Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 984§1 Α.Κ., η νομή προσβάλλεται είτε με διατάραξη είτε με αποβολή του νομέα, εφόσον αυτές γίνονται παράνομα και χωρίς τη θέλησή του. Προσβολή της νομής αποτελεί κάθε θετική πράξη ή παράλειψη του προσβολέα που επάγει είτε αποβολή του νομέα από τη νομή είτε διατάραξη του νομέα στην άσκηση της νομής του. Αποβολή του νομέα από τη νομή είναι η εκ μέ­ρους του προσβολέα εκβολή του νομέα από τη νομή του πράγματος και αντίστοι­χη απώλεια της εν λόγω νομής γΓ αυτόν. Η σχετική αγωγή, κατ' άρθρο 987 Α.Κ., στρέφεται κατά του προσβολέα, ο οποίος ταυτόχρονα με την προαναφερόμενη απώλεια της νομής του ενάγοντος απέκτησε νομή επί του πράγματος, την οποία  διατηρεί κατά την άσκηση της αγωγής. Το αίτημα της αγωγής είναι να καταδικαστεί ο εναγόμενος σε απόδοση της νομής του πράγματος στον ενάγοντα. Διατάραξη του νομέα είναι η εκ μέρους του προσβολέα παρενόχληση του νομέα στην άσκηση της νομής του. Ο νομέας, δηλαδή, δεν αποβάλλεται από το πράγμα, αλλά εξακο­λουθεί να διατηρεί τη νομή του σ' αυτό, πλην όμως, χωρίς να στερείται πλήρως τη φυσική εξουσία, παρακωλύεται σε κάποια από τις εκδηλώσεις της από την παρε­νόχληση του προσβολέα που εκδηλώνεται με θετική πράξη ή παράλειψη του τε­λευταίου, θετικά εκδηλώνεται η διατάραξη είτε με πράξη του προσβολέα στο πράγμα είτε με παρεμπόδιση πράξεως του νομέα, ενώ αρνητικά με παράλειψη, όταν ο προσβολέας δεν προβαίνει στην επιβαλλόμενη ενέργεια προς αποτροπή ή παύση της διαταράξεως. Η σχετική αγωγή, κατ' άρθρο 989 Α.Κ., στρέφεται κατά του προσβολέα και τα αιτήματα είναι να καταδικαστεί ο εναγόμενος να πάψει τη διατάραξη, εφόσον αυτή συνεχίζεται κατά την άσκηση της αγωγής, καθώς και να παραλείψει τη διατάραξη στο μέλλον. Οι κατά τα παραπάνω αποβολή και διατά­ραξη είναι έννοιες διαφορετικές μεταξύ τους και το κατά πόσο συντρέχει η μία ή η άλλη κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση με βάση τα προεκτιθέμενα κριτή­ρια. Η σώρευση, επομένως, στο ίδιο δικόγραφο της αγωγής της αποβολής και της αγωγής της διαταράξεως δεν επιτρέπεται, γιατί αυτές αντιφάσκουν μεταξύ τους (άρθρο 218§1 εδ.α' ΚΠολΔ, ΕφΑΘ 1583/2010 ΕλλΔ/νη 2011/1655,1667, ΜΠρΒολ 197/2008 Αρμ 2009/1680). Όταν, όμως, με την αποβολή από διακεκριμένο τμήμα ακινήτου συντρέχει και διατάραξη της νομής στο υπόλοιπο τμήμα του, είναι επι­τρεπτή η αντικειμενική σώρευση των αγωγών αποβολής από τη νομή από το συ­γκεκριμένο τμήμα του ακινήτου και διατάραξη της νομής επί του υπόλοιπου τμή­ματος αυτού, διότι καθεμία από τις αγωγές αυτές αναφέρεται σε διακεκριμένο τμή­μα του ίδιου ακινήτου. Σώρευση αυτών, κατά τα λοιπά, είναι δυνατή μόνο επικου­ρικά, σύμφωνα με το άρθρο 219 ΚΠολΔ. Πάντως, σε περίπτωση προσβολής της νομής, δεν αποκλείεται παράλληλη αξίωση του νομέα για αποζημίωση λόγω αδι­κοπραξίας, κατά τις διατάξεις των άρθρων 914, 919, 934-936, 297 και 298 Α.Κ. Τούτο προβλέπεται ρητά και στις διατάξεις του κεφαλαίου για τη νομή (άρθρο 987 εδ.β και 989 εδ.β Α.