Από την υπ’ αριθμ. ++ έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Καρδίτσας +++, την οποία επικαλείται και προσκομίζει ο εκκαλών, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης έφεσης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον πρώτο των εφεσίβλητων. Αυτός, όμως δεν παραστάθηκε στην εν λόγω δικάσιμο κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του πινακίου και συζητήθηκε και συνεπώς πρέπει να δικαστεί ερήμην, το δικαστήριο ωστόσο, θα προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν και αυτός παρών (άρθρο 524 παρ. 3 ΚΠολΔ).

Η κρινόμενη με αριθμό καταθέσεως ++ έφεση κατά της υπ’ αριθμ. +++ οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας, που δίκασε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτ/το και από τη σύμβαση ασφάλισής του (αρθρ. 681 Α’,666,667 και 670 έως 676 ΚΠολΔ) ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα γι’ αυτό και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω για το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής. Με την έφεση πρέπει να συνεκδικαστεί και να εξεταστεί κατ’ ουσίαν και η αντέφεση που άσκησε παραδεκτά με τις προτάσεις της (αρθρ. 681 Α’ σε συνδ. με άρθρ. 674 παρ. 2 ΚΠολΔ) η δεύτερη των εφεσιβλήτων καθόσον οι λόγοι αυτής αφορούν κεφάλαια της πρωτόδικης απόφασης που προσβάλλονται με την έφεση (άρθρο 523 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 297, 298, 914 και 929 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας, συνεπεία αδικοπρακτικής συμπεριφοράς τρίτου, ο παθών δικαιούται ως αποζημίωση, εκτός άλλων, τα νοσήλια στα οποία περιλαμβάνεται η λήψη ειδικής βελτιωμένης διατροφής και η πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμου όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Εξ άλλου, από τη διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 ΑΚ που ορίζει ότι η αξίωση αποζημιώσεως δεν αποκλείεται από το λόγο ότι κάποιος άλλος έχει την υποχρέωση να αποζημιώσει ή να διατρέψει αυτόν που αδικήθηκε (και η οποία αποτελεί εκδήλωση της νομοθετικής βούλησης να μην αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος το γεγονός ότι κάποιος άλλος υποχρεούται εκ του νόμου ή από άλλο λόγο να διατρέψει τον παθόντα) συνάγεται ότι αυτός που τραυματίστηκε από αδικοπραξία τρίτου, ο οποίος τις αναγκαίως αυξημένες περιποιήσεις των γονέων του ή άλλου στενού συγγενή του για την αποκατάσταση της υγείας του δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο ως αποζημίωση, το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτον που για τον σκοπό αυτό θα προσλάμβανε, έστω κι αν στη συγκεκριμένη περίπτωση ουδέν ποσό κατέβαλε στους ως άνω οικείους του (ΑΠ 833/05 Ελλ. Δνη 47.126). Τέλος, από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων με αυτήν του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι για να είναι ορισμένο το κονδύλιο αγωγής με την οποία ο παθών ζητεί αποζημίωση για την δαπάνη στην οποία αυτός υποβλήθηκε προς λήψη βελτιωμένης διατροφής, πρέπει να αναφέρει την αιτία, το είδος της βελτιωμένης διατροφής, την ημερήσια επιβάρυνση και το χρόνο διάρκειας της λήψης αυτής (Εθρ. 248/02 Επιδ. 2003.177). Στην προκειμένη περίπτωση με την με αριθμό καταθέσεως +++ αγωγή του ο ενάγων και ήδη εκκαλών και συνάμα αντεφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος