη πρόσκληση να εμφανιστώ μαζί με το τέκνο σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, για εξέταση DNA ισχυριζόμενος ρητά ότι πρόκειται περί του τέκνου μου και όχι για το δικό του και δηλώνοντας ότι θα ματαιώσει την αγωγή προσβολής πατρότητας, αν αυτές διενεργηθούν και έτσι ο ίδιος εξάρτησε το έννομο συμφέρον του και την προστασία του, από την θετική ή μη έκβαση των εξετάσεων. Αν λοιπόν αυτό το γνώριζε το δικαστήριο που δίκασε, δηλ. ότι ο αντίδικος θέλει πρώτα να δεί αν είναι ο βιολογικός πατέρας ή όχι του τέκνου και άρα εξαρτά την προστασία των συμφερόντων του από περιστατικά μελλοντικά και αβέβαια, έτσι ώστε να αποφασίσει, σε χρόνο μετά τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, για την ματαίωση ή όχι της αγωγής προσβολής πατρότητας (εδώ είναι ξεκάθαρο πλέον ότι θα προβεί στην ματαίωση ακριβώς διότι σε περίπτωση θετικών εξετάσεων, ελλείπει το έννομο συμφέρον του για συζήτησή της), αναγκαίως θα απέρριπτε την ανταίτησή του περί επικοινωνίας ελλείψει υφιστάμενου και αμέσου κατά το χρόνο συζήτησης, εννόμου συμφέροντός του, αφού αυτό θα αναδυόταν ως υπαρκτό και άμεσο (Κεραμέας ό.α υπο 68.10) μόνο μετά την διενέργεια των εξετάσεων και την θετική υπέρ της πατρότητας έκβασή τους, καθόσον μέχρι τότε, ο ίδιος αποδέχεται, ότι αφορά υποθετικές έννομες σχέσεις, ήτοι στηριζόμενες στην υπόθεση ότι είναι ο βιολογικός πατέρας. Και θα αναδύονταν μόνο τότε το άμεσο και υπαρκτό έννομο συμφέρον του για επικοινωνία με το τέκνο, ακριβώς διότι θα εξέλιπε αποσβεννυμένου, το ακριβώς αντίθετο, υπαρκτό, άμεσο και ενεργό μέχρι τότε, έννομο συμφέρον του για συζήτηση της αγωγής προσβολής πατρότητας. Διότι και τα δύο είναι αδύνατο να συμβαδίζουν (γιατί αλλιώς θα ματαιώσει την προηγηθείσα αγωγή προσβολής γνωρίζοντας ότι ήδη έχει ασκήσει ανταίτηση επικοινωνίας;) και ούτε μπορεί αυτό της επικοινωνίας να υπάρχει υπο όρο, δηλ. να εξαρτάται από (μελλοντικά) πραγματικά περιστατικά, δηλ. που κατά τα ανωτέρω ο ίδιος ο αντίδικος, μετά την συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών, επιδιώκει την πραγμάτωσή τους. Αυτό καθ` εαυτό θα σήμαινε για το δικάσαν δικαστήριο ανυπαρξία κατά τη συζήτηση υφιστάμενου, άμεσου και εννόμου, συμφέροντος του αντιδίκου.
Συνεπώς μετά την έκδοση της ανωτέρω απόφασης ασφαλιστικών, διαμορφώθηκε ήδη και λαμβάνει χώρα η ανωτέρω πραγματική και νομική κατάσταση, με βάση την οποία είναι σαφές ότι η νομιμότητα της διατήρησης των ανωτέρω ασφαλιστικών για την ρύθμιση ενός (ασφαλιστέου) δικαιώματος του καθ` ου, για το οποίο δεν μπορεί να προσφύγει σε κύρια δίκη ελλείψει εννόμου συμφέροντός του, συνεπεία της προασκηθείσης αγωγής προσβολής πατρότητας, αλλά και εξάρτησης αυτού από μελλοντικά γεγονότα μετά τη συζήτηση, απλά δεν υφίσταται και συνεπώς πρέπει να ανακληθεί: Εν άλλαις λέξεσι, πως μπορούν να διατηρηθούν τα ασφαλιστικά μέτρα ρυθμιστικά της επικοινωνίας, όταν για την δικαστική επιδίωξη αυτού του ουσιαστικού δικαιώματος της επικοινωνίας του γονέα με κύρια δίκη, ελλείπει το έννομο συμφέρον αυτού και πάντως εξαρτάται από την πραγμάτωση περιστατικών που θα το δημιουργήσουν στο μέλλον;
Συνεπεία όμως των ανωτέρω, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο καθ` ου θα μπορεί να ασκεί με βάση την ανωτέρω απόφαση ασφαλιστικών μέτρων το δικαίωμα επικοινωνίας του με το τέκνο χωρίς ποτέ να έχει έννομο συμφέρον να προβεί στην άσκηση τακτικής κύριας αγωγής επικοινωνίας και χωρίς να υπάρχει τέτοια και έτσι, χωρίς να υπάρξει ποτέ οριστική διάγνωση της διαφοράς με κύρια δίκη, θα μπορεί να ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας εσαεί με την ως άνω απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που έτσι φυσικά δεν θα έχει προσωρινή ισχύ, αλλά ουσιαστικά θα επιτελεί ρόλο οριστικής κρίσης, ωσάν να επρόκειτο για κύρια δίκη και για οριστική διάγνωση της διαφοράς, καταστρατηγούμενου έτσι κάθε σκοπού των ασφαλιστικών μέτρων, καθόσον μάλιστα η ανωτέρω απόφαση, δεν όρισε προθεσμία άσκησης στο μέλλον της κύριας αγωγής.