Κ.), οι οποίες παραπέμπουν στις διατάξεις για τις αδικοπραξί­ες, οι δε αντίστοιχες αξιώσεις υπόκεινται στην παραγραφή των πέντε ετών, αφό- του ο παθών έλαβε γνώση της ζημίας και του υπόχρεου προς αποζημίωση.(άρ­θρο 937 Α.Κ.) και όχι στην ετήσια παραγραφή του άρθρου 992 του ίδιου Κώδικα. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 904, 908, 974, 987, 989, 992 και 1041 επ.Α.Κ., προκύπτει ότι η νομή δεν είναι μόνο φυσική εξουσία επί του πράγματος (κα­τοχή) εκείνου που την απέκτησε, αλλά αποτελεί και περιουσιακό στοιχείο, που προσπορίζει ωφέλεια στον λαβόντα (όπως δυνατότητα αποκτήσεως της οικείας κυριότητας με χρησικτησία). Εκ τούτων σε συνδυασμό και προς τα άρθρα 987, 989 και 992 Α.Κ., παρέπεται ότι δια της ενιαύσιος παραγραφής των ενδίκων μέ­σων προστασίας της νομής ως εξουσίας -κατά τα ανωτέρω- έναντι οικείας αποβο­λής ή διαταράξεως, η ενοχική αξίωση προς απόδοσή της ως αδικαιολόγητου πλουτισμού δεν επηρεάζεται, ήτοι ο πλουτισμός από την περιέλευση της νομής ως περιουσιακού στοιχείου δεν καθίσταται δικαιολογημένος και αγωγή προς από­δοση αυτού είναι νόμιμη μετά την παραγραφή των ενδίκων μέσων προστασίας της νομής. Δηλαδή η ωφέλεια από αυτήν την ίδια ενιαύσια παραγραφή είναι δικαιολο­γημένη, η ωφέλεια όμως από τη νομή του πράγματος, η οποία αποτελεί πλουτι­σμό ανεξάρτητο από την παραγραφή, είναι αδικαιολόγητη. Η προς απόδοση δε του πλουτισμού αγωγή που έχει ενοχικό χαρακτήρα υπόκειται στη γενική εικοσαε­τή παραγραφή του άρθρου 249 Α.Κ. (ΑΠ 1208/2012 ΧρΙΔ 2013/31). Εξάλλου, για να είναι νόμιμη η από το άρθρο 904 Α.Κ. αγωγή του αδικαιολόγητου πλουτισμού, όταν με αυτή ζητείται η απόδοση της νομής μετά την παραγραφή των αξιώσεων των ένδικων βοηθημάτων από τα άρθρα 987 και 989 Α.Κ., απαιτείται η ύπαρξη της νομής του ενάγοντος κατά το χρόνο της απώλειάς της γι' αυτόν και η από τον εναγόμενο κατάληψη και κατοχή του επίδικου ακινήτου, ο οποίος έτσι έγινε αδικαι­ολόγητα πλουσιότερος, ενώ αίτημά της είναι η αποβολή του εναγομένου, ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται στη νομή του ακινήτου κατά το χρόνο της επιδόσεως της αγωγής, και η απόδοση της νομής στον ενάγοντα (ΑΠ 2144/2009 ΧρΙΔ 2011/104, ΑΠ 1112/2008 ΕλλΔ/νη 2008/783, ΑΠ 657/2005 ΕλλΔ/νη 2005/1117). Δηλαδή, από τη διάταξη του άρθρου 904 εδ.α Α.Κ., σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 974 του ίδιου Κώδικα, προκύπτει, ότι ο νομέας, του οποίου αφαιρέθηκε η νομή από τρίτο χωρίς νόμιμη αιτία, μπορεί να ζητήσει με αγωγή (condictiopossesions) από εκείνον που την αφαίρεσε την απόδοση της ωφέλειας που συνίσταται στην αυτούσια απόδοση της νομής, ήτοι του πράγματος επί του οποίου υφίσταται αυτή, ή της αξίας αυτής, εφόσον συντρέχουν οι όροι της εν λόγω διατάξεως (άρθρο 904 Α.Κ.), ήτοι αφαίρεση της νομής του ενάγοντος χωρίς νόμιμη αιτία από τον εναγό­μενο, ο οποίος έγινε, έτσι, πλουσιότερος σε βάρος της περιουσίας του ενάγοντος ή με ζημία αυτού, και απώλεια της αγωγής για την προστασία της νομής π.