και ήδη πρώτος των εφεσιβλήτων στις 29-7-06 και ώρα 22.20 οδηγώντας το υπ’ αριθ. +++ ΙΧΕ αυτ/το ιδιοκτησίας του, ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ολικές ζημιές και σωματικές βλάβες στη δεύτερη εναγομένη και ήδη δεύτερη των εφεσιβλήτων -αντεκκαλούσα και κινούμενος με αυτό επί της οδού +++ στην +++ συγκρούστηκε στη διασταύρωση της εν λόγω οδού με την οδό +++ με το υπ’ αριθμ. ++ δίκλινο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο ίδιος (ενάγων) κινούμενος στην τελευταία αυτή οδό με αποτέλεσμα να υποστεί αυτός σωματικές βλάβες και ότι το ατύχημα οφείλετε σε αμέλεια του εναγόμενου οδηγού (έλλειψη προσοχής- παραβίαση πινακίδας stop). Με βάση αυτά ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ο καθένας εις ολόκληρο, να του καταβάλουν Α) ως αποζημίωση α) +++ ευρώ για την απώλεια μισθών, φιλοδωρημάτων και ασφαλιστικών εισφορών β) ++ ευρώ για δαπάνη λήψεως βελτιωμένης διατροφής γ) +++ για εύλογη αποζημίωση υπηρεσιών συγγενούς και ειδικότερα της συζύγου του που εκτέλεσε καθήκοντα αποκλειστικής νοσοκόμου για όσο χρόνο αυτός δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, όπως το κάθε επί μέρους κονδύλιο απολύεται με λεπτομέρεια στην αγωγή και Β) +++ ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, αφαιρουμένου ποσού 44 ευρώ προκειμένου αυτός να το διεκδικήσει ως πολιτικός ενάγων στο ποινικό δικαστήριο, σε όλες τις περιπτώσεις με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη με την οποία ορθά κρίθηκε αυτή α) ορισμένη ως προς το υπό στοιχ. Αβ κονδύλιο αφού αναφέρονται σ’αυτήν με λεπτομέρεια όλα τα ως άνω στοιχεία (τροφές πλούσιες σε ασβέστιο, πρωτεΐνες, όπως κρέας, γάλα, αυγά) ότι η λήψη τέτοιας τροφής οφείλεται στη μακρά νοσηλεία του ενάγοντος προσδιορίζετε δε η διάρκεια αυτής και η κατά ημέρα δαπάνης και β) νόμιμη ως προς το υπό στοιχ. Αγ κονδύλιο στηριζόμενη στις προαναφερόμενες διατάξεις, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται με το δεύτερο λόγο της αντέφεσης η δεύτερη εναγόμενη δεύτερη εφεσίβλητη και αντεκκαλούσα ασφαλιστική εταιρία ως προς τα ως άνω κονδύλια (το ορισμένο η μη του πρώτου και το νόμιμο η μη του δεύτερου ερευνάται, εξάλλου, αυτεπαγγέλτως από το παρών δικαστήριο) είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Περαιτέρω η αγωγή κρίθηκε και κατά τα λοιπά νόμιμη (άρθρα 346,932 ΑΚ, 2 και 10 Ν.ΓΠΝ/1911, 10 Ν. 489/76) και εν μέρει ουσία βάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται τώρα ο εκκαλών και η αντεκκαλούσα για τους στην έφεση και την αντέφεση παρακάτω λόγους και ζητούν την εξαφάνισή της και ο μεν εκκαλών την καθολοκληρία παραδοχή της αγωγής του η δε αντεκκαλούσα την απόρριψή της, αλλιώς τη μείωση των ποσών που επιδικάσθηκαν πρωτοδίκως.

Από τις διατάξεις των άρθρων 297,298,330,914 ΑΚ σαφώς προκύπτει ότι προϋποθέσεις της ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου (η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας) το παράνομο της πράξης ή της παράλειψης αυτού και η ύπαρξη απιώδους συνδέσμου μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης αυτού και της ζημίας που επήλθε. Εξ άλλου, η παράβαση των διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) δεν θεμελιώνει μεν αυτή καθ’ εαυτήν υπαιτιότητα στην επέλευση αυτοκινητικού ατυχήματος, αποτελεί, όμως στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το