Συνεπώς νόμιμη συντρέχει περίπτωση και δέον και αιτούμαι να ανακληθεί η ανωτέρω απόφαση κατά το σκέλος αυτής και τη διάταξη που ρύθμισε την επικοινωνία του τέκνου με τον καθ` ου.
Άλλως, με βάση τα ανωτέρω περιστατικά και επειδή ακριβώς ο αντίδικος πρέπει να λάβη θέση άμεσα ανάμεσα στο έννομο συμφέρον του για προσβολή της πατρότητας και σ` αυτό για την άσκηση τακτικής αγωγής επικοινωνία του ως γονέας, το δικαστήριό σας δέον και αιτούμαι να μεταρρυθμίσει την ανωτέρω απόφαση ασφαλιστικών και να ορίσει προθεσμία για την άσκηση υπ` αυτού της ανωτέρω κυρίας αγωγής επικοινωνίας (Κεραμέας ό.α υπο 693.1), προκειμένου αυτός να λάβει θέση ανάμεσα στα αλληλοαναιρούμενα έννομα συμφέροντά του και να επέλθουν οι έννομες συνέπειες από την παρέλευσή της.
Επειδή συντρέχει με βάση τα ανωτέρω περιστατικά, επείγουσα περίπτωση καθόσον επίκειται εντός του Σεπτεμβρίου 2016 η εκτέλεση της απόφασης και οπωσδήποτε με βάση αυτή που κατά τα ανωτέρω επέδωσε σε μένα, δικαιούται ο αντίδικος, εμού αντιστοίχως υποχρεουμένης προς τούτο, στην επικοινωνία με το ανήλικο την 10η και 11η Σεπτεμβρίου κατά το διατακτικό της ανωτέρω απόφασης.
Επειδή νόμιμη συντρέχει περίπτωση να εκδοθεί προσωρινή δ/γή μέχρις εκδόσεως αποφάσεως επι της παρούσης, με την οποία να ανασταλή η ισχύς της ανωτέρω διάταξης της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, άλλως προσωρινή δ/γή απαγορεύουσα στον καθ` ου την εκτέλεση αυτής (Κεραμέας, ό.α υπο 696. 3)
Επειδή το δικαστήριό σας είναι αρμόδιο καθ` ύλην και τόπο
Για τους ανωτέρω λόγους και με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων μου,
ΑΙΤΟΥΜΑΙ να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μου. Να ανακληθεί η ανωτέρω απόφαση ασφαλιστικών μέτρων κατά την ανωτέρω διάταξή της-σκέλος περί ρύθμισης της επικοινωνίας του καθ` ου με το τέκνο μας στην οποία προέβη αυτεπαγγέλτως και μετά από απόρριψη ως απαράδεκτης της ασκηθείσης προφορικά ανταίτησης επικοινωνίας του καθ` ου, άλλως να μεταρρυθμιστεί και να ορίσει προθεσμία για την άσκηση υπ` αυτού της ανωτέρω κυρίας αγωγής επικοινωνίας. Να εκδοθεί προσωρινή δ/γή, μέχρις εκδόσεως αποφάσεως επι της παρούσης, με την οποία να ανασταλή η ισχύς της ανωτέρω διάταξης, άλλως προσωρινή δ/γή απαγορεύουσα στον καθ` ου την εκτέλεση αυτής και να καταδικασθεί στην δικαστική μου δαπάνη.
Ο ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