χ. εξαι- τίας παραγραφής αυτής (ΕφΑΘ 2747/1981 Νόμος). Επομένως, απαιτείται για το ρισμένο της σχετικής αγωγής, κατά τις διατάξεις των άρθρων 904, 974 επ. Α.Κ., 216§1 και 118 εδ.4 ΚΠολΔ, να προσδιορίζεται για ποιο λόγο δεν είναι νόμιμη η αι­τία, για την οποία βρίσκεται ο εναγόμενος στη νομή του επιδίκου, και ειδικότερα ότι έχει παραγραφεί η βασική αγωγή για τη νομή. Επισημαίνεται, ότι, ενώ στις άλλες περιπτώσεις, όταν έχει παραγραφεί η αξίωση, δεν θεωρείται ο πλουτισμός αδικαι­ολόγητος, ενόψει του ότι ο πλουτισμός αυτός επέρχεται νόμιμα κατ' εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου για την παραγραφή, εντούτοις, στην εν λόγω περίπτωση, η απόδοση της νομής κατ' εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 904 Α.Κ., παρά την παραγραφή της βασικής αγωγής για τη νομή, δικαιολογείται από το ότι η παρα­γραφή του άρθρου 992 Α.Κ. δεν επιφέρει οριστική απώλεια του δικαιώματος, αλλά μόνο προσωρινή ειρηνική διευθέτηση (ΕφΑΘ 1583/2010 ΕλλΔ/νη 2011/1655, 1667). Πάντως, η εν λόγω αγωγή δεν αποτελεί ένδικο βοήθημα προστασίας της νομής, αλλά είναι ενοχική προς απόδοση του πλουτισμού (condictiopossessionis). Επίσης, είναι επιβοηθητικής φύσεως και γι' αυτό μπορεί να ασκηθεί μόνο αν λείπουν οι προϋποθέσεις αγωγής από σύμβαση ή αδικοπραξία ή άλλη παρόμοια αιτία, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θεμελιώνεται επί των ίδιων πραγ­ματικών περιστατικών, στα οποία στηρίζεται η αγωγή από σύμβαση ή αδικοπρα­ξία (ουσιαστική επικουρικότητα) (ΑΠ 1433/2010 Χρ!Δ 2011/502). Περαιτέρω, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 281 Α.Κ., η οποία ορίζει ότι η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται, αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή Τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώμα­τος, μόνη η αδράνεια του δικαιούχου για την άσκηση του δικαιώματος επί χρόνο μακρότερο από τον απαιτούμενο για την παραγραφή, καθώς και η καλόπιστη πε­ποίθηση του υπόχρεου ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα κατ' αυτού ή ότι αυτό δεν πρόκειται ν' ασκηθεί εναντίον του, έστω και αν αυτή δημιουργήθηκε από την α­δράνεια του δικαιούχου, δεν αρκεί καταρχήν να καταστήσει καταχρηστική την επι- γενόμενη άσκηση του δικαιώματος. Αν, όμως, η αδράνεια συνοδεύεται από ειδικές περιστάσεις, που συνδέονται κυρίως με προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιού­χου και ο ίδιος μεταβάλλοντας τη στάση του επιχειρεί εκ των υστέρων ανατροπή της καταστάσεως που έχει ήδη διαμορφωθεί και παγιωθεί, δεν είναι απαραίτητο να προκαλούνται από την επιχειρούμενη ανατροπή αφόρητες ή δυσβάστακτες για τον υπόχρεο καταστάσεις, αλλ' αρκεί να επέρχονται δυσμενείς απλώς για τα συμ­φέροντα του επιπτώσεις, στην περίπτωση δε αυτή η άσκηση του δικαιώματος  μπορεί να καταστεί μη ανεκτή κατά την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη και συνεπώς καταχρηστική και απαγορευμένη (ΕφΛαρ 32/2012 Δικογραφία 2012/158, ΜΠρΒολ 197/2008 Αρμ 2009/1680).