δικαστήριο της ουσίας θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συγκεκριμένης παραβάσεως και του επελθόντος αποτελέσματος (ΑΠ 828/07 Δημ.49.417). Τέλος στο άρθρο 4 του Ν. 2696/99 (ΚΟΚ) που τιτλοφορείται (σήμανση οδών με πινακίδες) και στην παράγραφο 3 αυτού ορίζεται ότι η πινακίδα Ρ2 σημαίνει υποχρεωτική διακοπή πορείας πριν την είσοδο του οχήματος στον κόμβο και παραχώρησης προτεραιότητας στα οχήματα τα οποία κινούνται στην οδό, προς την οποία αυτό πλησιάζει, δεν αποκλείεται δε να δεχτεί κανείς συνυπαιτιότητα του έχοντος προτεραιότητα οδηγού σε περίπτωση υπερβολικής (και πέραν του ορίου) ταχύτητας αυτού (Κρητικός,Αποζημίωση από Τροχαία αυτ/κά ατυχήματα εκδ. 1998 αρ. 101 με εκεί παραπομπές). Στην προκειμένη περίπτωση από την ένορκη στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου κατάθεση του μάρτυρα που εξετάστηκε με επιμέλεια του ενάγοντος (δεν εξετάστηκε μάρτυρας από πλευράς της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας, ενώ ο πρώτος εναγόμενος ερημοδίκησε και πρωτοδίκως), τα έγγραφα τα οποία και πάλι οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν και τα οποία λαμβάνονται υπόψη αλλά μεν προς άμεση απόδειξη, άλλα δε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (μεταξύ δε των τελευταίων είναι και τα έγγραφα της ποινικής προδικασίας που προηγήθηκε) και την με αριθμό ++ ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Συμ/φου Λεμονιάς-Μαρίας Μπαλτά- Ραμούζη η οποία λαμβάνεται υπόψη γιατί έγινε ύστερα από προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου πριν από 24 ώρες κατά τα άρθρα 671 παρ. 1 σε συνδ. με 681 Α’ ΚΠολΔ (υπ^` αριθμ. 5588/28-11- 07 και 10215/29-11-07 εκθέσεις επιδόσεως των δικαστικών Επιμελητών και Πρωτοδικείων Καρδίτσας και Αθηνών Δημ. Σφήκα και Ανδρ. Δαμιανού, αντίστοιχα) αποδείχθηκαν τα εξής : στις ++ και ώρα 22.20 ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ’ αριθμ +++ ΙΧΕ αυτ/το του, ασφαλισμένο για τις σε τρίτους υλικές ζημιές και σωματικές βλάβες στη δεύτερη εναγόμενη κινούμενος με αυτή επί της οδού + στη ++ με κατεύθυνση προς νότο συγκρούσθηκε στη διασταύρωση της εν λόγω οδού με την οδό ++ με το υπ’ ++ δίκυκλο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο ενάγων, κινούμενος με αυτό επί της τελευταίας αυτής οδού με κατεύθυνση προς ανατολάς, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο ενάγων. Αποκλειστικά υπαίτιος είναι ο εναγόμενος οδηγός του ΙΧΕ αυτ/του γιατί μη καταβάλλοντας τη σύνεση και προσοχή που όφειλε και μπορούσε να καταβάλει και την οποία στη θέση του θα κατέβαλε κάθε μέσος συνετός οδηγός παραβίασε την υπάρχουσα στην πορεία του και στη διασταύρωση της οδού επί της οποίας έβαινε με την οδό όπου έβαινε ο ενάγων ρυθμιστική πινακίδα Ρ2 δηλαδή υποχρεωτική διακοπή της πορείας του τη διασταύρωση και παραχώρησες προτεραιότητας στον οδηγό του άλλου οχήματος, δηλαδή τον ενάγοντα. Η παράβαση της σχετικής διάταξης του ΚΟΚ εκ μέρους του τελεί οπωσδήποτε σε αιτιώδη σύνδεσμο με το ατύχημα, κατά τα προαναφερθέντα, δεδομένου ότι αν διέκοπτε αυτός την πορεία του πριν την εν λόγω πινακίδα δεν θα γινόταν το ατύχημα. Στην κρίση ότι η σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του εναγόμενου οδηγού το Δικαστήριο καταλήγει αφού λάβει υπόψη του α) την από ++ έκθεση αυτοψίας του ΤΤ ++ και το υπό ίδια ημερομηνία πρόχειρο αλλά σαφές σχεδιάγραμμα, όπου περιγράφεται και αποτυπώνεται, αντίστοιχα, η αμελής κίνησή του επί της οδού β) από την προανακριτική του κατάθεση με ημερομηνία ++ ενώπιον του Αν/μου Α. Ρουμελιώτη όπου λέγει ο ίδιος «για το τροχαίο ατύχημα πιστεύω ότι ευθύνομαι» η δε κατάθεσή του δε έχει μεν την αποκλειστική ισχύ της δικαστικής ομολογίας ούτε δεσμεύει την απλή ομόδικό του δεύτερη εναγόμενη, αποτελεί όμως έστω και ελεύθερα εκτιμώμενη, σοβαρό αποδεικτικό στοιχείο για την αποκλειστική του υπαιτιότητα (αρθρ. 352 παρ. 2 ΚΠολΔ ) Γ) από την από ίδια ημερομηνία κατάθεσης της μάρτυρος ++ συνοδηγού στο ΙΧΕ αυτ/το του εναγόμενου και συζύγου αυτού η οποία λέγει «για το ατύχημα πιστεύω ότι ευθύνεται ο σύζυγός μου» δεν ισχυρίζεται δε η επόμενη εταιρία ούτε προέκυψε ότι στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του ατυχήματος και των καταθέσεων του εναγομένου και της συζύγου του υπήρξε κάποια συνεννόηση ή συμπαιγνία με τον ενάγοντα ώστε να λάβει με τη βοήθεια των καταθέσεών τους, πιο εύκολα ή μεγαλύτερη αποζημίωση από την εταιρία, δ) από την κατάθεση της μοναδικής μάρτυρας που εξετάστηκε στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου η οποία αναφέρει ότι « η σύγκρουση έγινε στο κέντρο της διασταύρωσης» κάτι το οποίο πλήρως επιβεβαιώνεται και από το προαναφερόμενο πρόχειρο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας Καρδίτσας. Ο ισχυρισμός της εναγομένης εταιρίας ο οποίος επαναφέρεται με την αντέφεσή της ότι συνυπαίτιος για το ατύχημα είναι και ο ενάγων και μάλιστα κατά 50% γιατί δεν οδηγούσε έχοντας τον πλήρη έλεγχο του σχήματός του ούτε μείωση την ταχύτητά του ενόψει διασταυρώσεως δεν αποδείχθηκε ούτε από κάποιο έγγραφο ούτε από τη κατάθεση μάρτυρα ούτε από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο, τοσούτο μάλλον καθόσον για να δεχτεί κανείς συνυπαιτιότητα του έχοντος προτεραιότητα οδηγού πρέπει η ταχύτητα να είναι, κατά τα προαναφερθέντα, πέραν του ορίου αυτής, κάτι το οποίο ουδόλως αποδείχθηκε. Βέβαια, όπως πιο κάτω αναφέρεται ο ενάγων υπέστη από το ατύχημα κάταγμα (ΑΡ) κνήμης και περόνης αυτό, όμως, συνέβη όχι επειδή έπεσε επάνω το ΙΧΕ αυτ/το του εναγόμενου με υπερβολική ταχύτητα αλλά γιατί όπως παραστατικά καταθέτει η ανωτέρω (μοναδική) μάρτυρας «ο ενάγων πάτησε φρένο, προσπάθησε να σταματήσει, έφυγε προς τα δεξιά το μηχανάκι και έτσι το πόδι του συνθλίφθηκε ανάμεσα στο μηχανάκι και το αυτ/το «η δε κατάθεσή της αυτή δεν αντικρούεται από κανένα άλλο στοιχείο. Το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ότι συνυπαίτιος με το ατύχημα είναι κατά 20% ο ενάγων γιατί δεν ασκούσε τον πλήρη έλεγχο του οχήματος του ούτε μείωσε την ταχύτητά του πλησιάζοντας σε οδικό κόμβο, χωρίς μάλιστα να αναφέρει τα στοιχεία στα οποία στήριζε την κρίση του αυτή, δεν εκτίμησε καλώς τις αποδείξεις. Κατ’ ακολουθία πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο σχετικός πρώτος λόγος της αντέφεσης, να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος αντέφεσης, να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος της έφεσης (με τον οποίο παραπονείται ο ενάγων κατά της εκκαλουμένης γιατί του έκρινε συνυπαίτιο του ατυχήματος) να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να ερευνηθεί περαιτέρω η αγωγή ως προς τα επί μέρους κονδύλια αυτής.