Με την κρινόμενη αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι, δυνάμει του νομίμως μεταγε- γραμμένου υπ’ αριθμ. ++ συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Σοφάδων Αρ. Κόκκαλη περί δωρεάς εν ζωή ακινήτου, τυγχάνει κύριος του -λεπτομερώς περιγραφόμενου στο υπό κρίση δικόγραφο κατά θέση, έκταση και όρια- οικοπέδου με την υπάρχουσα σ’ αυτό οικία· Ότι ο ίδιος ασκεί επί τούτου συνεχώς και αδιαλείπτως όλες τις πράξεις που προσιδιάζουν σε κύριο, όπως και η δικαιοπάροχός του, στην οποία το εν λόγω ακίνητο είχε περιέλθει επίσης δυνάμει νομίμως μετα- γεγραμμένου τίτλου κυριότητας· Ότι, περί τα μέσα Ιουλίου 2009, η εναγομένη α­πέβαλε παρανόμως και αυθαιρέτως τον ενάγοντα από τη νομή του -ειδικότερα περιγραφόμενου κατά θέση, έκταση και όρια και σύμφωνα με το συνημμένο στην αγωγή και με ημερομηνία Ιούλιος 2009 τοπογραφικό διάγραμμα του Δημήτρη Ανδρ. Κατσάρα, αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού- τμήματος 13,89 τετρα­γωνικών μέτρων εκ του ανωτέρω ακινήτου του, αξίας 20.830 ευρώ, τοποθετώντας περίφραξη με σιδερένιους επί του εδάφους πασσάλους με τσιμεντένια βάση και επ’ αυτών πλέγμα· Ότι η εναγομένη αρνείται να απομακρύνει την περίφραξη με πόρτα που τοποθέτησε σ’ αυτή και ότι από το Μάρτιο 2011 και εξής ισχυρίζεται πλέον ότι το επίδικο καταληφθέν τμήμα τής ανήκει ως μέρος της παρακείμενης όμορης ιδιοκτησίας της. Ενόψει τούτων, επικαλούμενος άμεσο έννομο συμφέρον, ο ενάγων ζητεί να αναγνωριστεί ότι τυγχάνει αποκλειστικός νομέας του επίδικου εδαφικού τμήματος του ανωτέρω ακινήτου του, που αμφισβητεί η εναγομένη, η οποία προβάλλει δικά της εμπράγματα δικαιώματα ασκώντας πράξεις προσβολής της νομής του ενάγοντος και αντιποιούμενη τούτη, καθ’ όσον ειδικότερα το έχει ήδη περιφράξει, εισέρχεται εντός τούτου και προβαίνει σε πράξεις εκμεταλλεύ- σεώς του κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο υπό κρίση αγωγικό δικόγραφο και αρνείται επίμονα να συμμορφωθεί, παρά τις διαμαρτυρίες του ενάγοντος. Πε­ραιτέρω, ο ενάγων ζητεί την απόδοση της νομής του επίδικου καταληφθέντος ε­δαφικού τμήματος (και επικουρικώς με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτι­σμού, σε περίπτωση που η ανωτέρω εκ των διατάξεων περί νομής αξίωσή του έ­χει τυχόν περιπέσει στην ενιαύσια παραγραφή), μετά από την εξ αυτού αποβολή της αντιδίκου του και με την εγκατάσταση του ενάγοντος σε αυτό, την απομάκρυν­ση της τοποθετηθείσας περιφράξεως και της εξώπορτας και την εν γένει επανα­φορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, άλλως να επιτραπεί στον ίδιο τον ενάγοντα να πράξει τούτο με την επιδίκαση και σχετικής προκαταβλητέας δαπά­νης ύψους 1.000 ευρώ και με απειλή χρηματικής ποινής 5.900 ευρώ και προσω­πικής κρατήσεως ενός έτους. Επίσης, ο ενάγων ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να παραλείπει κάθε σχετική μελλοντική διατάραξη, επίσης με απειλή χρηματικής ποινής 5.900 ευρώ και προσωπικής κρατήσεως ενός έτους για κάθε μελλοντική διατάραξη. Τέλος, ο ενάγων ζητεί την καταδίκη της εναγομένης στην καταβολή των εν γένει δικαστικών εξόδων του.