Κατά το άρθρο 929 ΑΚ «σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή Θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του». Εξάλλου κατά το άρθρο 298 ΑΚ «η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία) καθώς και το διαφυγόν κέρδος. Τέτοιο κέρδος λογίζεται εκείνο που προσδοκά κανείς με πιθανότητα σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί». Από τα παραπάνω άρθρα προκύπτει ότι σε περίπτωση τραυματισμού προσώπου εργαζόμενου βάσει σχέσεως εξαρτημένης εργασίας, η οποία καταλαμβάνεται από την υποχρεωτική ασφάλιση του Ι.Κ.Α., υπέρ του οποίου καταβάλλονται οι προβλεπόμενες εκάστοτε από το νόμο εργοδοτικές και εργατικές εισφορές, ο παθών δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο σε αποζημίωση τα διαφυγόντα εισοδήματα για τη διάρκεια της ανικανότητας προς εργασία. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται όχι μόνο οι καθαρές αποδοχές που θα αποκόμιζε με πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, αλλά επιπλέον τόσο οι εργατικές όσο και οι εργοδοτικές εισφορές. Οι εισφορές αυτές δεν καταβάλλονται γιατί δεν παρέχεται εργασία προς την οποία αναγκαίως συνδέονται, αποτελούν, όμως, στην ουσία όφελος του ιδίου του εργαζόμενου, ο οποίος δεν απολαμβάνει τα εξ αυτών οφελήματα αφού δεν μπορεί να εργαστεί συνέπεια της ανικανότητας τον λόγω του τραυματισμού του (ΑΠ 1585/02 Ελλ.Δνη 45.1024, Κρητικός οπ συμπλήρωμα 2002 αρ. 292 επ ). Στην προκειμένη περίπτωση από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ο ενάγων υπέστη κάταγμα αριστερής κνήμης και περόνης, νοσηλεύθηκε επί 6 ημέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας, υποβλήθηκε σε χειρουργική οστεοσύνθεση και, εξ αιτίας του τραυματισμού του αυτού, κατέστη ανίκανος προς εργασία για συνολικό χρονικό διάστημα 10 μηνών, διότι εν τω μεταξύ ανέπτυξε δυσκαμψία της άρθρωσης και δυσχέρεια βάδισης, παρά το πρόγραμμα φυσιοθεραπείας στο οποίο υπεβλήθη (βλ. το από+++εξιτήριο του ως άνω νοσοκομείου, τις υπ’ αριθ.+++, υπ'            αριθ. πρωτ.            ++ και +++ ιατρικές γνωματεύσεις του Νοσοκομείου, καθώς και τις +++ γνωματεύσεις της πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Καρδίτσας). Λίγες ημέρες πριν από το ατύχημα, ο ενάγων είχε προσληφθεί από το ++ , ο οποίος διατηρεί επιχείρηση εστιατορίου - πιτσαρίας στην πόλη της Καρδίτσας, ως διανομέας φαγητού σε πακέτο, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου (βλ. την κατάθεση της μάρτυρος αποδείξεως, σε συνδυασμό με την υπ' αριθ. πρωτ. +++ βεβαίωση ΙΚΑ Καρδίτσας). Εάν δεν επισυνέβαινε ο τραυματισμός του, ο ενάγων, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα εργαζόταν κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα της ανικανότητας του, οι δε μηνιαίες αποδοχές του με βάση την από ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας του προσωπικού των τουριστικών και επισιτιστικών καταστημάτων (που κηρύχθηκε υποχρεωτική με την από 15.6.2006 με την ΥΑ 12152/2006 - Π.Κ. 47/15-6-2006), θα ανέρχονταν το επίδικο διάστημα στο ποσό των 822,45 ευρώ (βασικός μισθός + επίδομα εγγάμου + τριετούς προϋπηρεσίας, όπως αποδείχθηκε), πλέον των νόμιμων κρατήσεων του ασφαλιστικού φορέα του, (εργατικές εισφορές) ποσού 131,5 ευρώ (822.45 X 16 % εισφορές = 131,5), ήτοι οι ακαθάριστες αποδοχές του θα ανέρχονταν στο ποσό των 953,95 ευρώ μηνιαίως. Επομένως, η αποζημίωση του παθόντος για τη στέρηση των εισοδημάτων του εξ αιτίας της ανικανότητας του για παροχή εργασίας περιλαμβάνει το σύνολο των ως άνω ακαθάριστων αποδοχών και δη: τους μισθούς 10 μηνών, συνολικού ποσού 9.539,50 ευρώ, την αναλογία δώρου Χριστουγέννων 2006, ποσού 622,5 ευρώ [155 ημέρες : 19 = 8,157 X 76,31 (953,95 X 2/25= 76,31) και το δώρο Πάσχα 2007, ποσού 476,9 ευρώ (953,95 : 2) και, συνολικά, ανέρχεται στο ποσό των 10.638,90 ευρώ. Από την υπ' αριθ. πρωτ. +++ βεβαίωση του ΙΚΑ Καρδίτσας, προκύπτει ότι ο ενάγων έλαβε συνολικό επίδομα ασθένειας από +++ μέχρι +++ το ποσό των 4.296,38 ευρώ. Επομένως, αυτό πρέπει να αφαιρεθεί από το συνολικώς δικαιούμενο από τον ενάγοντα ποσό, το οποίο δεν νομιμοποιείται να αξιώνει, απομένοντος υπολοίπου 8.650,29 ευρώ (12.946,67-4.296,38). Από την εργασία του αυτή θα αποκέρδαινε επιπροσθέτως ποσό 300,00 ευρώ μηνιαίως από φιλοδωρήματα, τα οποία συνηθίζουν να προσφέρουν οι πελάτες στους διανομείς φαγητού στο σπίτι και, συνολικώς, θα αποκέρδαινε από την αιτία αυτή το ποσό των 3.000,00 ευρώ (300,00 X 10 μήνες). Επομένως, ο ενάγων απώλεσε εισόδημα ποσού ευρώ, λόγω της ανικανότητας προς εργασία την οποία του προκάλεσε το ατύχημα. Το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν στον ενάγοντα ως αποζημίωση τα ως άνω ποσά πλην αυτού που αναφέρεται στην απώλεια των εργοδοτικών εισφορών, εις +++ ευρώ, το οποίο σιγή απέρριψε δεν εκτίμησε καλώς τις αποδείξεις, γι αυτό και αφού γίνει δεκτός ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να επιδικαστεί στον ενάγοντα και το ποσό αυτό. Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι μετά το ατύχημα την εξαήμερη νοσηλεία αφού επέστρεψε στο σπίτι του, και επί εξάμηνο ο ενάγων είχε ανάγκη να λαμβάνει ειδική βελτιωμένη διατροφή πέραν της συνηθισμένης πλούσια σε θρεπτικά συστατικά (κρέας, ψάρια, αυγά, γάλα κλπ) δαπανώντας προς τούτο 6 ευρώ την ημέρα, ζημιώθηκε δηλαδή το ποσό των (180 ημέρα X 6=)1080 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του απέρριψε ως ουσία αβάσιμο το ως άνω κονδύλιο δεν εκτίμησε καλώς τις αποδείξεις γι’ αυτό και αφού γίνει δεκτός ο σχετικός τρίτος λόγος της έφεσης πρέπει να επιδικαστεί στον ενάγοντα και το ποσό αυτό. Επίσης, αποδείχθηκε ότι επί 6μηνο από τότε που επέστρεψε στο σπίτι του ο ενάγων ήταν αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί (τοποθετήθηκε στο αριστερό του πόδι γυψονάρθηκας που κάλυπτε την περιοχή της ποδοκνημικής χώρας και το κάτω μέρος του πέλματος) γι’αυτό και είχε ανάγκη προσώπου το οποίο να εκτελεί χρέη αποκλειστικής νοσοκόμου. Τις σχετικές υπηρεσίες προσέφερε η σύζυγός του Ελένη με εντατικοποίηση των προσπαθειών της, το γεγονός όμως αυτό δεν μπορεί να αποβεί εις όφελος των εναγομένων και σε αποφυγή καταβολής από αυτούς της σχετικής αποζημίωσης (σχετ. ΑΠ 371/02 ΝοΒ 2002 έως 347) Οφείλουν, λοιπόν, οι εναγόμενοι να του καταβάλουν ως αποζημίωση (29,89 ευρώ για απασχόληση 6 ωρών και 40 λεπτών και συνεπώς για απασχόληση 8 ωρών, που χρειαζόταν ο ενάγων (29,89 X 6; 40 = 41,28 X 8 =)35,8 ημερομίσθιο, με προσαύξηση Κυριακών και εορτών (75%)= 62,25 και νυχτερινή (Χ25%)=44,75 ήτοι α) για 24 Κυριακές και 4 αργίες = 28 ημέρες X 62,25 =1743 ευρώ β) για τις υπόλοιπες 152 ημέρες X 35,8 ημερομ. 5441,6 και γ) νυχτερινή βάρδια (152 ημέρες X 44,75 ) = 6802 ήτοι συνολικά του οφείλουν (1743+ 5441,6 + 6802=13986,6 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ότι ο ενάγων κατά το ως άνω διάστημα είχε ανάγκη οικιακής βοηθού ( και όχι αποκλειστικής νοσοκόμου όπως ανέφερε στην αγωγή του) και στη συνέχεια επιδίκασε ως αποζημίωση το ποσό των 6750 ευρώ δεν εκτίμησε καλώς τις αποδείξεις γι αυτό και αφού γίνει δεκτός ο σχετικός τέταρτος λόγος του Εφετείου πρέπει να του επιδικαστεί το ως άνω ποσό των 13986,6 ευρώ. Τέλος, από το ατύχημα ο