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η κρινόμενη αγωγή, παραδεκτώς και αρμοδίως καθ’ ύλη (κατ’ άρθρα 7, 8, 9, 10, 11 αριθμ.1, 14§2 ΚΠολΔ) και κατά τό­πο (κατ’ άρθρο 29§1 ΚΠολΔ), εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά την προκειμένη τακτική διαδικασία, και είναι επαρκώς ορισμένη. Ω­στόσο, η αγωγή τυγχάνει απορριπτέα ως μη νόμιμη κατά την κύρια περί της νομής βάση της, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο εισαγωγικό της δί­κης δικόγραφο, η αποβολή εκ του επίδικου εδαφικού τμήματος έλαβε χώρα περί τα μέσα του μηνός Ιουλίου 2009, η δε κρινόμενη από 18/5/2011 και υπ’ αριθμ. κα- ταθέσεως ++-2011 αγωγή, κατατέθηκε την 26/5/2011 και επιδόθηκε την 4/7/2011 (σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 9542/4-7-2011 έκθεση επιδόσεως του Δικα­στικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Καρδίτσας Δημητρίου Τρυφ. Σφήκα), ήτοι η σχετική αξίωση έχει ήδη περιπέσει στην ενιαύσια (ήτοι μετά από ένα έτος από τα διαταρακτικά γεγονότα και την εν τέλει αποβολή, κατ’ άρθρο 992 Α.Κ.) παραγραφή (ΜΠρΑΘ 3016/2010 Νόμος). Σημειωτέον επιπλέον ότι, εν προκειμένω, ο ενάγων ήταν γνώστης της αποβολής ευθύς μόλις αυτή έλαβε χώρα περί τα μέσα του μη­νός Ιουλίου του έτους 2009. Περαιτέρω, η κρινόμενη αγωγή είναι νόμιμη κατά την επικουρική βάση της εκ του αδικαιολόγητου πλουτισμού και δη μόνον κατά το αί­τημά της περί αποδόσεως της νομής στην ενάγουσα μετά από αποβολή της ενα- γομένης, που εξακολουθεί να βρίσκεται στη νομή του ακινήτου κατά το χρόνο της επιδόσεως της αγωγής, απορριπτομένων ως νόμω αβάσιμων των λοιπών αιτημά­των (περί αναγνωρίσεως της αποκλειστικής νομής της ενάγουσας επί του επίδικου εδαφικού τμήματος, περί εγκαταστάσεως της ενάγουσας σε αυτό ενόψει και του άρθρου 943§1 ΚΠολΔ, περί άρσεως των διαταρακτικών κατασκευών και περί εν γένει επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, καθώς και περί πα- ραλείψεως κάθε μελλοντικής διαταράξεως και δη με απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κρατήσεως), που δεν προσιδιάζουν στην εκ του αδικαιολόγητου πλουτισμού αγωγή. Επισημαίνεται ακόμη ότι, μολονότι το ιστορικό και τα αιτήματα της αγωγής αποτελούν ενιαίο και αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο, στο υπό κρίση αγωγικό δικόγραφο δεν αποτυπώνεται σαφώς και ρητώς αίτημα περί κηρύξεως της εκδοθησόμενης αποφάσεως ως προσωρινώς εκτελεστής. Ενόψει τούτων, η κρινόμενη αγωγή που είναι νόμιμη μόνον κατά την επικουρική εκ του αδικαιολόγη­του πλουτισμού βάση της, στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 904 και 974, 984, 992 Α.Κ., καθώς και 176, 191 §2, 219 ΚΠολΔ. Επομένως, η υπό κρίση αγωγή (πε­ρίληψη της οποίας έχει εγγράφει νομοτύπως και εμπροθέσμως, κατ’ άρθρο 220§1 ΚΠολΔ, στον τόμο 9 και με αριθμό 28 των Βιβλίων Διεκδικήσεων του Υποθηκοφυ­λακείου Σοφάδων, σύμφωνα με το από 2/6/2011 πιστοποιητικό της Υποθηκοφύ- λακος Σοφάδων) πρέπει -κατά την επικουρική βάση της που κρίθηκε νόμιμη- να εξεταστεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το αντίστοιχο τέλος δικαστικού ενσήμου μετά των αναλογουσών κατά Νόμο προσαυξήσεων υπέρ τρίτων (βλ. το με Α/Α 11479/9-9-2013 και Σειράς Η'5076196 Διπλότυπο Εισπράξεως της Δ.Ο.Υ. Καρδίτσας, καθώς και το με No0112081 Γραμμάτιο Εισπράξεως της Ε.Τ.Ε.) (ΑΠ 2365/2009 Νόμος, ΑΠ 1417 /2002 Νόμος, ΜΠρΑΘ 3016/2010 Νόμος, ΜΠρΒολ 197/2008 Αρμ 2009/1680).

 +++

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ την έκδοση οριστικής αποφάσεως.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανάληψη της συζητήσεως στο ακροατήριο, προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη με μέριμνα του επιμελέστερου των διαδίκων.

+++

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, με την παρουσία και του Γραμματέως, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων Δικηγόρων τους, στην Καρδίτσα, στις3