ενάγων πέρασε θλίψη και στενοχώρια προς αποκατάσταση της οποίας με βάση τις συνθήκες του ατυχήματος, την υπαιτιότητα του εναγομένου οδηγού του ΙΧΕ αυτ/του, το μέγεθος των σωματικών του βλαβών, την επί μακράν ανικανότητά του για εργασία, το νεαρό της ηλικίας του (31 ετών ), το γεγονός ότι παρουσίασε μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα ποδοκνημικής με περιορισμό του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής (βλ. την με αρ. πρωτ. +++ ιατρική γνωμάτευση του Επιμελητή Α’ της ορθοπεδικής κλινικής ΓΝΝ Καρδίτσας +++ την οποία δεν έχει λόγο να αποκρούσει το παρόν δικαστήριο ως το πρώτο ενώπιον του προσαγομένη -άρθρο 529 ΚΠολΔ) και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων πρέπει να του επιδικαστεί το ποσό των 22.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Από το ποσό αυτό αφαιρείται, με αίτησή του ποσό 44 ευρώ προκειμένου αυτός να το διεκδικήσει ως πολιτικός ενάγων στην ποινική δίκη, πρέπει δηλαδή να του επιδικαστεί το ποσό των (22.000 -44 =)21956 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του του επιδίκασε για την αιτία αυτή το ποσό των 9000 ευρώ δεν εκτίμησε καλώς τις αποδείξεις .Γι` αυτό και αφού απορριφθεί σχετικός τρίτος και τελευταίος λόγος της αντέφεσης (με τον οποίο η αντεκκαλούσα εταιρία ζητεί να του επιδικαστεί για την αιτία αυτή το ποσό των 4000 ευρώ) και γίνει δεκτός ο πέμπτος και τελευταίος λόγος της έφεσης και να του επιδικαστεί και το ποσό αυτό. Κατ’ ακολουθία όλων των ανωτέρω πρέπει να γίνει δεκτή η αγωγή ως εν μέρει ουσία βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ο καθένας εις ολόκληρο,         να καταβάλουν στον ενάγοντα (11650,29+1080+13986,6+21956=)48672,89 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Προσωπική κράτηση δεν θα απαγγελθεί κατά του πρώτου εναγομένου γιατί το σχετικό αίτημα απορρίφθηκε πρωτοδίκως και δεν διατυπώνεται σχετικό παράπονο στην έφεση (αρθρ. 183 και 178 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να οριστεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας για την περίπτωση ασκήσεως ανακοπής από το πρώτο εναγόμενο (άρθρο 505 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην του πρώτου εφεσιβλήτου και αντιμωλία των  λοιπών διαδίκων.  ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ερημοδικίας σε διακόσια ενενήντα (290) ευρώ για την περίπτωση ασκήσεως ανακοπής από τον έως άνω εφεσίβλητο.

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση και την αντέφεση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ ουσίαν την αντέφεση.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατ’ ουσίαν την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ' αριθμ. +++ οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας (διαδ. αυτ/των)

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει επί της με αριθμό καταθέσεως +++ αγωγής.

ΔΕΧΕΤΑΙ αυτή κατά ένα μέρος.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγομένους, τον καθένα εις ολόκληρο, να καταβάλουν στον ενάγοντα σαράντα οχτώ χιλιάδες εξακόσια εβδομήντα δύο ευρώ και ογδόντα εννέα λεπτά (48672,89) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγομένους-εφεσιβλήτους σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος- εκκαλούντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας το οποίο ορίζει σε τρεις χιλιάδες εκατόν είκοσι (3120) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε στη Λάρισα στις 22 Απριλίου 2010, σε μυστική διάσκεψη και δημοσιεύτηκε στις 17 Μαΐου 2010 στο ακροατήριό του  

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